Erich von Manstein

De Biquipedia
[[{{{4|Wikipedia:Articlos destacaus|...]]
Erich von Manstein
24 de noviembre de 1887 - 10 de chunio de 1973
Erich von Manstein en 1938
Erich von Manstein en 1938.
Información personal
Embotada
Puesto de naixencia Berlín (Imperio Alemán)
Puesto de muerte Irschenhausen (Bavera, Alemanya)
Información militar
Leyaltat Imperio Alemán
Republica de Weimar
Tercer Reich
Alemanya Occidental
Anyos de servicio 1906-1944
Rango Generalfeldmarschall
Mandos 18ª División d'Infantería
Grupo d'Exercitos Sud
Grupo d'Exercitos d'o Don
XXXVIII Cuerpo d'Exercito
11º Exercito
LVI Cuerpo Panzer
Unidat
Batallas/guerras Primera Guerra Mundial,
Segunda Guerra Mundial
Campanya de Polonia
Batalla de Francia
Operación Barbarroya
Batalla de Sebastopol
Setio de Leningrado
Batalla de Stalingrado
Tercera Batalla de Khárkiv
Batalla de Kursk
Batalla d'o Dniepr
Premios Cruz de Caballer d'a Cruz de Fierro con Fuellas de Caixico y Espadas
Atras funcions Consellero en temas militars de Konrad Adenauer en a RFA.

Erich von Manstein, naixito de Berlín (Imperio Alemán) o 24 de noviembre de 1887[1] y muerto en Irschenhausen (Bavera, Alemanya) o 10 de chunio de 1973,[1] estió un militar alemán, activo en l'Exercito alemán mientres l'Imperio Alemán, a Republica de Weimar y o Tercer Reich, que plegó dica o ran de Generalfeldmarschall y que luitó en a Primera Guerra Mundial y en a Segunda Guerra Mundial, incluyindo-ie a campanya de Polonia en 1939, a batalla de Francia en 1940, a Operación Barbarroya en 1941, a batalla de Sebastopol en 1941, o setio de Leningrado en 1941-1942, a batalla de Stalingrado en 1942-1943, a Tercera Batalla de Khárkiv en 1943, a batalla de Kursk en 1943 y a Batalla d'o Dniepr en 1943.

Estió uno d'os pocos militars d'a Wehrmacht en descutir con Hitler, encara que iste li teneba confianza. Sindembargo, dende 1944 fue relegato d'o mando activo d'as tropas en o frent. Erich von Manstein ye considerato como uno d'os prencipals teoricos alemans en o emplego d'o carro de combate en a guerra, y yera considerato por os suyos companyers como uno d'os millors estrategas militars d'a Wehrmacht.

En 1940, Erich von Manstein estió uno d'os prencipals planificadors d'a invasión de Francia a traviés d'as Ardenas, en o clamato golpe de falz que prenió a las tropas d'o Aliau por o suyo flanco mas débil. Recibió os parabiens de l'Oberkommando der Heeres por a suya planificación en as victorias alemanas en forzar o paso en o istmo de Perekop, en a batalla d'a peninsula de Kerch, en o setio de Sebastopol y en a Tercera Batalla de Khárkiv. Tamién mandó as tropas alemanas en a fracasata tentativa de salvar a las tropas alemanas setiadas en a batalla de Stalingrado, redota que compensó en salvar a las tropas d'a Wehrmacht en a bolsa de Cherkassy.

Seguntes o historiador militar britanico Basil Liddell Hart, en o suyo libro The Other Side of the Hill, citato por Álvaro Lozano:[2]

O mas capaz de toz os chenerals alemans ye fácil que haiga estato o mariscal de campo Erich von Manstein. Iste estió o veredicto de toz os que charré d'a guerra, dende Rundstedt enta abaixo. Teneba un sentito estratechico excepcional, combinato con una millor comprensión d'as fuerzas mecanizatas que a resta d'os chenerals que no perteneixeban pas a la escuela de blindatos.

Ye considerato uno d'o millors chenerals d'a Wehrmacht mientres a Segunda Guerra Mundial y ye fácil que o millor d'os suyos estrategas.[1]

En a posguerra, fue condenato en 1949 en Hamburgo por crimens de guerra, y en marchar de prisión estió asesor d'o nuevo Exercito alemán ta Konrad Adenauer, o canceller d'Alemanya Occidental.

Primeras anyadas[editar | modificar o codigo]

Naixito de Berlín, a capital de l'Imperio Alemán, Erich yera o deceno fillo d'un militar imperial, Eduard von Lewinski,[2] y d'a suya muller, Helen von Sperling. Su pai yera oficial d'o Cuerpo d'Artillería, y como a chirmana de su mai, casata con o cheneral Georg von Manstein, no podeba tener fillos, istos l'adoptoron, y en prenió asinas o suyo nombre.[1][2] Cuan Erich naixió, su pai ninvió un telegrama a Georg von Manstein, decindo-ie que vusté aconsiguió hue un mocet sano. Mai y fillo bien. Parabiens.[3]

Antiparte, no nomás o suyo pai real y o suyo pai adoptivo yeran chenerals, sino que tamién yeran chenerals o suyos dos güelos (uno d'éls mandó un Cuerpo d'Exercito en a Guerra Franco-prusiana de 1870) y o chirmano de su mai. Amás, yera tamién familia de Paul von Hindenburg, futuro mariscal de campo y president d'a Republica de Weimar. Asinas, a suya carrera militar yera asegurata dende a suya naixencia.

Fació os suyos primers estudios en Estrasburgo,[2] que en ixas calendatas feba parte de l'Imperio Alemán.[4] Como yera normal en ixas envueltas, en 1900, con nomás 13 anyadas, dentró en o 3º Rechimiento de Granaders a piet d'a Guardia Prusiana,[2] ta dentrar con 16 anyadas en l'Academia Militar de Plöen, d'on marchó con o ran d'alférez. En chinero de 1907 puyó a o ran de tenient, y en 1913 dentró en l'Academia d'Estato Mayor.[5]

Primera Guerra Mundial[editar | modificar o codigo]

A prencipios d'a Primera Guerra Mundial, Erich von Manstein yera oficial en o Frent Occidental, luitando en Belchica y Francia, encara que marchó ta o Frent Oriental, recibindo feritas de gravedat en Polonia.[5] En a resta de la guerra luitó en os dos Frents como oficial d'Estato Mayor, partecipando en as batallas d'o Marne,[5] de Verdun[5] u d'o Somme[5] y en operacions militars en Polonia y Serbia.[5] Remató a guerra con o ran de Hauptmann (capitán).[1]

En os zaguers días d'a guerra, s'encorporó a un Freikorps ta esfender a ciudat de Breslau.[5]

Entreguerras[editar | modificar o codigo]

Erich von Manstein en 1938, cuan mandaba a 18ª División d'Infantería en Silesia.

En rematar a Primera Guerra Mundial con o Tractau de Versailles, von Manstein, como a mayor parte d'os militars alemans destacatos en a Segunda Guerra Mundial, continó a suya carrera militar en a Reichswehr, o reducito exercito de 100.000 soldatos que as clausulas d'o tractau permitiban tener a la Republica de Weimar.

En 1920, Erich von Manstein casó con Jutta Sibylle von Loesch,[5] filla d'un terratenient de Silesia, y en tenioron tres fillos.

