Liga de Campions d'a UEFA

De Biquipedia
Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla.
Ista pachina ha menester d'una revisión por un corrector ta amillorar a suya ortografía, a suya gramatica u o suyo vocabulario.
Liga de Campions
Información cheneral
Nombre oficial: Liga de Campions de la UEFA
Esporte: Fútbol
País: Europa
Territorio: Europa
Pachina web: es.uefa.com
Información cheneral
Numero d'equipos: 32 (77 contando rondas previas)
Federación: UEFA (afiliados a la UEFA)
Organizador: UEFA
Historia
Numero d'edicions: 67
Primera edición: 1955
Primer ganador: Real Madrid
Zaguera edición: 2022-2023
Zaguer ganador Manchester United
Más victorias: Flag_of_Spain Real Madrid (14)

A Liga de Campions d'a UEFA (nombre oficial en anglés: UEFA Champions League; tamién conoixida en Espanya y Hispanoamerica como Copa d'Europa u simplament La Champions) ye o torneyo internacional europeu de futbol mas important a livel de clubs organizau por a Unión d'Asociacions de Futbol Europeas (UEFA).

Fue creyada en 1955/56 baixo a denominación de Copa de Clubs Campions Europeus (nombre orichinal en francés: Coupe des Clubs Champions Européens), ta enfrentar a os campions d'as asociacions europeas de futbol en os suyos respectivos campionatos de liga. Dende a temporada 1992/93 se denomina Liga de Campions, dimpués d'a introducción por primera vegada d'o formato de competición de liga en a fase de cuartos de final d'a temporada anterior.

O ganador d'ista competición disputa a Supercopa d'Europa d'a UEFA y a Copa Mundial de Clubs d'a FIFA.

Ye a competición entre clubs con mas prestigio y repercusión mediatica d'o mundo. Se disputa anyalment dende chunio dica mayo. L'equipo campión vichent ye o Manchester United Football Club, que aconsiguió o suyo primer títol en a competición dimpués de vencer a l'Inter de Milán. O club con mas títols ye o Real Madrid, con catorce.

Formato[editar | modificar o codigo]

En un prencipio participaban amán de 32 equipos en eliminación directa, toz campions de liga, dica a campanya 1991-92, en que se fació a mas important restructuración en a competición reemplazando as fases eliminatorias por una fase de grupos.

  • En a temporada 1991/92: Dimpués de 2 rondas eliminatorias (sin contar previas) quedaban 8 equipos que s'organizaban en 2 grupos, an se clasificaba o millor de cada grupo ta disputar a final.
  • En a temporada 1993/94: S'introdució a semifinal, clasificando 2 de cada grupo.
  • En a temporada 1994/95: S'enampló o cullió a 16 equipos, que s'organizoron en 4 grupos y s'introducioron os cuartos de final.
  • En a temporada 1997/98: S'enampló de nuevo o cullió a 24 equipos, que s'organizoron en 6 grupos.
  • En a temporada 1999/2000: S'enampló por zaguera vegada o cullió a os 32 equipos actuals, que s'organizoron en 8 grupos y s'adhibió una segunda ronda de grupos.
  • En a temporada 2003/04: Se suprimió a segunda fase de grupos y se reemplazó por a de uitens.
  • En a temporada 2009/10: S'enampló o numero d'equipos (22) que clasificaban dreitament a la fase de grupos. Se distinguió a os equipos campions de ligas menos potents d'os no campions d'as mas potents, no permitindo cruces d'os primers con os zaguers en rondas previas.
  • En a temporada 2018/19: S'enampló o numero d'equipos (26) que clasificaban dreitament a la fase de grupos.

