Codo
- Este articlo tracta sobre l'articulación d'o codo. Pa atros usos de codo, se veiga codo (desambigación).
O codo[1][2][nota 1], colce[2] u ancón[2] ye l'articulación que une o brazo y l'abantbrazo conectando a parti distal de l'humero con a proximal d'o cubito y d'o radio. O codo poseye ligamentos laterals, anteriors y posteriors.
A rechión d'o codo incluye puntos destacaus como l'olecranon (a prominencia osia d'a punta d'o codo), a fuesa d'o codo y os epicondilos lateral y medial.
Denominacions populars
[editar | modificar o codigo]A denominación codo ye cuasi cheneral en as parlas altoaragonesas[1], trobando-se ancón en ansotano, palabra que en atras variants d'aragonés tien os mesmos signifacaus que "hanca" u "cadera".
L'orichen d'a palabra codo se troba en o latín cubĭtus:
- cubĭtus > cobdo > codo.
En aragonés medieval as solas formas que se documentan son as variants ortograficas coudo u cobdo:
Estas variants ortograficas coudo u cobdo se troban muito en textos medievals con lo suyo significau d'unidat de mesura de largaria.
Notas
[editar | modificar o codigo]- ↑ Con a variant coudo
Referencias
[editar | modificar o codigo]- ↑ 1,0 1,1 (es) Manuel Alvar: Atlas lingüístico y etnográfico de Aragón, Navarra y Rioja. Institución Fernando el Católico. Departamento de Geografía Lingüística, Institución Fernando el Católico de la Excma. Diputación Provincial de Zaragoza, 1983. Tomo VII, Lamina 1158 mapa 965 (codo), Lamina 1166 mapa 973 (cadera).
- ↑ 2,0 2,1 2,2 (an) Diccionario aragonés-castellano-catalán. Estudio de Filología Aragonesa. Edacar num. 14. Zaragoza. Edicions Dichitals de l'Academia de l'Aragonés. ISSN 1988-8139. Octubre de 2024.
- ↑ (es) María del Carmen García Herrero: Una burla y un prodigio. El proceso contra la morellana (Zaragoza, 1462). Aragón en la Edad Media, ISSN 0213-2486, Nº 13, 1997 , pp 167-194.
- ↑ (an) Historia Troyana.
- ↑ (an) Cronica de los Conquiridors.
Partis d'o cuerpo humán | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|