Dimpués de cuantos ascensos, en 1933 yera coronel y heba vesitato cuantos países foranos ta recullir informacions sobre os suyos exercitos. Antiparte, en o suyo destino en l'Oberkommando der Heeres preparó muitos estudios sobre l'emplego operacional d'armamento, como en o caso d'os Sturmgeschütze u artillería d'asalto autopropulsata, liberando asinas d'a misión d'aduya a l'infantería que teneban en otros exercitos a os carros de combate. Ista ideya ye en realidat la base d'as victorias alemanas en as primeras anyadas d'a guerra, en dixar libres a las unidaz corazatas ta fer penetracions en a retraguarda enemiga.

Politicament, chunto con o suyo amigo o cheneral Ludwig Beck, von Manstein estió uno d'os militars que resistioron a creixent influencia d'o Nationalsozialistische Deutsche Arbeiterpartei d'Adolf Hitler en a recient creyata Wehrmacht (a succesora d'a Reichswehr). Seguntes Álvaro Lozano, despreciaba a o nazismo, encara que aduyó a Hitler en a suya campanya ta restaurar o poderío militar alemán.[5] O 4 de febrero de 1938, considerato por as autoridaz d'o Tercer Reich de Hitler como poco cooperativo con o nuevo rechimen, fue retirato d'o Estato Mayor y se li metió a mandar a 18ª División d'Infantería, en Liegnitz[6] (Silesia), con o ran de Generalleutnant.[1] Dende Silesia prenió parte en 1938 en as operacions militars de l'anexión a o Tercer Reich d'o territorio d'os Sudetes, en Checoslovaquia.[6]

Segunda Guerra Mundial[editar | modificar o codigo]

Invasión de Polonia[editar | modificar o codigo]

Plan d'operacions alemán ta la campanya de Polonia en 1939.

O 18 d'agosto de 1939, en prencipiar os preparativos ta o dito Fall Weiß (Plan Blanco) os plans ta la invasión de Polonia en 1939, se nombró a von Manstein chefe d'o Estato Mayor d'o Grupo d'Exercitos Sud[1] de Gerd von Rundstedt,[6] treballando con o Chefe d'Operacions d'o Grupo d'Exercitos, o coronel Günther Blumentritt, en a planificación d'as operacions militars d'a campanya. Von Rundstedt aceptó o plan de von Manstein, que preconizaba a concentración d'a mayor parte d'as unidaz panzer y mecanizatas d'o Grupo d'Exercitos en o 10º Exercito de Walther von Reichenau, con l'obchectivo d'una penetración decisiva en o dispositivo esfensivo polaco ta o cerclo d'as tropas polacas a l'ueste d'o río Vistula. En o plan de von Manstein, os atros dos exercitos que feban parte d'o Grupo d'Exercitos Sud, o 14º Exercito de Wilhelm List y o 8º Exercito de Johannes Blaskowitz, heban de proporcionar a suya aduya ta la penetración d'as tropas corazatas de Reichenau enta Varsovia, a capital de Polonia. Sindembargo, von Manstein no yera convencito d'a necesidat d'una campanya militar contra Polonia, y creyeba que yera millor mantener a iste país como un tampón de seguredat frent a la Unión Sovietica, que mugaba tamién con Polonia. Antiparte, Erich von Manstein temeba un ataque de Francia y d'o Reino Uniu en o Frent Occidental en prencipiar a campanya polaca, quedando asinas Alemanya en una guerra en dos frents, como pasó en a Primera Guerra Mundial.

Cuan o 1 de setiembre de 1939 prencipió a Segunda Guerra Mundial con a invasión de Polonia, os plans de von Manstein se cumplioron a la perfección. En o sector d'o frent que yera responsabilidat d'o Grupo d'Exercitos Sud, as tropas blindatas d'o 10º Exercito de Walther von Reichenau persiguioron a os polacos que se retiraban, sin dixar-les tiempo ta preparar una linia esfensiva. O 8º Exercito de Johannes Blaskowitz evitó a concentración d'as tropas aislatas en os sectors de Łódź, Radom y Poznań en una fuerza cohesionata. Antiparte, albandonando o suyo plan orichinal d'abance en linia recta enta o río Vistula y dimpués dica Varsovia, von Manstein convenció a von Rundstedt ta cerclar as unidaz polacas en l'aria de Radom. Iste plan funcionó, eliminando asinas a resistencia polaca en o flanco meridional de Varsovia.

Campanya de Francia[editar | modificar o codigo]

Plans alemans ta la invasión de Francia.
Ta más detalles, veyer l'articlo Batalla de Franciaveyer os articlos [[{{{2}}}]] y [[{{{3}}}]]veyer os articlos [[{{{4}}}]], [[{{{5}}}]] y [[{{{6}}}]]veyer os articlos [[{{{7}}}]], [[{{{8}}}]], [[{{{9}}}]] y [[{{{10}}}]].

O 27 de setiembre de 1939, Varsovia rebló debant d'os alemans, encara que continoron bolsas aislatas de resistencia d'unidaz militars polacas. Ixe mesmo día, Adolf Hitler demandó a l'Alto Mando d'a Wehrmacht, dirichito por o cheneral Franz Halder, a elaboración d'un plan ta una acción militar en o Frent Occidental, contra Francia, Belchica, Luxemburgo y os Países Baixos. L'Alto Mando (Henning von Tresckow y Günther Blumentritt) fació bels plans, que s'entregoron a von Manstein y a Gerd von Rundstedt, que elabororon chuntos un plan alternativo, o Fall Gelb (Plan Amariello). Iste plan fue estudiato por Hitler en febrero de 1940, qui finalment l'aprobó.

A finals d'octubre de 1939, a mayor parte d'as tropas d'a Wehrmacht que luitoron en Polonia yeran ya desplegatas en o Frent Ovccidental, ta fer frent a un posible ataque d'os Aliau. Von Manstein se convertió en o chefe d'o Estato Mayor d'o nuevo Grupo d'Exercitos A de von Rundstedt, desplegato en Alemanya occidental. Como muitos d'os ofivials mas chóvens d'a Wehrmacht, von Manstein no yera d'alcuerdo con o Fall Gelb, plan que criticaba por a suya carencia de resultatos dende un punto de gollata estratechico y porque suposaba un emplego falto d'inspiración d'os recursos militars alemans, por a incapacidat de l'Oberkommando der Heeres d'influenciar y o pensamiento de Hitler. Von Manstein creyeba que o plan yera nomás que una repetición d'o Plan Schlieffen d'a Primera Guerra Mundial, con l'ataque alemán a traviés de Belchica, tal como asperaban os Aliau, que ya concentraban muitas tropas en ixe sector d'o frent. Amás, o mal orache fació que l'ataque se retrasa-se y posterga-se, fendo asinas que hese d'estar revisato.