Dende a temporada 1999/2000 participan 32 equipos en a competición, que s'organizan en una primera ronda que se chuga en forma de liguilla. I hai 8 grupos con 4 equipos en cada grupo (por regla d'a UEFA, no puede haber dos equipos d'un mesmo país en un solament grupo). Os equipos d'os grupos s'enfrentan entre él a ida y tornada y toz dos primers clasificaus pasan a la siguient ronda, os uitens de final; o tercer de cada grupo pasará a os dieciseisavos d'a UEFA Europa League. En o sorteo d'a primera ronda, amás s'estableixen os calandarios d'a mesma de traza que 2 equipos d'un mesmo país no chuguen toz dos en casa u toz dos difuera en a mesma chornada (u caso que un país tenese 3 u 4 equipos, ta que 2 equipos d'ixe mesmo país no chugasen toz dos en casa u fuese o mesmo día, si se tiene en cuenta que cada chornada se disputa entre o martes y o mierques d'una mesma semana). Ista norma tiene una excepción referent a os equipos rusos, ya que debiu as baixas temperaturas que rechistra iste país en hibierno s'estableix que en a zaguera chornada d'a primera ronda no se chuguen partius allí. En as fases succesivas (a eliminación directa) dica a final se conta con o criterio de desempate de mayor numero de gols marcaus en campo contrario. Tanto a la fin d'os novanta menutos como d'a prórroga. Asinas como con as tandas de penaltis. https://web.archive.org/web/20091027005221/http://kassiesa.com/uefafiles/2006-uefa-cl-rules.pdf |

En os uitens de final i hai 16 equipos que s'enfrentan de forma eliminatoria. Cada equipo s'enfrentará con unatro a doble partiu y o vencedor pasará a cuartos de final, en el cual quedarán 8 equipos enfrentar de nuevo de forma eliminatoria. En as semifinals i hai 4 equipos. I habrá dos partius y o vencedor de cada partiu plegará a la final. a final ye o solo enfrentamiento que se chuga a un solament partiu y en un campo neutral trigau por a UEFA antes de l'inicio d'a competición.

Clasificación[editar | modificar o codigo]

Tradicionalment, a competición siempre ha permitiu a o campión vichent a esfensa d'o titol sin estar campión de liga. Dimpués de l'ampliación d'o numero de participantes d'as ligas mas fuertes, a UEFA reguló iste tipo de situacions. Atorgando a o campión o privilechio d'estar primer cabeza de serie en os sorteos, asinas como l'acceso directo a la fase de grupos. Y deixando en mans d'as asociacions nacionals a posibilidat de ninviar a o campión vichent, pero en detrimento d'o zaguer clasificau en puestos Champions y siempre previa solicitut a la UEFA por parte de l'asociación. https://web.archive.org/web/20100103170500/http://kassiesa.com/uefafiles/2005-uefa-cl-rules.pdf | fechaacceso = 7 de noviembre de 2009 Ye o caso d'o Real Zaragoza y o Real Madrid, cuarto y quinto respectivament en a temporada 1999-2000. Zaragoza, a la UEFA Everton Football Club y o Liverpool FC en a temporada 2004-05, en identica situación.

Encara que, en iste zaguer caso, a FA no solament no solicitó a la UEFA que permitise acudir a o Liverpool en detrimento de l'Everton, sino que amás se negó a permitir-lo cuan a UEFA le lo pidió expresament.http://news.bbc.co.uk/sport2/hi/football/europe/4581317.stm Argumentando que o propio reglamento reservaba ixa capacidat exclusivament a l'asociación anglesa, como efectivament ocurriba. Finalment, a UEFA cedió y atorgó una invitación t'a primera ronda previa a o Liverpool, permitindo competir a cinco clubs d'una mesma asociación, l'anglesa, en a edición de l'anyo siguient; feito sin precedentes en a historia d'a competición. Posteriorment, a UEFA modificó o reglamento d'a temporada 2006-07 y eliminó a prerrogativa d'as asociacions ta decidir a o respecto.

