Perula
![]() |
Iste articlo ye escrito con as normas graficas EFA. Si quiers, puez aduyar cambiando a la grafía oficial de Biquipedia y sacando dimpués ista plantilla. |
Perula | |
Despoblau medieval d'Aragón | |
Entidat • País • Provincia • Comarca • Municipio |
Despoblau medieval![]() ![]() Alto Galligo Samianigo |
Partiu chudicial | Chaca |
Población • Total |
0 hab. |
Altaria • Meyana |
940 m. |
Coordenadas | |
Perula yera un lugar medieval y actual pardina, a pardina de Santa María de Perula, situada en o municipio de Samianigo.
D'antis mas feban romería a la ermita de Santa María o lunes de Pascua os vecins d'Aineto y o 8 de setiembre (Natividat d'a Virchen) os d'Aineto, Solaniella y o Molín d'Escartín. En o sieglo XIX tamién i acudiban os vecins de Secrún, Zresola, Lasaosa y Fenillosa.
Toponimia[editar | modificar o codigo]
D'o latín PETRA "piedra" con o sufixo diminutivo -ula, ye decir "piedra chicota".[1]
Historia[editar | modificar o codigo]
Mientres o sieglo XIII se documenta que a suya ilesia teneba o títol eclesiastico de rectoría.
Se sabe que en 1450, Chuan Escudero vendió a metat d'as tierras d'o termin de Perula a Fernando Sánchez. Dimpués, entre os anyos 1782 y 1792, Ramón Escartín, canonche d'a seu de Sant Per de Chaca y chermano de Pero Escartín, propietario d'a pardina reconstruyió a ilesia de Santa María, que yera espaldada.
Jordán de Asso menciona iste lugar como uno d'os despoblaus perteneixients a o districto de Chaca. Pascual Madoz le da categoría de pardina, dependient d'Aineto.
Leyendas[editar | modificar o codigo]
Dicen as leyendas que en Perula viviban dos familias y que, como no i heba fuents, heban de beber d'augua que replegaban d'a plevia a traviés d'unas canals y que almadazenaban en un alchub. A mala calidat d'ixas auguas fació que s'estendillase una malautía entre a población d'o lugar. Nomás i quedoron que dos supervivients que marchoron la un ta Aineto y l'atro ta l'actual Santa María de Perula, a on tamién murioron.
Referencias[editar | modificar o codigo]
- ↑ (es) Geografía medieval de Serrablo. José Miguel Navarro López. Colección «A Lazena de yaya», 15. ISBN 84-8127-104-7