En agüerro de 1939, von Manstein, con a cooperación informal de Heinz Guderian, preparó o suyo propio plan; preconizaba l'ataque d'as divisions corazatas alemanas a traviés d'a rechión de pueyos y selvas d'as Ardenas,[6] a on os Aliau no esperaban pas un ataque, ta establir capezas de puent en o río Mosa y abanar a escape ta la Canal d'a Manga. As tropas alemanas aislarban asinas a las tropas d'o Exercito francés y d'o Exercito britanico en Belchica. O plan de von Manstein tamién contaba con un segundo ataque dimpués ta o sud, desbordando a linia Maginot, impedindo asinas cualsiquier atra linia esfensiva francesa mas a o sud. Iste segundo ataque haberba feito innecesaria a segunda parte d'a batalla de Francia, o Fall Rot. Os historiadors militars claman a iste plan Sichelschnitt u golpe de dalla.

L'Oberkommando der Wehrmacht no aprobó inicialment o plan d'Erich von Manstein. Franz Halder deseparó a von Manstein d'o Estato Mayor de von Rundstedt y le ninvió a l'este, ta mandar o XXXVIII Cuerpo d'Exercito. Sindembargo, Hitler, que pretendeba un plan mas agresivo que o plan que li heban entragato, aprobó una versión modificata d'as ideyas de von Manstein,[6] versión que hue ye conoixita con o nombre de Plan Manstein. D'ista versión modificata, feita por Halder, no feba parte o segundo ataque ta o sud. Von Manstein, con o suyo Cuerpo d'Exercito, formato por a 1ª División de Caballería (cheneral Kurt Feldt), a 6ª División d'Infantería (cheneral Arnold von Biegeleben), 27ª División d'Infantería (cheneral Friedrich Bergmann) y 46ª División d'Infantería (cheneral Paul von Hase), tenió un papel menor en a batalla de Francia, en estar adhibito dimpués de prencipiar as operacions a o 4º Exercito de Günther von Kluge. Sindembargo, estió o suyo Cuerpo d'Exercito qui fació a primera penetración ta o sud en prencipiar o Fall Rot, a l'este d'Amiens, estando as suyas as primeras tropas alemanas en trescruzar o río Sena.[6] En rematar a campanya, von Manstein fue ascendito y se li concedió a Cruz de Caballero d'a Cruz de Fierro.

Dimpués, Erich von Manstein prencipió una labor de reestruturación de tropas alemanas, ta incrementar o numero de divisions corazatas y motorizatas d'a Wehrmacht.

Operación Barbarroya[editar | modificar o codigo]

O Generalfeldmarschall Erich von Manstein con o General der Panzertruppe Erich Brandenberger, o 21 de chunio de 1941, o día anterior a prencipiar a Operación Barbarroya.
Ta más detalles, veyer l'articlo Operación Barbarroyaveyer os articlos [[{{{2}}}]] y [[{{{3}}}]]veyer os articlos [[{{{4}}}]], [[{{{5}}}]] y [[{{{6}}}]]veyer os articlos [[{{{7}}}]], [[{{{8}}}]], [[{{{9}}}]] y [[{{{10}}}]].

O 22 de chunio de 1941, en prencipiar en o Frent Oriental, a invasión d'a Unión Sovietica, Erich von Manstein yera (dende febrero)[1] o chefe d'o LVI Cuerpo d'Exercito Motorizato, pendendo d'o 4º Panzergruppe d'Erich Hoepner, en o Grupo d'Exercitos Norte de Wilhelm Ritter von Leeb. En os primers dos días de campanya, as suyas tropas dentroron mas de 170 km en territorio sovietico, prenendo una serie important de puents sobre o río Dvina y o río Dvinsk. Dimpués, en os dos siguients meses, prenió Demyansk y Torzhok, a man ya d'a ciudat de Leningrado. As suyas tropas plegoron dica as puertas d'a ciudat, y se'n facioron plans ta la suya conquiesta, encara que istos plans no s'executoron pas.[7]

Operacions en Crimea y batalla de Sebastopol[editar | modificar o codigo]

Ta más detalles, veyer l'articlo Batalla de Sebastopolveyer os articlos [[{{{2}}}]] y [[{{{3}}}]]veyer os articlos [[{{{4}}}]], [[{{{5}}}]] y [[{{{6}}}]]veyer os articlos [[{{{7}}}]], [[{{{8}}}]], [[{{{9}}}]] y [[{{{10}}}]].

Cuan o 12 de setiembre de 1941 morió o chefe de l'11º Exercito, o cheneral Eugen Ritter von Schobert, en cayer o suyo avión en un campo de minas,[7] se nombró a von Manstein comandant d'iste Exercito,[1] con a misión de conquerir a peninsula de Crimea, prenendo a important base naval d'o Exercito Royo en Sebastopol, en a Mar Negra, y eliminando a posible amenaza d'istas tropas sovieticas en o flanco sud d'o Grupo d'Exercitos Sud en o suyo abance ta l'interior de Rusia.

Dimpués de crebar a resistencia sovietica, as tropas alemanas prenioron l'aria de Perekop, y dimpués d'una nueva luita de 10 días, prenioron toda Crimea o 17 de noviembre, encara que as tropas d'a base naval de Sebastopol continoron a suya resistencia.[7]

L'ataque contra la base de Sebastopol prencipió o 30 d'octubre de 1941, pero fue frenato por os rusos; antiparte, cuan o 21 d'aviento as tropas alemanas se preparaban ta resistir l'hibierno ruso, o Exercito Royo prencipió una contraofensiva en a retraguarda alemana, que estió amás l'anuncio d'a ofensiva d'hibierno sovietica, fendo asinas muito mal a la Wehrmacht que padeixeba una crisis hibernal.

Von Manstein en Rusia, en chunio de 1943.

Una semana dimpués, o 26 d'aviento de 1941, as tropas sovieticas trescruzaron o estreito de Kerch, y o 30 d'aviento facioron un desembarco en a localidat de Theodosia, en a retraguarda alemana. Nomás por una retirata a escape d'o estrito de Kerch, que en contra d'as ordenes de von Manstein fació a 46ª División de Infantería d'o cheneral Hans von Sponeck impedió estricallar o frent de l'este de Crimea, encara que a división perdió en a retirata a mayor parte d'o suyo equipo pesato. Istos feitos facioron que von Manstein albandonase os suyos ataques a Sebastopol, ninviando as suyas tropas a l'este t'afrontar a capeza de puent sovietica. Dica abril de 1942, en plegar a primavera, no s'estabilizó a situación.

En a Operación Trappenjagd, que prencipió o 8 de mayo de 1942, l'obchectivo yera forachitar as tropas rusas d'a peninsula de Kerch. Dimpués d'amagar l'ataque por o norte, o 11º Exercito atacó en o sud, redotando a los sovieticos, os repuis d'os cuals albandonaron a luita a traviés d'o estreito de Kerch. En a batalla d'a peninsula de Kerch, que remato o 18 de mayo, fuoron destruitos tres exercitos sovieticos (os 51º, 44º y o 47º), con 21 divisions, 176.000 soldatos, 347 tanques, y 3.500 canyons.

Asinas, encara que con unos meses de retardo, von Manstein tornó a suya atención a la conquiesta de Sebastopol, una batalla en a que a Wehrmacht emplegó os canyons mas pesatos nunca construitos. Amás de muitos canyons pesatos d'artillería, incluyindo-ie morteros de 600 mm, tamién plegó a o lugar o canyón Dora, de 800 mm, un canyón sobre ferrocarril. Una tronata de fuego cayó sobre Sebastopol dende o 7 de chunio de 1942, emplegando-se tamién a 4ª Luftflotte d'a Luftwaffe, dirichita por Wolfram von Richthofen, continando 5 dias os ataques antis de prencipiar l'abance de l'infantería.