Historia[editar | modificar o codigo]

1955-1959[editar | modificar o codigo]

En abril de 1955 a UEFA aprebó una competición entre clubs europeus, a Copa de Campions d'Europa, mas conoixida como a Copa d'Europa. Cal dicir que as primeras Copas d'Europa estioron empentadas por o periodico esportivo francés L'Équipe, Gabriel Hanot que yera o suyo editor en a epoca, de conchunta con o suyo colega Jacques Ferran y o president d'o Real Madrid, Santiago Bernabéu. En a temporada siguient (1955-56) se chugó o primer campionato. O primer vencedor estió o Real Madrid, equipo que s'alzó con o trofeu 5 anyos consecutivos. a epoca de victorias d'o Real Madrid empecipió en a primera temporada, redotando a l'equipo francés Stade de Reims por 4 gols a 3. O partiu se disputó en o Parc des Princes de París. a hegemonía d'o Real Madrid continó cuatro temporadas mas, ganando finals contra o ACF Fiorentina, AC Milan, Stade de Reims y Eintracht Frankfurt. En o Real Madrid chugaban ta part d'alavez chugadors importants como Die Stéfano, Puskás, Gento, Santamaría, Olsen, entre atros.

1960-1969[editar | modificar o codigo]

En a temporada 1960-61 i habió un nuevo campión, o SL Benfica. Ixe anyo o Real Madrid no podió pasar de primera ronda, ya que fue redotau por o FC Barcelona. Posteriorment, o FC Barcelona plegó a la final d'o Wankdorfstadion de Berna. L'equipo portugués d'o Benfica tornó a ganar o titol, ista vegada en o Estadio Olimpico d'Ámsterdam, a l'anyo siguient redotando a o Real Madrid en a final. O SL Benfica tornó a plegar a la final por tercera vegada, pero cayó redotau debant d'o AC Milan en o Estadio de Wembley de Londres. Toz dos anyos siguients estioron dominaus por unatro equipo italiano, o Inter de Milán que redotó en a final a o Real Madrid y a o SL Benfica, en as finals de Viena y Milán respectivament.

En 1966 o Real Madrid tornó a aconseguir un titol, o sexto, redotando en a final en o Estadio Heysel de Bruselas a o Partizán de Belgrado por 2 a 1. En ixe equipo continaba o veterano Francisco Gento, que se convirtió en o chugador que mas vegadas ha ganau una Copa d'Europa.

En 1967 se proclamó vencedor o Celtic de Glasgow, un equipo que ta part d'alavez no teneba garra extranchero y yera formau solament por chugadors escoceses, convertir asinas en o solo campión escocés dica a calendata y o primer de tot o Reino Uniu. a final de 1967 se disputó en o Estadio Nacional de Portugal y enfrentó a o Celtic contra o Inter, con resultau de dos a un t'os primers. Al anyo siguient ganó un equipo anglés, o Manchester United, ganando en a final de Wembley a o SL Benfica.

En 1969 gana un equipo italiano, o AC Milan que redotó en a final, en o Estadio Santiago Bernabéu, a un equipo d'os Países Baixos, o Ajax Ámsterdam por 4 a 1.

1970-1979[editar | modificar o codigo]

Os Países Baixos dominoron a competición en os siguients cuatro anyos aconseguindo un titol o Feyenoord y tres o Ajax Ámsterdam, en el ringleras del cual yera un d'os millors chugadors d'a historia, Johan Cruyff, a zaguera, en 1973, frent a la Juventus FC de Italia con resultau d'un a zero t'os holandeses en a final d'o Estadio Estrela Roya de Belgrado.

Johan Cruyff estió o impulsor d'o dominio de l'Ajax en Europa en os inicios d'os anyos 70

Entre as tres temporadas siguients un equipo alemán, o Bayern de Múnich, dominó a competición. En ixe equipo militaron chugadors como Franz Beckenbauer, Gerd Müller, Sepp Maier u Paul Breitner. Empecipió ganando a final de 1974 a o Atletico de Madrit, en o Estadio Heysel de Bruselas, sola final disputada por l'equipo espanyol y que perdió en os zaguers segundos. Se desfació tamién d'o Leeds United y d'o AS Saint-Étienne en as finals de toz dos anyos siguients, en París y Glasgow respectivament.

