Borrés
|
Iste articlo ye escrito con as normas graficas EFA. Si quiers, puez aduyar cambiando a la grafía oficial de Biquipedia y sacando dimpués ista plantilla. |
- Iste articlo ye sobre un lugar d'a Chacetania. Ta o municipio leyonés se veiga Borrés (Leyón)
| Borrés | |
| Lugar d'Aragón | |
| Entidat • País • Provincia • Comarca • Municipio |
Lugar Aragón.svg){kind=small} UescaAlto Galligo Samianigo |
| Partiu chudicial | Chaca |
| Población • Total |
15 hab. (2016) |
| Altaria • Meyana |
909 m. |
| Distancia • 5 km |
enta Samianigo |
| Chentilicio | borresano |
| Parroquial • Diocesi • Arcipestrau |
Chaca Samianigo |
| Coordenadas | |
.jpg)
Borrés ye un lugar aragonés d'a provincia de Uesca situato a Val Ancha dentro d'o municipio de Samianigo, en a comarca de l'Alto Galligo. Se troba en a solana d'a val Ancha entre Larrés y Espuendolas a una distancia de bels 5 km de Samianigo, a capital d'o suyo municipio.
A suya población ye de 15 habitants (2016).
O lugar ye formato por una carrera a o canto d'a cuala i son as casas. A carrera remata en a plaza d'a ilesia y as bordas se sitúan en o cobalto d'o lugar.
Por atra parti o molimento mas intresant de Borrés ye o crucero situato en a dentrata a lo lugar.
Yera d'a Sobrecullita de Chaca y dimpués d'a vereda y d'o correchimiento homonimos, formó concello propio y dende 1485 chunto con Cartirana. Apareixe documentato en 1610 como propiedat de Pedro de Urriés, pero d'antis mas en o sieglo XIII perteneixeba a lo bispato de Chaca.
A la fin d'o sieglo XV teneba 12 fuegos y a metat d'o sieglo XIX encara b'heban 6 os fogaches y 24 os habitants.
Molimentos[editar | modificar o codigo]
A Ilesia de l'Asumpción de Nuestra Sinyora de Borrés, una ilesia d'os sieglos XVII-XVIII adedicada a l'Asumpción de Nuestra Sinyora, que ye la ilesia parroquial d'o lugar.[1] Ye un edificio con nomás que una nau rectangular y vuelta de lunetos. Construyida con mampostería, a suya cabecera tien vuelta de canyón; tamién bi ha dos retablos en dos capiellas laterals, adedicaus a Nuestra Sinyora d'o Rosario y a Sant Chuaquín con Nuestra Sinyora nina en os suyos brazos.[2]
Entre a suya arquitectura popular destacan eixemplos como as portaladas de casa Galindo y casa Rabal u as finestras de La Casona, edificio que hue ye un pallar.
Referencias[editar | modificar o codigo]
- ↑ (es) Parroquias del Arciprestazgo de Sabiñánigo en o sitio web d'a Diocesi de Chaca.
- ↑ (es) Iglesia de Nuestra Señora de la Asunción en o sitio web d'o Sistema de Información del Patrimonio Cultural Aragonés.
Bibliografía[editar | modificar o codigo]
- (es) Zapater, Alfonso: Aragón pueblo a pueblo, 4. Mainer Til Editores, S.L. ISBN 84-89122-03-2.