Ta o 16 de chunio de 1942 s'heba feito una penetración en os aniellos exteriors esfensivos d'a fortaleza, y o 4 de chulio de 1942 cayó Sebastopol. Adolf Hitler, a qui li cuacaron muito istos feitos, gritó a von Manstein, clamando-lo conqueridor de Sebastopol, y l'ascendió a Generalfeldmarschall.[1]

Setio de Leningrado[editar | modificar o codigo]

O frent en o setio de Leningrado dende mayo de 1942 dica chinero de 1943.
Ta más detalles, veyer l'articlo Setio de Leningradoveyer os articlos [[{{{2}}}]] y [[{{{3}}}]]veyer os articlos [[{{{4}}}]], [[{{{5}}}]] y [[{{{6}}}]]veyer os articlos [[{{{7}}}]], [[{{{8}}}]], [[{{{9}}}]] y [[{{{10}}}]].

Dimpués d'a conquiesta de Sebastopol, o Alto Mando alemán creyó que von Manstein yera a persona adecuata ta conquerir a ciudat de Leningrado, a on a Wehrmacht heba prencipiato un setio en agüerro de 1941. Asinas, ninvioron a von Manstein, con as tropas d'o 11º Exercito, a o setio de Leningrado[7] (Operación Nordlicht), que pretendeba a conquiesta d'a ciudat en un ataque o 15 de setiembre de 1942. Hitler creyeba que con l'aduya d'importants cantidaz d'artillería y con o nuevo tanque Tiger a operación meterba fin a dura esfensa d'o Exercito Royo; sindembargo, von Manstein yera mas pesimista, y creyeba que calerba combinar iste ataque con un ataque contra Leningrado dende o norte, por as tropas finlandesas.

O 27 d'agosto de 1942 as tropas sovieticas facioron un ataque preventivo contra o 18º Exercito alemán de Georg Lindemann en una dentrada alemana en o frent a l'ueste d'o laco Ladoga. Iste ataque fació que von Manstein dividiese as suyas tropas, ta evitar una redota alemana. Prencipiaron asinas una serie de duras batallas, en as que as tropas mas reducitas de von Manstein, con mayor capacidat de movimientos, contuvieron a o Exercito Royo, que perdió arredol de 60.000 hombres en os suyos ataques. Sindembargo, istas luitas tenioron como consecuencia que no fuese posible un ataque decisivo a la ciudat de Leningrado, continando asinas o setio dica l'hibierno de 1943.

Batalla de Stalingrado[editar | modificar o codigo]

O 17 de febrero de 1943, con importants midas de seguridat, Hitler vesita o Cuartel Cheneral d'o Grupo d'Exercitos Sud en Ucraína. En a imachen, von Manstein recibe a Hitler en un chicot aeropuerto militar, en presencia de Hans Baur y d'o Generalfeldmarschall d'a Luftwaffe Wolfram von Richthofen.
Ta más detalles, veyer l'articlo Batalla de Stalingradoveyer os articlos [[{{{2}}}]] y [[{{{3}}}]]veyer os articlos [[{{{4}}}]], [[{{{5}}}]] y [[{{{6}}}]]veyer os articlos [[{{{7}}}]], [[{{{8}}}]], [[{{{9}}}]] y [[{{{10}}}]].

O 21 de noviembre de 1942, mientres a batalla de Stalingrado, Hitler nombró a von Manstein chefe d'o nuevo Grupo d'Exercitos d'o Don (Heeresgruppe Don),[7] formato por un conchunto sin de cohesión de soldatos y maquinaria fatigatos, y li ordenó organizar a Operación Wintergewitter (tormenta d'hibierno), ta que o 4º Exercito Panzer de Hermann Hoth y bellas tropas rumanas auxiliars mirasen de salvar a o 6º Exercito alemán de Friedrich Paulus cerclato en Stalingrado. Wintergewitter, que prencipió o 12 d'aviento, tenió exito en os suyos inicios y von Manstein plegó con 3 Divisions panzer y con l'aduya d'unidaz d'o 57º Cuerpo Panzer (con a 23ª División d'Infantería Motorizata, a 6ª División Panzer y a 17ª División Panzer) a una distancia de 30 millas (arredol de 50 km) de Stalingrado[7] o 20 d'aviento. Sindembargo, trobó una muit fuerte resistencia rusa, que bloqueyó o suyo abance, en Aksay; antiparte, tropas d'o Exercito Royo amenazaban a suya retraguarda. Asinas, von Manstein recomendó a Paulus que faciese un ataque albandonando a ciudat cerclata, encara que Hitler heba prohibito ista maniobra. Erich von Manstein no s'atrevió a dar ista orden, porque formalment Paulus teneba un ran superior. Sindembargo, Paulus no ordenó l'ataque d'as suyas tropas.[7][8]

A Operación Saturn, una ofensiva masiva d'o Exercito Royo en o sector sud d'o frent, dirichita a la conquiesta de Rostov, cerclando asinas a o Grupo d'Exercitos A alemán que se retiraba dende o Caucaso, obligó a von Manstein a dividir as suyas tropas ta aduyar a o Grupo d'Exercitos A en a suya retirata enta Ucraína, evitando asinas que s'enronase tot o frent sud alemán. O ataque ruso tamién impedió que o XXXXVIII Cuerpo d'Exercito Panzer (con a 33ª División d'Infantería, a 3ª División de Campanya d'a Luftwaffe y a 11ª División Panzer), mandata por o cheneral Otto von Knobelsdorff, marchase enta o norte ta enlazar con o LVII Cuerpo d'Exercito Panzer como yera previsto. Por contra, o XXXXVIII Cuerpo d'Exercito Panzer organizó una linia esfensiva en o río Chir, refusando os succesivos ataques rusos, y o cheneral Hermann Balck emplegó a 11ª División Panzer ta contraatacar os salients rusos. Sindembargo, con as tropas rumanas, italianas y hongaras redotatas en o flanco alemán, o XXXXVIII Cuerpo d'Exercito Panzer fue obligato a retirar-se. Asinas, en estar o suyo flanco norte expuesto por a perduga d'as posicions en o río Don, o 4º Exercito Panzer fue obligato tamién de retirar-se, albandonando asinas a o 6º Exercito alemán de Friedrich Paulus a la suya suerte, cerclato por o Exercito Royo en Stalingrado.

Operacions en Khárkiv[editar | modificar o codigo]

Ucraína, setiembre de 1943: o Generalfeldmarschall Erich von Manstein con o cheneral Hans Speidel, que partecipó en a Operación Walkyria y estió dimpués d'a guerra chefe d'as tropas d'a OTAN.
Ta más detalles, veyer l'articlo Tercera Batalla de Khárkivveyer os articlos [[{{{2}}}]] y [[{{{3}}}]]veyer os articlos [[{{{4}}}]], [[{{{5}}}]] y [[{{{6}}}]]veyer os articlos [[{{{7}}}]], [[{{{8}}}]], [[{{{9}}}]] y [[{{{10}}}]].

