Seu de Sant Pero de Chaca
|
Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla. |
| Seu de Sant Pero | |
|---|---|
 Loncha chica d'a Seu | |
| Situación cheografica | |
| Estau | |
| País | |
| ' | |
| Situación |  Chaca (Chacetania, Aragón)
|
| Adreza | Plaza d'a Seu |
| Coordenatas | |
| Archidiocesi | |
| Diocesi | Chaca |
| Arcipestrau | Chaca-Berdún |
| Información cheneral | |
| Advocación | Sant Pero |
| Culto | Cristianismo |
| Orden | |
| Rector | |
| Vicario parroquial | |
| 2.º Vicario parroquial | |
| Mosen | |
| Propietario | |
| Administrador | |
| Director | |
| Coste | {{{coste}}} |
| Visitable | |
| Altaria | |
| Pisos | |
| Amplaria | |
| Largaria | |
| Superficie | |
| Diametro | |
| Aforo | |
| Altaria s.l.m. | |
| Atras | |
| Alcance | |
| Iluminación | |
| Potencia | |
| Arquitectura | |
| Tipo | Seu |
| Estilo | Romanico |
| Función | |
| Catalogación | |
| Materials | |
| Construcción | |
| Construcción | Sieglo XI |
| Fundador | |
| Inicio | |
| Fin | |
| Inauguración | |
| Destrucción | |
| Arquitecto | |
| Incheniero estructural | |
| Incheniero de servicios | |
| Incheniero civil | |
| Atros | |
| Premios | |
| Pachina web | |
| Localización | |
A seu de Sant Pero de Chaca, en a comarca aragonesa d'a Chacetania, ye una d'as construccions mes antigas e representativas de l'arte romanico d'Aragón y de tot lo sudueste europeu. Empecipió a construir-se cuasi a lo mesmo tiempo que a seu de Santiago de Compostela, en o zaguer cuartal d'o sieclo XI, como seu bispal y capeza d'o Reino d'Aragón, per iniciativa d'o rei Sancho Remíriz, que heba obtenito lo vasallache vaticano dimpués d'o viache suyo ta Roma en 1068. En pagas, li atorgoron a seu bispal ta Chaca, ta part d'alavez capital d'o reino.
Historia
O rei Sancho Remíriz atorgó fueros de ciudat ta Chaca en 1077, que ostentó a capitalidat d'o reino d'Aragón entre 1035 y 1096. D'esta traza Chaca se convertió en una seu diocesana, cosa que feba necesaria la construcción d'una seu. Encara que a calendata no ye prou clara, se i puet distinguir dos etapas. Una primera, alto u baixo entre 1077 y 1082, y una segunda, entre 1104 e 1130. D'antis mas se pensaba que la suya calendata de construcción yera anterior a l'anyo 1063, dica que se podió demostrar a falsedat d'ixos documentos.[1]
En o decenio d'os 20 d'o sieclo XVI, se i adhibe bellas anyadiencias, como las vueltas d'as naus laterals, d'o gotico tardán, y las portaladas d'as nuevas capiellas de Sant Sabastián, Sant Agostín, Anunciación y Santa Ana, mesmo que se substitui l'antigo tellau de l'edificio, que yera de fusta, por l'actual.[1] En zaguerías, ya en o Renaiximiento, se i adhibe las capiellas de Sant Miguel y d'a Trinidat, de 1572. En 1598 se fa la vuelta d'a nau central y en ella se i ubre finestrals.
En o sieclo XVII, se remata la construcción d'o retablo y se reconstrui o claustro per l'actual, barroco, a las acabanzas d'o sieglo. En ixe mesmo periodo se construi a capiella de Santa Orosia, principal elemento barroco d'o temple.
En as zaguerías d'o sieclo XVIII, se substitui l'abside romanica y se i devanta una de nueva, decorada con pinturas de Manuel de Bayeu, cunyau de Francisco de Goya y Lucientes, entre 1792 y 1793. En ixe inte se construyó lo coro en derribar l'abside central romanico y enamplar-lo ta que se i construyise lo coro.[1]
Actualment se presenta como candidata ta estar declarada Patrimonio d'a Humanidat.
Caracteristicas
L'exterior
En a frontera d'a seu se i troba l'atrio y la portalada, l'arco de radio mes gran d'a cual, semicircular, enlaza con a nau central, de vuelta de canyón, de l'interior d'o temple. En a paret zaguera d'a seu i trobamos un altro porche con arco de meyo punto y timpán modificato en o Renaiximiento. En o tocant a las absides, d'o romanico se'n conserva so que la que da cara t'o sud, ya que a central y a d'o norte se reficioron, como debantdito ye, en o sieglo XVIII.
Frontera sud
En a frontera sud de l'edificio trobamos un portegau en fusta soportau por columnas de piedra que ye un adhibiu posterior a l'edificio inicial, con chapitels d'oríchens variaus (encara que los dos chapitels d'a portalada propiament dita son obra d'o clamau Mayestro de Chaca), fácil que procedents de l'antigo claustro hue despareixiu u bien de l'interior d'o templo, de l'abside central tamién desapareixiu.[1]
Frontera occidental
En ista frontera se i troba la dentrada prencipal d'o templo. Destaca lo crismón en o centro d'a frontera, que se presenta rodiau por dos lions y que s'atribiu tamién a lo mayestro de Chaca y se creyq que en orichen yera policromau.[1]
L'interior
O temple consta d'una nau principal, flanqueyata per altras dos mes chicas, que cadaguna enlaza con una d'as absides. Cada muro entre as naus ye formau per tres pilars cilindricos que s'alternan con altros tres cruciformes, cada parella emparando un arco de meyo punto. A cupula se refirma sobre o crucero per meyo de trompas u suportes conicos y arcos de meyo punto de refuerzo. Ye a cupula romanica mes antigade toda Espanya.
Curiosidaz
Bi ha un chapitel que no ye d'o mayestro de Chaca, ye d'o mayestro Donya Sancha, autor tamién de Sant Pero lo Viello de Uesca. En ixe chapitel se representan escenas d'a vida d'o papa Sixto II, papa que seguntes a leyenda aragonesa d'o Santo Gredal acomandó a Sant Lorient amagar o Santo Gredal fuera de Roma, (plegando a Uesca). Belluns piensan que o presunto Santo Gredal de Sant Chuan d'a Penya enantes estió en a Seu de Sant Pero de Chaca.
Referencias
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 (es) Jaime Cobreros Aguirre: Las rutas del románico en España. Volumen II: Aragón, Cataluña, Navarra, País Vasco y La Rioja, Grupo Anaya, S.A., Madrit, 2004, 1era edición, ISBN 84-9776-112-X, p.149-154.
Vinclos exteriors
- (es) A Seu de Chaca
Se veigan as imáchens de Commons sobre a seu de Chaca.
