Remiro II d'Aragón

De Biquipedia
Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla.
Remiro II lo Monche
Rei d'Aragón

Remiro II d'Aragón

1134-1157
Predecesor Alifonso I
Succesor Peironela d'Aragón

1134
Predecesor Pero Guillén
Succesor Chufré

Naixencia 24 d'abril de 1075
Muerte 16 d'agosto de 1157
Uesca (Reino d'Aragón)
Enterreco Sant Per o Viello
Conchuche/s Agnés de Piteus
Descendencia Peironela d'Aragón
Casa reyal Casa d'Aragón
Dinastía Ximena
Pai Sancho Remíriz
Mai Felicia de Roucy
Sinyal
Signum Regis de Remiro II

Remiro II dito o Monche, naixiu o 24 d'abril de 1086 y muerto en Uesca o 16 d'agosto de 1157, estió rei d'Aragón entre o 29 de setiembre de 1134 y 1157, cuan morió.

Dende que yera muit choven pasó a suya vida adedicato a la Ilesia, primero como monche en o monesterio francés de Sant Ponz de Tomeras; dimpués como abate de Sant Per o Viello en Uesca y, de zaguero, como bispe de Roda-Balbastro.

Signum Regis de Remiro II, a os cantos d'a cruz se veyen as letras alfa y omega.

O suyo chirmán, o rei Alifonso I, fació herederas d'os suyos reinos a las Órdens Militars, pero dengún no quereba cumplir dito testamento y os nobles aragoneses, aplegatos en Chaca en 1134, reconoixioron a Remiro como rei. Os navarros esleyoron a García Remíriz, descendient d'a primera dinastía pamplonesa. En ixe inte Ramiro yera bispe de Roda-Balbastro, pero habió d'ocupar a cadiera reyal. En noviembre plegó ta Zaragoza y i recibió o churamento de fidelidat d'os varons d'o reino, dica que i plegó a la ciudat o rei Alifonso VII de Castiella. Encara que amás bi abió sulevacions (como en Uncastiello), Remiro consolidó a suya posición contra os navarros y os castellanos, encara que perdió o reino de Navarra y Nachera.

Encara que no teneba experiencia politica, esclafó con exito bellas revueltas mientres o suyo reinau, que exerció nomás que tres anyos, entre 1134 y 1137.

En o Reino d'Aragón i heba bels bandos nobiliarios que luitaban por adubir mayors cotas de poder y de riqueza. Ixos bandos s'enfrentoron entre éls aproveitando o cambeo de monarca. En una d'ixas letigas Remiro II cuasi perdió o tron, por lo que habió que cubillar-se en Besalú en 1135. A la suya tornada solucionó o poblema mandando escabezar a bels nobles que heban enrestito una caravana de musulmans en tiempo de tregua. Iste succeso dió orichen a la leyenda d'a campana de Uesca.

A Campana de Uesca

Se casó o diya 13 de noviembre de 1135 en a seu de Sant Per de Chaca con Agnés de Piteus, una noble viuda francesa. D'iste matrimonio naixió a heredera, Peironela o día 29 de chunio de 1136.

Prometió a la suya filla Peironela, con un anyo d'edat, con Remón Berenguer IV, conte de Barcelona. O casorio se sinya en Balbastro o 11 d'agosto de 1137. O 13 de noviembre d'ixa mesma anyada, Remiro II cedió a potestas d'o reino en Remón Berenguer, encara que no pas a dignidat reyal, que mantenió ta a suya muerte en o 1157. Dende ixe inte Don Remón, con títol de princeps d'Aragón y conte de Barcelona, s'encarga d'os dos estatos. En o mes d'agosto de 1150 o conte Remón Berenguer y donya Peironela se casoron en Leida.

D'ista traza, Remiro cumplió a misión de salvar a monarquía.

Os suyos zaguers días don Remiro los pasó entre Sant Per o Viello de Uesca y Sant Úrbez de Sarrablo (Uesca). Morió en Uesca o día 16 d'agosto de 1157 y fue soterrato en a capiella de Sant Bertolomeu de Sant Per o Viello de Uesca.

Vinclos externos[editar | modificar o codigo]

Bibliografía[editar | modificar o codigo]

  • Arbués, Ana Belén y XCAR Malavida. Remiro II, o rei de campana, o monche que se concaró con o Papa. Caballers d'Exea, 2019.


Predecesor:
Alifonso I
Rei d'Aragón
11341157
Succesor:
Peironela d'Aragón y
Remón Berenguer IV
Predecesor:
Pero Guillén
Bispe de Balbastro-Roda
1134-1135
Succesor:
Chufré