En primerías de febrero, as tropas alemanas prencipioron o suyo reagrupamiento. O Grupo d'Exercitos d'o Don de von Manstein se combinó con o Grupo d'Exercitos B ta convertir-se en o nuevo Grupo d'Exercitos Sud (Heeresgruppe Süd), que mandaba Erich von Manstein. O 21 de febrero de 1943, iste nuevo Grupo d'Exercitos prencipió una contraofensiva contra o flanco d'o Exercito Royo, aprofitando a dilatación d'as suyas linias de comunicación. L'ataque tenió exito; as tropas de von Manstein enantoron a escape, cerclando unidaz sovieticas abanzatas y obligando a l'Exercito Royo a meter-se a la defensiva. Arredol d'o 2 de marzo, as unidaz abanzatas d'o 4º Exercito Panzer de Hermann Hoth contactoron con as unidaz de Kempf, aislando asinas a gran parte d'o Frent d'o Sudueste d'o Exercito Royo, y ta o 9 de marzo, a Wehrmacht heba redotato con muitas perdugas a os sovieticos en Krasnograd y Barvenkovo.

Von Manstein continó con o suyo ataque, estando en capeza o 2º Cuerpo d'Exercito Panzer SS de Paul Hausser, reconquerindo Khárkiv o 14 de marzo, dimpués d'una sangrienta luita en as carreras d'a ciudat, en a clamata Tercera Batalla de Khárkiv. Por ista batalla, von Manstein recibió as Fuellas de Caixico ta la suya Cruz de Caballer d'a Cruz de Fierro. O 2º Cuerpo Panzer SS conquirió Belgorod o 21 de marzo. Von Manstein proposó una acción ofensiva audaz ta o verano, un "golpe de revés", ta flanqueyar a o Exercito Royo en a Mar d'Azov en Rostov d'o Don, pero Hitler decidió adoptar a Operación Zitadelle (una operación militar mas convencional) ta estricallar o salient de Kursk.

Operación Zitadelle[editar | modificar o codigo]

Mapa de l'abance d'as tropas de von Manstein en a batalla de Kursk.

Mientres a Operación Zitadelle en chulio de 1943, von Manstein mandaba a pinza sud de l'abance alemán, y encara que tenió muitas baixas, as suyas tropas logroron a mayor parte d'os suyos obchectivos inicials, fendo a las tropas sovieticas mas baixas que as perdugas propias. En as suyas Memorias, o mariscal Georgi Zhukov, qui mandaba as tropas d'o Exercito Royo en a batalla de Kursk, elochió a von Manstein. Sindembargo, por o fracaso cuasi completo d'a pinza norte de l'ataque alemán, que mandaban Günther von Kluge y Walther Model, por a carencia cronica d'apoyos d'infantería en a Wehrmacht y por no tener una reserva operacional, y tamién por a Operación Husky (a invasión d'a isla de Sicilia por os Aliau), Hitler suspendió a continación d'a ofensiva. Von Manstein protestó, decindo que a victoria en a Operación Zitadelle yera muit amanata, que as suyas tropas teneban a superioridat local y que con una mica mas d'esfuerzo, crebaría a esfensa sovietica antis que os rusos podesen clamar a la luita a las suyas reservas. Sindembargo, dezaga d'o fracaso de Zitadelle, os sovieticos prencipioron un contraataque masivo contra as esgotatas tropas alemanas, con a cual cosa cal contar con que sí que teneban ixas reservas que Manstein negaba.

Una victoria alemana, en o sentito d'estricallar a las tropas sovieticas arredolatas, requeriba tanto rematar l'embolique d'istas tropas (ye decir, a unión d'as pinzas norte y sud d'o ataque alemán) y tamién a capacidat de mantener iste cerclo o tiempo necesario ta redotar a las tropas cerclatas. Mesmo si o primer obchectivo s'hese lograto, no necesariament s'hese lograto o segundo obchectivo. As tropas alemanas, dimpués d'a redota en a batalla de Stalingrado, no tenioron nunca a capacidat d'obligar a o Exercito Royo a retiradas importants, excepto en chicotas retiradas temporals, como en Khárkiv. Y dimpués d'a cancelación d'a ofensiva alemana en a batalla de Kursk, as tropas sovieticas teneban a fuerza suficient ta prencipiar contraataques en ixe mesmo inte.

Campanya d'o Dnieper[editar | modificar o codigo]

Tropas d'o Exercito Royo trescruzando o río Dnieper mientres a Batalla d'o Dnieper.
Ta más detalles, veyer l'articlo Batalla d'o Dnieperveyer os articlos [[{{{2}}}]] y [[{{{3}}}]]veyer os articlos [[{{{4}}}]], [[{{{5}}}]] y [[{{{6}}}]]veyer os articlos [[{{{7}}}]], [[{{{8}}}]], [[{{{9}}}]] y [[{{{10}}}]].

En setiembre de 1943, Erich von Manstein retiró as suyas tropas a la marguin ueste d'o río Dnieper. Dende octubre dica meyatos de chinero de 1944, von Manstein estabilizó a situación en o Frent Sud. Sindembargo, as tropas sovieticas creyoron una dentrata en o sector de Kiev, y teneban muit amanata a important ciudat de Zhitomir. Os alemans facioron asinas una contraofensiva, con a 1ª División SS Leibstandarte Adolf Hitler y a 2ª División SS Das Reich, chunto con os , , 19º y 25º Exercitos Panzer, amás d'a 68ª División d'Infantería (que feba parte d'o 4º Exercito Panzer), rodeyando o flanco d'as tropas rusas que yeran debant de Zhitomir. Os alemans, dirichitos por o cheneral Hermann Balck, redotaron a los rusos en luitas en Brussilov, Radomyshl y Meleni. Balck y o suyo Chefe d'Estato Mayor pretendeban atacar a base d'a dentrada sovietica y s'endrezoron enta Kiev, pero o cheneral Raus fació un abance mas prudent. A finals de chinero de 1944, una nueva ofensiva sovietica fació que von Manstein se retirase mas luent ta l'ueste. A meyatos de febrero de 1944, desobedeció a orden de Hitler y ordenó a lo XI y a lo XXXXII Cuerpos d'Exercito (compuestos por 6 divisions con 56.000 soldatos) d'o Grupo d'Exercitos Sud retirar-se d'a dita Bolsa de Korsun os días 16-17 de febrero. Dimpués, Hitler aceptó ista acción, ordenando a retirada d'istas tropas cuan ya s'heba feito con anterioridat en aplicación d'as órdens de von Manstein.

Demisión[editar | modificar o codigo]

Os chenerals Erich von Manstein y Hermann Hoth o 21 de chunio de 1943 mientres a Operación Zitadelle.

Von Manstein continó as suyas descusions con Adolf Hitler sobre a estratechia a seguir en o Frent Oriental. Von Manstein pretendeba una esfensa elastica, de tipo móbil. Yera preparato ta ceder territorios a los abances sovieticos, fendo asinas que istos estirasen as suyas linias de comunicación u fendo debilitar a suya fuerza con abances masiato rapidos ta permitir que se lis faciesen ataques en os suyos flancos debilitatos ta encerclar-los y destruir-los. Hitler, sindembargo, no yera d'alcuerdo con as opinions de von Manstein y continaba en a suya idea d'esfensa estatica d'o frent, sin denguna retirada. Con istos frecuents choques, von Manstein demanó publicament a Hitler que albandonase o control d'o frent y dixase actuar a los profesionals, prencipiando por a creyación d'o cargo de Comandant en Cabo d'o Frent Oriental (Oberbefehlshaber Ost).[9] Hitler, sindembargo, refusó ista ideya muitas vegadas, ya que temeba que ista cesión debilitase a base d'o suyo propio poder politico en o Tercer Reich.

