Pa negre (cinta)

De Biquipedia
Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla.
Iste articlo ye sobre una cinta catalana de 2010; t'atros usos, se veiga Pa negre.
Pa negre
Poster d'a cinta
Poster d'a cinta
Ficha tecnica
Dirección Agustí Villaronga
Aduyant de dirección Pol Rodríguez
Dirección artistica Ana Alvargonzález
Producción Isona Passola (executiva)
Lluís Ferrando (delegada)
Disenyo de producción Aleix Castellón
Guión adaptau Agustí Villaronga
Basau en Pa Negre (novela) d'Emili Teixidor
Musica José Manuel Pagán
Soniu Dani Fontrodona, Fernando Nocillo, Ricardo Casals
Fotografía Antonio Riestra
Montache Raúl Román
Vestuario Mercè Paloma
Maquillache Alma Casal
Actors Francesc Colomer
Marina Comas
Nora Navas
Roger Casamajor
Lluïsa Castell
Datos y cifras
País(es) Catalunya
Anyo 2010
Chenero(s) drama
Durada 108 min
Idioma(s) Catalán
Companyías
Productora(s) Massa d'Or Produccions
Televisió de Catalunya
Televisión Española
Presupuesto 4 millons d'euros[1]
Ficha en IMDb
Ficha en FilmAffinity


Pa negre (Pan negro en aragonés) ye una cinta catalana escrita y dirichita por Agustí Villaronga y basata en a novela homonima d'Emili Teixidor. Centrando-se en un asasinato s'analizan os vinclos d'una familia y o suyo lugar en os anyos 1940. A cinta mezcla o chenero dramatico, o misterio por saber a verdat d'os crímens y un sinyalín de fantasía ligata con os suenios y pantasmas que s'ofreixen como alternativa en os uellos infantils d'o protagonista, qui marca l'anvista de tot o relato.

enguerada en o Festival de Cine de Sant Sabastián de 2010, a cinta ganó nueu Premios Goya y fue candidata de l'Academia espanyola de cine t'os Premios Oscar de 2011[2][3] dimpués d'haber estada pretrigata chunto a La piel que habito, d'Almodóvar, y La voz dormida, de Benito Zambrano. Con ista elección, esdevenió a primera cinta en catalán que va optar a os Oscars.

Argumento[editar | modificar o codigo]

Pa negre parla sobre a postguerra rural en Catalunya con un parlache no politico, sino emocional. En ixas envueltas d'a postguerra, Andreu, un nino d'o bando d'os republicans, troba un día en a selva os cadavres d'un hombre y o suyo fillo. As consecuencias portan t'a desintegración d'a suya familia, atrapada por mentiras y culpas d'o pasau.

O mallorquín Agustí Villaronga, director d'a cinta, se centra en como a guerra afecta a chent, deixando de costau ideyolochías políticas y con a guerra soque como telón de fundo.[4]

Guión[editar | modificar o codigo]

Ta fer o guión d'a cinta, Agustí Villaronga fació servir -amás d'a novela homonima- bels aspectos replegaus en atras dos novelas de Teixidor, Retrat d'un assassí d'ocells y Sic transit Gloria Swanson, ta enriquir l'argumento y bellas caracteristicas d'os personaches.[5]

Producción[editar | modificar o codigo]

Puestos de rodache[editar | modificar o codigo]

Ista cinta, producita por Isona Passola, fie rodada en Mataró, Cànoves i Samalús, Mura, el Pont de Vilomara i Rocafort (o Parque Natural de Sant Llorenç del Munt i l'Obac), Puig de la Balma, El Figaró, Olot, Manlleu, L'Espunyola, Colònia Vidal (Puig-reig), Santa Fe del Montseny, Tavertet. Ta fer a cinta se tornó a enchegar l'antiga fabrica textil de Can Llanes, en Manlleu.

Reparto[editar | modificar o codigo]

Actor / actriz orichinal Personache
Francesc Colomer Andreu
Marina Comas Núria
Nora Navas Florència
Roger Casamajor Ferriol
Lluïsa Castell Ció
Mercè Arànega Sra. Manubens
Marina Gatell Enriqueta
Elisa Crehuet lola
Laia Marull Pauleta
Eduard Fernández mayestro
Sergi López alcalde

Personaches[editar | modificar o codigo]

O pai d'o nino protagonista ye un republicano que vive as represalias d'as suyas accions politicas. Quereba eslampar d'o destín de pobreza d'o lugar y por ixo encetó estudios que o van portar a dentrar en contacto con un mundo d'ideyals que mira de transmitir a o suyo fillo. Por aconseguir-le un millor futuro, remata participando en accions delictivas y pactando con os ricos d'o lugar.

Su mai trigó a suya parella refusando a l'alcalde, qui quiere vengar-se y encorre a familia. Treballadera y esfensora d'os suyos, arriba a amagar crimens y mira d'aconseguir a favor d'os poderosos ta salvar a chent que quiere. A suya cunyada gran l'empenta en iste camín.

Su tía Enriqueta reculle tamién istas paradochas: tien relacions con un guardia civil que son motivo de xorrontadura pero d'atra mán refusa un matrimonio de conveniencia y luita por a suya independencia treballando como modista. A lola veye con pena como toz os suyos fillos paten as cosecuencias d'a redota militar y fa un poder por protecher a os ninons, os cuals embolica con falordias tradicionals plenas de pantasmas.

Os tres primos d'Andreu chugan un papel important en o suyo acucutar en a realidat: Núria por as revelacions constants d'o pasau, por os prebas de fuyida que'n proposa y por recontar un atra vesant familiar d'o pasau y a prima chiqueta porque representa l'odio y os prechudicios d'o pueblo enta os primos "royos".

Toz os personaches tienen un costau fosco: o mayestro ye alcoholico, se siente fracasau y s'entrefila una relación pedofila con a prima; l'alcalde ye corrupto; os ricos mueren a toz os que se meten en o suyo camín; os vecins han participau d'o feito desencadenant d'atros crimens (capar un homosexual y republicano).

O nino remata contachiau d'ista morfuga opresiva y mentirola y marcha por a via comoda, asegurar-se un futuro, decepcionau d'o suyo entorno familiar, con o cual creba mesmo acceptando l'aduya d'os ricos que han causau a muerte de su pai.

Premios[editar | modificar o codigo]

Procheccions[editar | modificar o codigo]

En 2010 l'estrenoron con 75 copias. L'asistencia de publico t'as salas de prochección mientres a primer semana superó a cifra d'os 28.000 espectadors.[8] En soque un mes en cartelera recullió 700.000 euros, seguntes numeros de l'Institut Català d'Indústries Culturals (ICIC). Con enchaquia d'as nominacions a os premios Goya, a cinta se tornó a exhibir en chinero de 2011 en 39 salas de tot l'Estau espanyol.[9]

En Francia s'estrenó con 40 copias en versión orichinal subtitolada, con buenas criticas d'a prensa escrita.[10] Tamién se prochectó en China, Chapón, Alemanya y Estaus Unius.[11]

Referencias[editar | modificar o codigo]

Se veiga tamién[editar | modificar o codigo]

Vinclos externos[editar | modificar o codigo]


Premios Goya
Predecesora:
Celda 211
Premio Goya a la Millor Cinta
2010: 25ª edición
Succesora:
No habrá paz para los malvados