Aragonés panticuto
Apariencia
| Panticuto | |
|---|---|
Situación d'o panticuto respecto a l'aragonés tensino | |
| Localización cheografica | |
| Estau | {{{estau}}} |
| País | |
| Rechión | {{{rechión}}} |
| Parlau en | Alto Galligo |
| Lugars principals | Pandicosa |
| Estatus | |
| Atras denominacions | {{{atras denominacions}}} |
| Charradors | |
| Oficial en | {{{oficial}}} |
| Reconoixiu en | {{{reconoixiu}}} |
| Regulau por | {{{regulau}}} |
| Vitalidat | Meya |
| Literatura | |
| Escritors principals | Ricardo Mur |
| Rasgos dialectals | |
| Clasificación lingüistica | |
| Indoeuropea | |
| ISO 639-1 | {{{iso1}}} |
| ISO 639-2 | {{{iso2}}} |
| ISO 639-3 | {{{iso3}}} |
| SIL | {{{sil}}} |
O panticuto ye ra forma de l'aragonés tensino charrata en a villa de Pandicosa. Ye un d'os primers dialectos en estar descritos, gracias a la publicación, en 1986, d'o libro El aragonés de Panticosa. Gramática, basau en a tesis de licenciatura de Francho Nagore.
Morfolochía
[editar | modificar o codigo]- Os articlos son o, os, a, as como en aragonés cheneral, pero con a diferencia que os convive con un residual es, y que en posición intervocalica tenemos ro, ros, ra, ras, como en a resta d'o central.
- O condicional se fa con con -b-: -arba, -erba, -irba.
- Os participios verbals (trobato, querito, venito) son conservadors y mantienen a -T- intervocalica (como en Bielsa y atras arias de Sobrarbe), en consonancia con a tendencia a conservar muitas d'as xordas intervocalicas, razón por a que en bels ambitos filolochicos s'incluye a cuantas parlas locals conservaderas en o denominau dialecto central.
Bibliografía
[editar | modificar o codigo]- Francho Nagore Laín: El aragonés de Panticosa. Colección de Estudios Altoaragoneses, nº 9. Instituto de Estudios Altoaragoneses, 1986.