Dende 1977 dica 1982 a Copa d'Europa fue conquerida por clubs angleses. En total estioron seis trofeus os que acaboron en mans anglesas en ixe periodo. Tres estioron aconseguius por o Liverpool FC, dos por o Nottingham Forest y un por o Aston Villa.

1980-1989[editar | modificar o codigo]

a final d'a temporada 1982/83 enfrentó a o Hamburgo SV y a la Juventus FC en o Estadio Olimpico d'Atenas y fuo a primera dimpués de seis anyos sin a presencia d'equipos angleses, estando ganada por o equipo alemán. Manimenos, en a temporada siguient o Liverpool FC tornó a ganar o trofeu, ista vegada en a tanda de penals debant de l'AS Roma, l'equipo que chugaba en casa aquella final, ya que se disputó en o Estadio Olimpico d'a capital italiana.

O 29 de mayo de 1985 se disputó a final entre a Juventus FC, qui veniba de ganar a Copa d'a UEFA de 1977, a Recopa y Supercopa d'Europa de 1984 (ista zaguera frent a o mesmo Liverpool FC) y o Liverpool FC. L'equipo anglés plegaba a la final un anyo dimpués, encara que a la fin s'imposó l'equipo italiano con un gol de Michel Platini. Ixe día, antes d'o partiu, se produció una trachedia provocada por una avalancha de hooligans angleses que provocó o derrumbe d'una d'as parez d'o Estadio d'Heysel, en Bruselas. L'incidente causó 39 victimas mortals, 34 d'as cuals yeran seguidores italianos d'a Juventus. a Trachedia d'Heysel, como se conoixe a ixe desafortunau suceso, suposó a expulsión d'os clubs angleses d'as competicions europeas entre cinco anyos, y a o Liverpool FC entre 10 anyos, encara que a la fin solament estió seis anyos sin poder participar en Europa.

En a temporada 1985/86 s'enfrentoron en a final o Steaua de Bucarest, equipo que plegaba por primera vegada a una final, y o FC Barcelona, club que nunca heba ganau a Copa d'Europa. a final se chugó en o Estadio Ramón Sánchez Pizjuán de Sevilla. O titol cayó en mans de l'equipo rumano en a tanda de penals, en el cual o portero rumano Helmuth Duckadam establió un récord historico en detener 4 lanzamientos de penals seguius.

Toz dos siguients anyos tenioron dos inasperaus campions: o FC Porteo, que venció en a final d'o Praterstadion de Viena a o Bayern de Múnich en un partiu en el cual o conchunto alemán yera favorito y en el cual lo mas destacable estió o gol de tacón d'o argelino Rabah Madjer; y o PSV Eindhoven, que venció en a final de 1988 a o SL Benfica en a tanda de penals en el cual fuo a cuatrena d'as cinco finals perdidas por l'equipo lisbonés. a final se disputó en o Neckarstadion de Stuttgart.

1990-1999[editar | modificar o codigo]

En 1989 (Barcelona) y 1990 (Viena), o AC Milan ganó dos titols. O cuadro dirichiu por Arrigo Sacchi, contaba en as suyas ringleras con chugadors como Franco Baresi, Marco Van Estén pro, Ruud Gullit y Paolo Maldini; iste zaguer ganó asinas toz dos primers titols d'a maxima competición europea d'os 5 que aconsiguió en a suya corrida. Ye a zaguera vegada dica a calendata en que un equipo ha revalidado o titol.

Al anyo siguient se proclamó campión o Estrela Roya de Belgrado, ganando a suya primera Copa d'Europa en o Estadio Sant Nicola de Bari. O conchunto serbio (yugoslau ta part d'alavez) redotó en a final a o Olympique de Marsella en a tanda de penaltis dimpués d'un empate a zero.

