Verbos indirectos en francés

De Biquipedia
Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla.

Los verbos indirectos en francés van seguius de complementos indirectos u de rechimen verbal introducius por una preposición à, en, de u sur.

Verbos indirectos con preposición à[editar | modificar o codigo]

Son verbos seguius d'una preposición à. Entre estos verbos s'ha de distinguir tres grupos dependendo de lo pronombre que substituya los complementos que encomienzan por à.[1]

Verbos seguius por pronombres de complemento indirecto[editar | modificar o codigo]

Son verbos que se gosan adrezar a personas, pero tamién pueden adrezar-se a obchectos personificaus. Lo pronombre de complemento indirecto substituye a este sintagma encomenzau por à y referiu a personas. Beluns admiten dos complementos, l'aun encomenzau por à que ye indirecto y l'atro no encomenzau por proposición que ye directo (manimenos la terminolochía de los gramaticos franceses ye diferent).

Bi ha dos clases de verbos que no presentan la doble construcción: los de comunicación y los de ligallo.

Entre los primers tenemos los verbos parler, téléphoner, faxer, sourire, faire confiance[1] y nuire.[2]

Entre los segundos appartenir, manquer, plaire, ressembler, succéder, servir y suffir.[1]

Cuan estos verbos son en forma pronominal indicando reciprocidat lo suyo participio estará invariable y nunca no presentara acuerde con lo subchecto en chenero y numero:[3]

  • Ils se sont téléphoné.[3]
  • Ils se sont souri.[3]
  • Ils se sont plu.[3]
  • Elles se sont parlé.[3]
  • Ils se sont menti.[3]

Son verbos con la doble construcción y que pueden estar directos u indirectos: accorder, acheter, adresser, apprendre, communiquer, conseiller, défendre, demander, devoir, dire, donner, écrire, emprunter, enlever, enseigner, envoyer, expédier, expliquer, exposer, faxer, interdire, lancer, léguer, montrer, offrir, ordonner, prendre, prêter, proposer, répéter, répondre, restituer, suggérer, télégraphier, transmettre, vendre, voler.[1]

D'estas listas los verbos pardonner y obeir no se construiban con la preposición à en francés antigo, lo que tiene importancia en as suyas estructuras pasivas.[3] Lo verbo pardonner emplega la preposición à cuan se refiere a personas pero no emplega preposición cuan se refiere a feitos:

J'ai pardonné à mon ami.[4]
...le ciel sans doute a pardonné tes forfaits...

Los verbos con doble construcción han orichinau locucions verbals como faire la guerre, laisser la place, ecetra.[1]

Verbos seguius por lo pronombre adverbial y[editar | modificar o codigo]

Son verbos adrezaus a obchectos, ideyas, institucions, ecetra.[1] Lo pronombre adverbial y substituye a lo sintagma encomenzau por à que no se refiere a personas. Bi'n ha dos modelos: los que indican "pensar en una cosa" y los que indican "treballar fendo una cosa".

Los verbos adherer, réfléchir, consentir, être inscrit, être favorable.

Los verbos apprendre, s'amuser, se distraire y atros presentan, y tamién las locucions verbals mettre de l'énergie, prendre plaisir.

Las construccions con infinitivo de los verbos apprendre, chercher, enseigner, montrer y trouver levan preposición à,[4] plegando a convertir-se en perifrasis verbals.

Verbos seguius por pronombre adverbial y u por preposión mes pronombre tonico[editar | modificar o codigo]

Son verbos adrezaus tanto a personas como a obchectos, ideyas y institucions, y presentarán los dos tipos de complementos,[1] pronombre tonico con preposición si se refieren a personas y pronombre adverbial y si se refieren a obchectos, ideyas y institucions. Lo pronombre tonico ocupa lo paper que en las atras estructuras teneba lo pronombre de complemento indirecto.[3][5]

  • Je parle à ma mère > Je lui parle.
  • Je pense à ma mère > Je pense à elle.

Son verbos como se joindre, se fier, se livrer, s'opposer, renoncer, faire attention, penser, prêter l'attention, rêver, songer, tenir, s'accotoumer, s'accrocher, s'adosser, s'adresser, se faire, s'habituer, s'intéresser, se référer, se retenir, se tenir,[1] croire y recourir.[2]

Son verbos de voluntat que se construyen con à: consentir, s'attendre, veiller, tenir, faire attention y s'opposer.[3]

En las proposicions subordinadas completivas con estos verbos s'introducen con à ce que en cuenta de con que, y van seguius de subchuntivo.[3]

Je commence à m'habituer à ce que tu me malmènes.