As opinions de von Manstein tamién prevocoron o temor de bellunas d'as personalidaz mas importants d'o Tercer Reich, como Hermann Göring u como o chefe d'as Schutzstaffel, Heinrich Himmler, amás d'o propio Hitler, que no yera preparato ta ceder denguno d'os suyos poders. Himmler prencipió a cuestionar a leyaltat de von Manstein ubiertament, en insistindo en que yera un redotista inadecuato ta mandar as tropas en o frent. As frecuents discusions con von Manstein, amás d'as insinuacions de Himmler, facioron que Hitler relevase a von Manstein d'o suyo mando en marzo de 1944.[10] O 2 d'abril de 1944, Hitler nombró a Walther Model, uno d'os suyos fervients partidarios en a Wehrmacht, como nuevo Comandant en Cabo d'o Grupo d'Exercitos Sud. Sindembargo, von Manstein recibió as Espadas ta la suya Cruz de Caballer,[10] a tercera honor militar alemana mas alta.

Dimpués d'estar forachitato d'os suyos cargos militars, von Manstein dentró en un clinica oftalmolochica en Breslau ta recibir cura medica d'os suyos problemas en os uellos prevocatos por o clima extremadament fredo d'a Unión Sovietica, fació a suya recuperación amán d'a ciudat de Dresde y dimpués albandonó a Wehrmacht. Encara que no prenió parte activa en o complot contra Hitler en chulio de 1944 (l'atentato d'o 20 de chulio de 1944), Henning von Tresckow y atros conchuratos heban contactato con von Manstein en 1943.[9] Encara que von Manstein pensaba que o cambio politico d'a deposición de Hitler d'a cancellería yera necesario, refusó unir-se a la conspiración porque encara se consideraba vinculato por o suyo deber y o suyo churamento. Asinas, refusó os contactos con a declaración de que "Preussische Feldmarschälle meutern nicht" ("os mariscals de campo prusianos no se sublevan"). Tamién temeba que a la sublevación la continase una guerra civil en meyo d'a Segunda Guerra Mundial.[9] En o suyo chudicio, afirmó:[9]

Dengún comandant militar puet esperar que os suyos soldatos arriesguen a suya vida por a victoria y dimpués precipitar a redota por una decisión personal.

Sindembargo, encara que no s'adhibió a los conspiradors, tampoco no los denunció. A finals de chinero de 1945, von Manstein recullió a suya familia d'a suya casa en Liegnitz, en Silesia, amenazata por l'abance d'o Exercito Royo, y se dirichió a la parte occidental d'o Tercer Reich,[9] rematando con a suya rendición a o mariscal de campo britanico Bernard Law Montgomery en mayo de 1945,[1][9] estando preso por tropas d'o Exercito britanico o 23 d'agosto de 1945.

Posguerra[editar | modificar o codigo]

O suyo chudicio[editar | modificar o codigo]

Mientres os Chudicios de Nuremberg en 1946, von Manstein fue clamato como testimonio d'a esfensa d'os acusatos. Dimpués fue internato en un campo britanico ta prisioners de guerra,[9] o "Special Camp 11" en Bridgend. Dimpués, por presions d'os sovieticos, que pretendeban a suya extradición ta o suyo chudicio en a Unión Sovietica, os britanicos aceptoron as acusacions sovieticas y ubrieron un chudicio por crimens de guerra contra Erich von Manstein en Hamburgo en agosto de 1949. En parte debito a las demandas sovieticas en o clima de Guerra Fría y en parte por o respeto por as suyas cualidaz militars, muitos altos cargos britanicos, como o mariscal de campo Bernard Law Montgomery u o historiador militar Basil Liddell Hart, facioron chestions ta contribuir con diners a la suya esfensa, con l'aprobación de Winston Churchill, que pensaba que o chudicio no yera mas que un paso mas d'o nuevo Gubierno britanico d'o Labour Party de Clement Attlee t'apaciguar a la Unión Sovietica.

En o chudicio, a esfensa de von Manstein, conducita por l'advogato britanico Reginald Thomas Paget, argumentó que Manstein no yera conscient d'o chenocidio que s'heba feito en os territorios baixo o suyo control. Tamién s'argumentó que con Manstein no fació cumplir a dita Orden d'os Comisarios d'Adolf Hitler d'o 6 de chunio de 1941 que demandaba a execución immediata d'os comisarios politicos d'o Exercito Royo feitos prisioners en as operacions militars d'a Wehrmacht. Seguntes o suyo propio testimonio en as actas d'os Chudicios de Nuremberg (volumen 20, pachinas 608-609, d'o 10 d'agosto de 1946)[11] heba recibito istas órdens, pero refusó de cumplir-las. Tamién afirmó que o suyo superior en ixas envueltas, o mariscal de campo Wilhelm Ritter von Leeb, heba tolerato y aprobato tacitament ista opción de von Manstein, y tamién demandó que en a practica no se cumplise ixa orden de Hitler.

Sindembargo, von Manstein realment publicó una orden o 20 de noviembre de 1941, a suya versión d'a infame "Orden de Reichenau",[12] que comparaba "partisans" y "chodigos" y demandaba midas draconianas contra éls. Hitler elochió a "Orden de Reichenau" como eixemplar y animó a d'atros chenerals a dictar órdens similars. Von Manstein yera entre a minoría que voluntariament publicó ixas órdens. Deciba que:[13]

Ista luita no se fa nomás contra as Fuerzas Armatas sovieticas en a forma establita seguntes as normas europeas d'a guerra. Tamién dezaga d'o frent contina a luita. Partisans francotiradors vestitos como civils atacan a soldatos aislatos y a chicotas unidaz militars y miran d'interrumpir os nuestros suministros con o sabotache con minas y maquinas infernals. En a retraguarda os bolcheviques continan tenendo a la población liberata d'o bolchevismo en un estado de malestar por meyo d'o emplego d'o terror, saboteyando asinas a pacificación politica y economica d'o país. As collitas y fabricas son destruitas y asinas particularment a población d'as ciudaz pasa fambre.
O pueblo chodigo ye o intermediario entre l'enemigo en a retraguarda y os repuis d'o Exercito Royo y os chefes royos que continan a luita. Mas encara que en Europa, os chodigos tienen todas as posicions prencipals de mando politico y administrativo, o comercio y l'artesanía y son asinas a celula ta cualsiquier malestar y ta una posible sublevación. O sistema chodigo-bolchevique ha d'estar borrato de raso y nunca mas s'ha de permitir que invada o nuestro espacio vital europeu.
O soldato alemán tiene asinas no nomás o quefer d'esclafar o potencial militar d'iste sistema. Ye tamién o portador d'un concepto racial y como o vengador de todas as crueldaz comesas contra él y contra o pueblo alemán.
...
Y o soldato tien que veyer a necesidat d'un duro castigo ta o pueblo chodigo, que ye o portador espritual d'o terror bolchebique. Isto tamién cal ta tallar de radiz todas as sublevacions, que a sobén son planificatas por os chodigos.
O mariscal de campo Erich von Manstein en 1943 mientres a Operación Zitadelle.