Ronald Koeman estió l'autor d'o gol con que o Barcelona se levó a suya primera Copa d'Europa

En 1992 o FC Barcelona se levó o trofeu en imposar a la Sampdoria por un gol a zero en o Estadio de Wembley. O tanto fue marcau por Ronald Koeman de tiro libre en o menuto 111.

En a temporada 1992/93 se cambió o nombre d'o torneyo, pasar a clamar Liga de Campions. Ixe anyo o Olympique de Marsiella se proclamó campión frent a o AC Milan por 1-0 con gol de Basile Boli de cabeza en a final d'o Estadio Olimpico de Múnich, convertir en o solo equipo francés en ganar o torneyo. Manimenos, o escándalo surtiu ixe mesmo anyo por a trama descubierta de sobornos y irregularidaz financieras cometius por o suyo president Bernard Tapie impidió a o conchunto galo luitar por a esfensa d'o suyo titol en a siguient campanya.

En 1994 s'enfrentoron en a final o FC Barcelona y o AC Milan en o Estadio Olimpico d'Atenas. L'equipo italiano s'imposó a o Barcelona por cuatro gols a zero, con tantos marcaus por Daniele Massaro (2 vegadas), Deixan Savićević y Marcel Desailly.

Al anyo siguient, en a temporada 1994/95 o AC Milan chugó a suya tercera final consecutiva y a quinta en os siet anyos anteriors, pero no podió superar a o Ajax d'Ámsterdam en a final disputada en o estadio Ernst Happel de Viena. Dimpués de 70 menutos de partiu, un jovencísimo y cuasi desconoixiu Patrick Kluivert dentró a o terreno de chugo, ta marcar posteriorment o solo gol d'o partiu a solament cinco menutos t'o final.

O Ajax plegó unatra vegada a la final en a temporada siguient, que o suyo escenario ixe anyo yera o Estadio Olimpico de Roma, pero cayó redotau debant d'a Juventus FC en a tanda de penaltis dimpués de l'1-1 d'os 120 menutos disputaus, con gols de Fabrizio Ravanelli t'a Juve y de Jari Litmanen t'o Ajax.

En a temporada 1996/97 dentró en vigor a Lei Bosman que permite a os chugadors comunitarios chugar sin ocupar plaza d'extranchers. Ixe anyo s'adjudicó o torneyo o Borussia Dortmund, que aconsiguió a primera Liga de Campions d'a suya historia, frent a la Juventus FC por 3-1 en o Estadio Olimpico de Múnich. Karl-Heinz Riedle, delantero estrela d'o Borussia, anotó dos gols (un de cabeza) y abanzó a o conchunto alemán en o marcador 2-0. Alessandro D'o Piero aconsiguió alcorzar distancias con un recordau gol de tacón. Pero estió Lars Ricken qui ficó o 3-1 final.

En a temporada 1997/98 s'aprebó o nuevo formato de competición, la cual cosa aumenta o numero d'equipos que participan en o campionato. Ixe anyo se proclamó campión o Real Madrid, dimpués de 32 anyos sin ganar o trofeu. L'equipo blanco ganó a la Juventus, que plegaba a la suya tercera final consecutiva, por un gol a zero marcau por Predrag Mijatović. a final se chugó en o estadio Amsterdam Arena d'a capital holandesa, o cual pasó a la historia d'o madridismo por estar o puesto en el cual o Real Madrid conquirió a suya setena Copa d'Europa, estando o primer club en aconseguir ixa cifra.

