As choyas d'a Castafiore

De Biquipedia
Translate icon.svg Iste articlo ye escrito con as normas graficas EFA. Si quiers, puez aduyar cambiando a la grafía oficial de Biquipedia y sacando dimpués ista plantilla.
As choyas d'a Castafiore
As choyas d'a Castafiore.jpg
Información cheneral
Autor Hergé
Chenero literario Cómic
Versión orichinal en francés
Títol orichinal Les Bijoux de la Castafiore
Editorial Casterman
Ciudat Bruselas
País Flag of Belgium.svg Belchica
Calendata de
publicación
1963
Pachinas 62
Traducción ta l'aragonés
Traductor Chusé Aragüés
Editorial Zephyrum Ediciones
Ciudat Zaragoza
País Flag of Aragon.svg Aragón
Calendata de
publicación
2019
Pachinas 62
ISBN ISBN 978-84-945272-8-9
Succesión de libros
Precedito por Tintin au Tibet
Succedito por Vol 714 pour Sydney

As choyas d'a Castafiore (en francés Les Bijoux de la Castafiore) ye o venteno primer álbum d'a serie As aventuras de Tintín, escrita y dibuixada por Hergé. Prepublicada en a revista Tintín entre o 4 de chulio de 1961 y o 4 de setiembre de 1962, apareixió como álbum independient en 1963. Fue publicada en aragonés en marzo de 2019.[1]

As choyas d'a Castafiore constituye una curiosa historieta que se desmarca d'o habitual en os álbums de Tintín: no bi ha viaches, no bi ha grans escaicimientos, ni sisquiera verdaderos villans.

Argumento[editar | modificar o codigo]

Mientres o Capitán Haddock descansa en o castillo de Moulinsart, recibe dos cartas, a primera, de Tchang, (protagonista de l'aventura Tintin au Tibet) que le diz que con os cudiaus que l'han dau en Londres ye millor, y a segunda de Bianca Castafiore que "s'invita" a ella, a la suya cambrera Irma, y a o suyo pianista Wagner a o castiello de Moulinsart. O Capitán Haddock decide marchar ascape a Italia, pero se trepuza en baixar as escaleras y se fa una torcedura en o piet, por o que ha d'estrangutir-se a la Castafiore en siella de ruedas. A la vegada Haddock quiere aduyar a un pueblo chitán que vive amán d'o castiello. A diva ha de parar muita cuenta con as suyas choyas y prevoca falsas alarmas por as nueitz pensando que le'n han furtau. Un día vienen periodistas d'a revista Paris Flash a fer un reportache, y un malentendiu entre istos y o Profesor Tornasol fa veyer que Haddock se va a casar con a Castafiore, y os suyos millors amigos no dudan en felicitar-le.

Tras aclarar a trafuca, dentran a Moulinsart periodistas de tot tipo pa fer un reportache con a diva, pero ella cacega as choyas en meyo d'o programa y avisan a os detectives Asín y Azín. Dimpués ella mesma troba as joyas y os policías s'encarranyan, pero a Tintín le contina intrigando a misteriosa fuyida d'un fotografo d'o reportache en mel meyo d'o programa.

Más tardi desapareixen as choyas atra vegada, y alavez pareixe estar verdat. Os policías sospeitan d'os chitans d'haber feito o furto. O capitán se mete a-saber-lo contento, pues no nomás s'ha recuperau d'a torcedura, sino que amás a Castafiore le'n diz que marcha.

A la fin, con a Castafiore en Italia, Tintín descubre que o furto lo ha feito una picaraza y le tornan as choyas a la Castafiore.

Personaches[editar | modificar o codigo]

  • Asín y Azín
  • Irma, cambrera d'a Castafiore
  • Igor Wagner, pianista acompanyant d'a Castafiore
  • Serafín Lampion
  • Nestor
  • Isidoro Pando, o marbrero (y a suya muller)
  • Chuan-Lupo de la Flota, periodista de Paris-Flash
  • Walter Risotto, fotografo de Paris-Flash
  • O equipo de televisión: Alfredo y Andreu
  • Tristan Bior
  • Coco, o peluquero
  • Gino, o fotografo d'o Tempo di Roma
  • A "picaraza ladrona"
  • Os chitans: Mateu y a suya sobrina Miarka

O marbrero Isidoro Pando (en francés Isidore Boullu) ye inspirau dreitament en a vida cotidiane d’Hergé. Ell mesmo conoixeba en a realidat a un marbrero con qui yera prou dificil contactar[2]. O nombres de Chuan-Lupo de la Flota (en francés Jean-Loup de la Batellerie) y Walter Risotto (en francés Walter Rizotto) son inspiraus en dos periodistas y grans reporters d'a epoca que treballaban pa la revista Paris-Match: Philippe de Baleine y Willy Rizzo[3], o nombre de Walter Risotto fa referencia a o periodista Walter Carone[4].

Tristán Bior (en francés Tristan Bior) ye una parodia de Christian Dior.

Referencias[editar | modificar o codigo]

  1. (es) Tintín, el reportero más famoso del cómic, vive también sus aventuras en aragonés. Heraldo de Aragón. 4 d'abril de 2019
  2. (fr) L'essentiel sur Hergé et Tintin. Tintin.com.
  3. (fr) "Les personnages de Tintin dans l'histoire : Les événements qui ont inspiré l'œuvre d'Hergé". Frédéric Soumois, 2012
  4. (fr) Willy Rizzo, photographe. Claire Guillot, Le Monde ISSN 1950-6244