A orden tamién deciba que[13] a situación d'os alimentos en casa fa esencial que as tropas haberban en o posible de vivir d'os recursos d'a tierra conquiesta y que amás a mayor parte posible d'os recursos s'haberban de meter a disposición d'a patria. En particular, en as ciudaz enemigas, una gran parte d'a suya población habrá de pasar fambre. Ista estió tamién una d'as acusacions contra Erich von Manstein en o suyo chudicio en Hamburgo: no nomás neglichencia en a conducta con os civils, sino que tamién explotación d'os países conquiestos nomás que ta favoreixer "a la patria", que yera considerato ilegal seguntes as leis d'a guerra vichents en ixas envueltas.

A orden continaba decindo que[13] se prendran mesuras severas contra l'acción arbitraria y por intrés propio, contra o salvachismo y contra a indisciplina, contra cualsiquier violación d'a honor d'o soldato y que cal fer desichencia d'o respeto ta las costumbres relichiosas, en particular ixas d'os tartaros musulmans. A evidencia procesal d'ista orden se presentó en primer lugar por l'acusador Telford Taylor o 10 d'agosto de 1946, en Nuremberg. Von Manstein reconoixió que heba sinyato ista orden o 20 de noviembre de 1941, pero deciba que no la recordaba. Ista orden estió a pieza principal d'as evidencias inculpatorias en o suyo chudicio en Hamburgo.

Erich von Manstein temién heba chustificato as mesuras contra os chodigos:[9]

(Cal prener)... mesuras drasticas contra os chodigos.

Von Manstein, uno d'os chenerals de mas alto ran en a Wehrmacht, proclamaba a suya ignorancia d'o que pasaba en os campos de concentración d'o Tercer Reich. En os Chudicios de Nuremberg, li preguntoron: "Vusté en ixe inte sapeba bella cosa d'as condicions en os campos de concentración?". Y contestó que "No. Ascuité tan poca cosa d'ixo como o pueblo alemán, u ye fácil que mesmo menos encara, porque cuan se luita a 1.000 kilometros de distancia d'Alemanya, ye natural que no se sepa d'ixas cosas. Yo sabeba d'antis d'a guerra que bi heban dos campos de concentración, Oranienburg y Dachau, y un oficial qui bi heba estato invitato por as SS a vesitar ixe campo m'heba dito que yera nomás que una tipica colección de criminals, amás de bellos presos politicos a qui, seguntes él heba visto, s'els tractaba con severidat pero con corrección."[14]

L'aduyant de campo de von Manstein, Alexander Stahlberg, recordó a siguiente charrata cuan fue entrevistato por Bryan Mark Rigg (l'autor de Hitler’s Jewish Soldiers) 50 anyadas dimpués d'a guerra: Stahlberg preguntó a von Manstein sobre o gran numero de chodigos asasinatos, y von Manstein li miró fixament con os uellos. "Busté realment creye ixo?", li dició o mariscal de campo. Stahlberg li responió que él l'heba feito. "Bien, sí, ixo pasó en realidat", li dició von Manstein, "éls yeran nomás chodigos".[15]

Encara que l'advogato Paget consiguió que von Manstein fuese absuelto de muitos d'os 17 cargos de l'acusación, fue declarato culpable de 2 cargos y responsable d'atros 7, prencipalment d'o emplego d'a tactica de tierra cremata y de no protecher a la población civil, estando condenato o 19 d'aviento de 1949 a 18 anyos de prisión.[16] Sindembargo, i habió protestas d'os amigos y partidarios de von Manstein y en zaguerías a suya condena fue reducita a 12 anyos.[16] Sindembargo, fue liberato por motivos medicos o 6 de mayo de 1953, y adedicó o suyo tiempo a redactar as suyas Memorias, clamatas Victorias Frustratas, que publicó en 1955.[16]

Asesor d'o nuevo Exercito alemán[editar | modificar o codigo]

Dende 1956, Erich von Manstein se convertió en asesor y conseller d'a Bundeswehr, o nuevo Exercito alemán, con o canceller Konrad Adenauer.[16]

Erich von Manstein fue clamato por o canceller de l'Alemanya Occidental Konrad Adenauer, y sirvió como o suyo consultor en temas d'esfensa, presidindo un subcomité militar t'aconsellar a o Parlamento d'Alemanya sobre a organización militar y a doctrina ta o nuevo Exercito alemán, a Bundeswehr,[16] y a suya incorporación a la OTAN.

Dimpués se tresladó con a suya familia a Bavera. As suyas memorias de guerra, titulatas Verlorene Siege (Bitorias perditas), se publicoron en Alemanya en 1955, estando traducitas a l'anglés en 1958. En ista obra, Erich von Manstein presentaba a suya tesi de que si os chenerals alemans hesen estato os responsables d'a estratechia militar de guerra en cuentas d'estar-lo Hitler, se poderba haber ganato a guerra en o Frent Oriental.

Como nunca no heba estato miembro d'o Nationalsozialistische Deutsche Arbeiterpartei d'Adolf Hitler en o Tercer Reich, von Manstein no tenió pas dengún problema en a nueva Alemanya Occidental, a diferencia de belluns d'os militars mas amanatos a Hitler mientres o Tercer Reich. Por a suya influencia, en os primers intes d'a existencia d'a Bundeswehr, Erich von Manstein estió considerato como o Cabo d'Estato Mayor oficioso d'iste organismo. Encara dimpués, a las suyas fiestas de cabo d'anyo asistiban con regularidat delegacions oficials d'a Bundeswehr y d'a OTAN, encapezatas por liders como o cheneral Hans Speidel, qui estió o Comandant en Cabo d'as tropas de tierra d'a OTAN en Europa Central dende 1957 dica 1963. No estió o mismo caso con mariscals de campo consideratos pro-nazis como Milch, Schörner, von Küchler u atros, qui fuoron desatesos y oblidatos dimpués d'a guerra.

A suya muerte[editar | modificar o codigo]

O mariscal Erich von Manstein morió en a localidat d'Irschenhausen (Bavera, Alemanya) o 10 de chunio de 1973,[1] encara que atros autors dicen que morió l'11 de chunio.[16] Fue apedacato con honors militars. A suya necrolochica en o diario The Thimes o 13 de chunio de 1973 deciba que "a suya influencia proveniba d'a suya capacidat mental y d'a profundidat d'as suyas conoixencias millor que no pas por chenerar una corrient magnetica entre as suyas tropas u por una personalidat poderosa".

