Grasa (Uesca)

Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla.

Grasa
Lugar d'Aragón
Entidat  • País  • Provincia  • Comarca  • Municipio	Lugar  Aragón  Uesca Alto Galligo Samianigo
Partiu chudicial	Chaca
Población  • Total	3 hab. (2016)
Altaria  • Meyana	902 m.
Codigo postal	22622
Parroquial  • Diocesi  • Arcipestrau  • Parroquia	Chaca Samianigo Sant Bertolomeu
Ríos	Barranco Pequera
Coordenadas	42°22’34’’N 0°18’52’’U
Grasa Grasa en Aragón

Grasa ye un lugar aragonés d'a provincia de Uesca situato en o municipio de Samianigo, en a comarca de l'Alto Galligo y provincia de Uesca. Fa parte d'a clamata Guarguera.

A suya población ye de 3 habitants (2016).

Cheografía

Grasa se troba a 902 metro d'altaria sobre o livel d'a mar, en a marguin ezquierda d'a Guarga, a piet d'a sierra de Belarra, y ye dividita en dos vicos uno a l'este y atro a l'ueste, estando a ilesia parroquial situata sobre un tozal a l'ueste d'o lugar.

Demografía

Teneba 3 fuegos a la fin d'o sieglo XV y 7 vecins y 43 habitants a meyatos d'o sieglo XIX.

Evolución demografica

1362 f 1495 f 1842 1857 1860 1877 1887 1897 1900 - 3 43 - - - - - 33

1910 1920 1930 1940 1950 1960 1970 1981 1991 40 42 44 44 36 32 10 0 7

1992 1994 1996 1997 1998 1999 2000 2001 2002 - - - - - - 8 8 6

2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 5 5 7 7 7 6 6 5 5

2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 5 5 4 - 3 - - 2 -

2021 2022 2023 2024 2025 2026 2027 2028 - - - - - - - - - -

1362-1495: fuegos; 1717-1981: población de feito; 1990- : población de dreito. Fuent: Intercensal en l'INE, Series de población en l'INE y Relación d'unidaz poblacionals en l'INE.

Molimentos

A Ilesia de Sant Bertolomeu de Grasa, una ilesia d'o sieglo XVIII adedicada a Sant Bertolomeu, que ye la ilesia parroquial d'o lugar. Ye un edificio en mampostería y piedra picada en as suyas esquinas, con nomás que una sola nau cubierta con vuelta en lunetos y con una cabecera cubierta con vuelta de canyón; bi hai tamién una capiella lateral tamién cubierta con vuelta de canyón y se bi dentra a traviés d'un atrio que se troba en o piso baixo d'a suya torre adosada que tien tres pisos d'altaria.

Destaca en l'arquitectura popular casa Otín (fin d'o sieglo XVII) con a suya puerta conopial y una d'as suyas finestras. Entre as bordas son intresants las de casa Castán y casa López.