En 1999 o Manchester United se fació con o titol, convertir en o primer club anglés en ganar-lo dimpués d'a Trachedia d'Heysel. En a final, chugada en o estadio Camp Nou de Barcelona, o Bayern de Múnich aconsiguió abanzar con un gol de tiro libre de Mario Basler. O conchunto alemán dominó entre a mayor parte d'o partiu, obtenendo mas ocasions que o suyo rival, pero no estió dica o tiempo d'esconto cuan l'equipo anglés dio a tornada a o partiu ta acabar ganando 1-2 gracias a os tantos de Teddy Sheringham y Ole Gunnar Solskjær, aconseguindo una d'as mayors proezas d'a historia d'as finals.Final d'a Champions 1999, Bayer 1-2 Manchester United

2000-2009[editar | modificar o codigo]

Zinedine Zidane, héroe d'a final d'o 2002, en el cual no solament ganó a Copa con o Real Madrid, sino que o suyo gol de volea fue trigau por a UEFA como un d'os mas bellos d'una final europea.

En a temporada 1999/2000 a UEFA enampló a 32 o numero d'equipos participantes en a competición, tanto en as rondas previas como en a fase final. Ixe anyo s'enfrentoron en a final de Saint-Denis (París), por primera vegada en a historia d'a competición, dos equipos d'o mesmo país: o Real Madrid y o Valencia CF, equipo que aconsiguió a final por primera vegada. Ixa final fue ganada por o Real Madrid en imposar por tres tantos a zero, con gols de Fernando Morientes, Steve McManaman y Raúl.

En a temporada siguient o Valencia CF tornó a chugar a final, ista vegada en o Stadio Giuseppe Meazza de Milán, perdendo de nuevo. Ista vegada o verdugo estió o Bayern de Múnich, que s'imposó en a tanda de penaltis por cinco gols a cuatro. O partiu heba rematau 1-1 con gols de Gaizka Mendieta y Stefan Effenberg, toz dos de pena maxima. L'héroe d'os penaltis estió o portero alemán Oliver Kahn, qui detenió de forma chenial tres tiros, un mas dificil que l'atro.

En 2002 o Real Madrid tornó a proclamar campión, en o estadio Hampden Park de Glasgow, vencendo por un marcador de 2-1 a o Bayer Leverkusen, aconseguindo asinas a suya nuena Copa d'Europa. En iste partiu se produció o famosismo gol de volea de Zinedine Zidane con el cual o Real Madrid aconsiguió o triunfo. Dito gol fue considerau por a UEFA como o millor gol d'as finals d'a Liga de Campions.Plantilla:Contrimostrar Os anteriors heban estau de Raúl y de Lucio, qui i heba empatado transitoriament de cabeza.

En a temporada siguient dos equipos italianos s'enfrentoron en a final disputada en Old Trafford (Mánchester): o AC Milan y a Juventus FC, qui disputaba a suya cuatrena final en 8 anyos. O partiu le lo levó o conchunto rossonero, que ganó gracias a la dramatica tanda de penaltis dimpués d'o 0-0 en os 120 menutos reglamentarios.

En 2004 o FC Porteo se fació con o titol, en o Arena AufSchalke de Gelsenkirchen, en redotar a o AS Mónegue (debutante en una final) por 3 gols a zero, os cuals estioron marcaus por Carlos Alberto, Deco y Dmitri Alenichev. O guardameta italiano Flavio Roma tenió una depriment actuación en toz dos zaguers tantos.

En a temporada 2004/05 s'enfrentoron en a final d'o estadio Olimpico Ataturk d'Estambul o Liverpool FC y o AC Milan. O partiu empecipió con tres gols de l'equipo italiano, obra de Paolo Maldini (convertir en o chugador mas veterano en marcar y tamién marcando o gol mas rapido en una final de Liga de Campions) y de Hernán Crespo (2 vegadas). Pero o conchunto anglés entrenau por Rafael Benítez aconsiguió una chigant proeza y aconsiguió empatar o partiu con gols de Steven Gerrard (de cabeza), Vladimír Šmicer y Xabi Alonso y forzar a prórroga. A la fin o Liverpool FC s'imposó en a tanda de penaltis gracias a las aturadas d'o fique polaco Jerzy Dudek.