Fuella de servicios[editar | modificar o codigo]

Condecoracions[editar | modificar o codigo]

Bibliografía consultata[editar | modificar o codigo]

Vinclos externos[editar | modificar o codigo]


Predecesor:
???
Comandant en Cabo d'a 18ª División d'Infantería
4 de febrero de 1938[6] - 18 d'agosto de 1939
Succesor:
Generalleutnant Friedrich-Karl Cranz[17]
Predecesor:
Nueva creyación
Comandant en Cabo d'o XXXVIII Cuerpo d'Exercito
1 de febrero de 1940[18] - 21 de noviembre de 1942[18]
Succesor:
General der Infanterie Friedrich-Wilhelm von Chappuis[18]
Predecesor:
Generaloberst Eugen Ritter von Schobert[19]
Comandant en Cabo d'o 11º Exercito
12 de setiembre de 1941[19] - 21 de noviembre de 1942
Succesor:
Grupo d'Exercitos d'o Don
Predecesor:
11º Exercito
Comandant en Cabo d'o Grupo d'Exercitos d'o Don
21 de noviembre de 1942 - 12 de febrero de 1943
Succesor:
Grupo d'Exercitos Sud
Predecesor:
Grupo d'Exercitos d'o Don
Comandant en Cabo d'o Grupo d'Exercitos Sud
12 de febrero de 1943[20]- 31 de marzo de 1944[20]
Succesor:
Generalfeldmarschall Walter Model[20]


Referencias[editar | modificar o codigo]

  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 (en)/(fr) de Lannoy, François y Charita, Josef: Panzertruppen. Les troupes blindées allemandes. German armored troops. 1939-1945. Éditions Heimdal. Bayeux, 2001, ISBN 2-84048-151-0, pachina 70.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 (Lozano, 2008:84)
  3. Eric von Manstein: Soldat im 20. Jahrhundert p. 10, 5ª ed. Bernard & Graefe 2002 ISBN 978-3-7637-5214-0
  4. Erich von Manstein: Victorias frustradas, 2006, Inèdita Editores, Barcelona, pachina 779, ISBN 978-84-96829-49-7
  5. 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 5,6 5,7 5,8 (Lozano, 2008:85)
  6. 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 6,5 6,6 (Lozano, 2008:86)
  7. 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 7,5 7,6 (Lozano, 2008:87)
  8. (Lozano, 2008:88)
  9. 9,0 9,1 9,2 9,3 9,4 9,5 9,6 9,7 (Lozano, 2008:461)
  10. 10,0 10,1 (Lozano, 2008:460)
  11. Actas d'os Chudicios de Nuremberg d'o 10 d'agosto de 1946.
  12. A Orden de Walther von Reichenau.
  13. 13,0 13,1 13,2 Actas d'os Chudicios de Nuremberg, Vol. 20, 8 d'octubre de 1946, pachinas 639–645.
  14. Actas d'os Chudicios de Nuremberg d'o 8 d'octubre de 1946.
  15. (en) Dallas Observer d'o 26 de febrero de 2004.
  16. 16,0 16,1 16,2 16,3 16,4 16,5 (Lozano, 2008:462)
  17. (de) 18. Infanteriedivision en a pachina web Lexicon der Wehrmacht.
  18. 18,0 18,1 18,2 (de) XXXVIII. Armeekorps (38.) en a pachina web Lexicon der Wehrmacht.
  19. 19,0 19,1 (de) 11. Armee en a pachina web Lexicon der Wehrmacht.
  20. 20,0 20,1 20,2 (de) Heeresgruppe Süd en a pachina web Lexicon der Wehrmacht.



 
Condecoratos con a Cruz de Caballero d'a Cruz de Fierro con Fuellas de Caixico y Espatas d'o Tercer Reich mientres d'a Segunda Guerra Mundial
Ernst-Günther Baade | Franz Bäke | Hermann Balck | Heinrich Bär | Erich Bärenfänger | Gerhard Barkhorn | Wilhelm Batz | Otto Baum | Werner Baumbach | Fritz Bayerlein | Hermann-Heinrich Behrend | Wilhelm Bittrich | Johannes Blaskowitz | Georg Bochmann | Alwin Boerst | Georg Freiherr von Boeselager | Albrecht Brandi | Hermann Breith | Josef Bremm | Kurt Bühlingen | Karl Decker | August Dieckmann | Eduard Dietl | Josef Dietrich | Helmut Dörner | Hans Dorr | Alfred Druschel | Maximilian Reichsfreiherr von Edelsheim | Karl Eibl | Hermann Fegelein | Fritz Feßmann | Walter Fries | Adolf Galland | Waldemar von Gazen | Herbert Otto Gille | Gordon Gollob | Walter Gorn | Hermann Graf | Fritz-Hubert Gräser | Robert Ritter von Greim | Franz Griesbach | Anton Hackl | Heinz Harmel | Josef Harpe | Erich Hartmann | Walter Hartmann | Paul Hausser | Richard Heidrich | Ludwig Heilmann | Gotthard Heinrici | Joachim Helbig | Traugott Herr | Hajo Herrmann | Otto Hitzfeld | Hermann Hogeback | Hermann Hohn | Hermann Hoth | Hans Hube | Herbert Ihlefeld | Hans Jordan | Arthur Jüttner | Hans Källner | Albert Kesselring | Friedrich Kirchner | Otto Kittel | Ewald von Kleist | Günther von Kluge | Otto von Knobelsdorff | Alfons König | Wolfgang Kretzschmar | Otto Kretschmer | Hans Kreysing | Hans Kroh | Walter Krüger | Otto Kumm | Ernst Kupfer | Friedrich Lang | Heinz-Georg Lemm | Helmut Lent | Wolfgang Lüth | Heinrich Freiherr von Lüttwitz | Smilo Freiherr von Lüttwitz | Günther Lützow | Hellmuth Mäder | Erich von Manstein | Hasso von Manteuffel | Hans-Joachim Marseille | Karl Mauss | Johannes Mayer | Egon Mayer | Eugen Meindl | Kurt Meyer | Walter Model | Werner Mölders | Dietrich von Müller | Friedrich-Wilhelm Müller | Werner Mummert | Joachim Müncheberg | Walther Nehring | Hermann Niehoff | Horst Niemack | Theodor Nordmann | Walter Nowotny | Hans von Obstfelder | Walter Oesau | Hermann von Oppeln-Bronikowski | Max-Hellmuth Ostermann | Joachim Peiper | Dietrich Peltz | Hans Philipp | Georg-Wilhelm Postel | Hermann Prieß | Josef Priller | Günther Rall | Hermann-Bernhard Ramcke | Hermann Recknagel | Ernst-Wilhelm Reinert | Alfred-Hermann Reinhardt | Georg-Hans Reinhardt | Lothar Rendulic | Erwin Rommel | Hans-Ulrich Rudel | Erich Rudorffer | Gerd von Rundstedt | Max Sachsenheimer | Dietrich von Saucken | Heinrich Prinz zu Sayn-Wittgenstein | Heinz-Wolfgang Schnaufer | Fritz von Scholz Edler von Rarancze | Ferdinand Schörner | Werner Schröer | Hinrich Schuldt | Adelbert Schulz | Friedrich Schulz | Karl-Lothar Schulz | Gerhard Graf von Schwerin | Sylvester Stadler | Reiner Stahel | Leopold Steinbatz | Felix Steiner | Johannes Steinhoff | Hyazinth Graf Strachwitz von Gross-Zauche und Camminetz | Werner Streib | Reinhard Suhren | Karl Thieme | Theodor Tolsdorff | Erich Topp | Erich Walther | Wilhelm Wegener | Otto Weidinger | Helmuth Weidling | Maximilian Wengler | Wend von Wietersheim | Wolf-Dietrich Wilcke | Theodor Wisch | Günther-Eberhardt Wisliceny | Michael Wittmann | Josef Wurmheller | Isoroku Yamamoto | Werner Ziegler