Cofradía de la Coronación de Espinas

Iste articlo ye escrito con as normas graficas EFA. Si quiers, puez aduyar cambiando a la grafía oficial de Biquipedia y sacando dimpués ista plantilla.

Cofradía de la Coronación de Espinas
Información cheneral
Establita	1951
Seu canonica	San Felipe y Santiago el Menor
Seu social	Patronato Obrero Catolico, Coso, 102 (Zaragoza)
Cofadres	631
Pasos	2
Instrumentos	Tambors, timbals, bombos e cornetas
Uniforme	Caperucho morato e tunica marrrón
Web	www.coronaciondeespinas.net

A Cofradía de la Coronación de Espinas (en aragonés Cofadría d'a Coronazión de Punchas) ye una cofadría d'a Semana Santa zaragozana.

Historia

Como muitas atras cofadrías de Zaragoza naixió d'una colla de chent que gosaban levar o paso de La Coronación de Espinas, propiedat d'a Sangre de Cristo, quan en l'anyo 1951 decidioron creyar a suya propia cofadría. L'acta fundacional se sinyo lo 14 de chinero d'ixe anyo en una reunión de miembros d'o Círculo Católico de Obreros de Nª Sra. del Pilar y de l'Asociación d'Antigos Alumnos d'as Escuelas de l'Ave María.

A primera seu d'a cofadría yera o Palacio d'os Contes de Fuenclara en Zaragoza. Astí se bendició a los primers cofadres o 18 de marzo de 1951. Ixe mesmo Miercoles Santo salioron de San Cayetano a las carreras d'a ciudat en a primera procesión d'a historia d'ista cofadría. En 1954 a procesión cambeó de calendata a lo Chueves Santo.

En 1960 se funda la sección d'instrumentos tradicionals aragoneses, formata por 39 chirmans que tocaban tambors y bombos. Dos anyos dimpués, en 1962, l'arcebispe de Zaragoza Don Casimiro Morcillo cedió a la cofadría un busto de Cristo Coronato de Punchas que bi heba en a Ilesia de Sant Felipe y que se tresladó ta la seu d'a cofadría en o Palacio de Fuenclara. Ya en 1969 se cambea o puesto de salita d'a procesión ta la ilesia de San Felipe y Santiago el Menor.

En 1972 s'encorporan a la cofadría dotze chirmanas, muitas d'ellas familiars de cofadres. mas tardi en 1979 tamién se creya a sección infantil.

En l'anyo 1981 s'espaldó l'almazén a on s'alzaban bells pasos d'a Semana Santa y o paso d'ista cofadría estió un d'os mas danyatos. Habió de ser restaurato, encara que podió salir ixa anyada en as procesions zaragozanas.

A primera salita procesional con o busto de cristo ye en l'anyo 1985. O Via Crucis d'a cofadría salió por primera vegata o Chueves Santo de l'anyo 1987 dende Sant Felipe enta la Seu.

Dende l'anyo 2000 a suya seu social ye o Patronato Obrero Catolico, en o Coso zaragozano, ya que a seu historica d'a cofadría, o Palacio de Fuenclara yera en estato de ruina y habió de ser albandonato.

Uniforme y emblema

Corona de Punchas.

L'habito ye formato por caperucho morato y tunica marrón. O color morato representa o sentito liturchico d'a cofadría, o marrón o caracter penitencial d'os carmelitas. Os ninons d'a sección infantil no levan prenda en a capeza.

O emblema d'a cofadría ye a Corona de Punchas que le da nombre (Corona de Espinas) redolando una columna d'a Virchen d'o Pilar.

Pasos

Busto Coronado de Espinas

La Coronación de Espinas

• Busto Coronado de Espinas: Obra de Manuel Guiral y Pedro Fuertes de 1781. Mientres muitos anyos estió en a sacristia d'a ilesia de Sant Felipe dica que en 1962 l'arcebispe d'a ciudat Casimiro Morcillo la cedió a la cofadría. Ye una imachen de l'Ecce-Homo, tien un peso de 430 onzas de plata y bronze. Salió en 1975 en o Via Crucis d'a cofadría o Domingo de Ramos, anque iste acto no se fació en os siguients anyos. Dende o 4 d'abril de 1985 y dica l'actualidat ista imachen procesiona a huembros de ueito cofadres totz os Chueves Santos.
• La Coronación de Espinas: Ye o paso tetular d'a cofadría, obra de Francisco Borja de l'anyo 1903. Propiedat d'a Sangre de Cristo que cedió con a creyación d'a cofadría o paso a los fundadors que ya heban portiato lo paso en anteriors procesions d'o Santo Entierro. Sustituyó a un paso anterior con a mesma advocación d'o sieglo XIX feito por o escultor Luis Muñoz. Ye formato por quatro feguras: en o centro Chesucristo y un centurión romano coronando-le con as punchas emplegando unas estenazas, un soldato romano y un chodigo son os personaches secundarios d'a scena. S'han feito reformas en o paso, pero a mas important estió en 1981 quan habió d'estar restaurato dimpués de que o teito d'o local a on s'alzaba chunto con atros pasos s'espaldase sobre istos.