La conchunción temporal jusqu'à ce que presenta la preposición à en la suya formación.

En las completivas infinitivas tamién se conserva la preposición à. Los verbos d'estas construccions son verbos que indican esfuerzo, tendencia, aspiración y dirección.[4]

Il s'est habitué à ne rien faire.[4]

Verbos indirectos con preposición de[editar | modificar o codigo]

Son verbos seguius d'una preposición de: avoir besoin,[3] tenir (cuan indica pareixiu por genetica) y parler.

Verbos indirectos con preposición sur[editar | modificar o codigo]

Son verbos seguius d'una preposición sur: compter.[3]

Verbos indirectos con preposición en[editar | modificar o codigo]

Son verbos seguius d'una preposición en: croire,[3] (que tamién puede ir con la preposición à).

Referencias[editar | modificar o codigo]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 (fr) Christiane Descotes-Guenon, Marie-Hélène Morsel, Claude Richou: L'éxercisier. Presses universitaires de Grenoble, 2005. pp 42-43.
  2. 2,0 2,1 (fr) Adel Jebali, Louisette Emirkanian: Les pronoms personnels du français (FLE/FLS). pp 51-52.
  3. 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 3,10 3,11 3,12 (fr) Michèle Maheo-Le Coadic, Reine Mimran, Sylvie Poisson-Quinton: Grammaire expliquée du francais. Niveau intermediaire. Clé International, 2007. pp 50-51, pp 110-115, pp 119-121, p 254, p 258.
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 (es) Jesús Cantera y Eugenio de Vicente: Gramática francesa. Editorial Cátedra, S.A., 1999, p 171, pp 221-223.
  5. (fr) Élodie Heu: Edito B2: Méthode de Français. Éditions Didier, Edelsa, 2015. p 96.

Bibliografía[editar | modificar o codigo]


Gramatica d'o francés
Fonetica Accentuación · Epentesi de consonant-puent · Fonetica · Fonolochía · Elisión · H aspirada · Liaison · Sincopa
Morfolochía Adchectivos (Cualificativos · Chentilicios · Colors · Grau comparativo · Grau superlativo · Demostrativos · Exclamativos · Indefinius · Interrogativos · Posesivos · Numerals cardinals · Numerals ordinals) · Adverbios (Afirmación · Cantidat · Dubda · Opinión · Deicticos · Espacials · Exclamativos · Frecuencia · Interrogativos · Modals · Manera · Negación · Relación lochica · Tiempo) · Articlos (Definius · Indefinius · Partitivo) · Chenero · Conchuncions (Copulativas · Adversativas · Dischuntivas · Causals · Comparativas · Completivas · Concesivas · Condicionals · Consecutivas · Finals · Subordinativas· Temporals) · Numerals · Numero · Pronombres (Demostrativos · Indefinius · Interrogativos · Posesivos · Personals · Relativos) · Prefixos (Cultos) · Sufixos (Cultos · Verbals) · Preposicions · Locucions prepositivas · Verbos · Conchugación (Primera conchugación · Verbos acabaus en -oir · Verbos acabaus en -re · Verbos acabaus en -ir d'a tercera conchugación · Conchugacions incoativas · Verbos irregulars acabaus en -ître · Segunda conchugación · Verbos irregulars · Modo condicional · Modo imperativo · Modo indicativo · Modo infinitivo · Modo participio · Modo subchuntivo · Tiempos verbals · Tiempos verbals perifrasticos · Verbos auxiliars · verbo être · verbo avoir) · Verbos modals · Verbos de movimiento · Verbos pronominals · Locucions verbals · Construccions verbo-nominals
Sintaxi Concordancia · Estilo directo · Estilo indirecto · Inversión · Negación · Sintagma adchectival · Sintagma nominal · Sintagma verbal · Orden de pronombres · Voz pasiva · Oracions de relativo · Oracions completivas · Oracions completivas infinitivas · Oracions temporals · Oracions causals · Oracions finals · Oracions consecutivas · Oracions concesivas · Oracions condicionals · Oracions comparativas · Oracions impersonals
Lexicolochía Anglicismos · Antroponimia · Arabismos · Arpitanismos · Castellanismos · Celtismos · Cultismos · Chermanismos · Escandinavismos · Eslavismos · Fitonimia · Hidronimia · Goticismos · Helenismos · Hongarismos · Italianismos · Lusismos · Miconimia · Neerlandismos · Occitanismos · Palabras ampradas d'as luengas d'oïl en francés · Persismos · Superstrato francico · Tudesquismos · Turquismos · Nominalización · Oronimia · Semicultismos · Toponimia · Zoonimia
Ortografía Normas ortograficas d'o francés