En 2006, en a final chugada en o estadio de Saint-Denis de París, o FC Barcelona remontó un 0-1 dimpués d'ir perdendo contra o Arsenal FC; o gol de Sol Campbell de cabeza abanzaba a l'equipo anglés, pero Eto'o y Belletti dioron a tornada a o marcador, aconseguindo que o FC Barcelona ganase a suya segunda Copa d'Europa deixando un marcador de 2-1. En iste partiu se produció a primera expulsión en una final de Liga de Campions, a d'o portero alemán d'os gunners, Jens Lehmann.

Dos anyos dimpués d'a final de Estambul, o AC Milan se tomó a revancha frent a o Liverpool FC, en ganar-le a final disputada en o Estadio Olimpico d'Atenas por 2-1, habendo retallau distancias o club anglés en o menuto 88 a traviés de Dirk Kuyt. Filippo Inzaghi estió l'autor de toz dos gols d'o club italiano que s'adjudicó a suya setena Copa de Campions en una temporada marcada por o escándalo d'o Calciopoli en a liga italiana, que a punto estió de costar-le a l'equipo lombardo a suya participación en a Liga de Campions.

En a temporada 2007-08, o Manchester United venció a o Chelsea FC a primera final d'a competición entre equipos angleses, chugada en o Estadio Olimpico Luzhniki en Moscú, Rusia. Dimpués d'empatar 1-1 en o tiempo reglamentario con gols de Cristiano Ronaldo a os 26 menutos t'os "Reds Devils" y Frank Lampard a os 45 t'os "Blues", l'empate continó dica o final d'o tiempo reglamentario y a prórroga, decidir o campión dende os 11 metros. O Manchester ganó por 6-5 en una agonica tanda de penaltis en el cual un resbalón de John Terry en o lanzamiento que podió haber dau o titol a l'equipo londinenco fació inutil o refuse de Petr Čech en o disparo de Ronaldo. L'holandés Edwin van der Sar esbarró a trachectoria d'o tiro decisivo de Nicolas Anelka, y l'equipo entrenau por Alex Ferguson se proclamó campión d'Europa por tercera vegada en a suya historia.

O Manchester United repitió final a o anyo siguient, en o Estadio Olimpico de Roma, en ista ocasión frent a o FC Barcelona, en una trobada muit asperada por o que suposaba enfrentar a dos d'os chugadors mas en forma d'o momento, l'archentino Lionel Messi y o portugués Cristiano Ronaldo. O Barça completó o suyo triplete (Liga de Campions, Liga espanyola y Copa d'o Rei) en redotar a o conchunto anglés por 2-0, con gols de Samuel Eto'o y o propio Messi, impedindo a o Manchester estar o primer equipo en ganar a competición dos anyos seguius en a epoca d'a Liga de Campions.

2010- Actualidat[editar | modificar o codigo]

En a temporada 2009-10 s'instauró un nuevo formato en a competición que deseparaba en a fase previa a os campions nacionals de liga d'os equipos no campions, os cuals dentraban en escena en a tercera de cuatro rondas previas. En a final d'ixa mesma edición disputada en o Estadio Santiago Bernabeu, o Inter de Milán se fació con o suyo tercer titol dimpués de redotar en a final a o Bayern Múnich por dos gols a zero, toz dos tantos marcaus por o delantero archentino Diego Milito. O conchunto neroazzurro, amás, se convertiba en o primer club italiano en ganar un triplete (Liga, Copa y Champions), y en o sexto a ran europeu.

FC Barcelona y Manchester United se tornoron a enfrentar dos anyos dimpués d'a final de Roma, en ista ocasión en o nuevo Estadio de Wembley. De nuevo os culés se levoron o duelgo, vencendo por un marcador de 3-1, gracias a os gols de Pedro, Messi, y Villa, y o tanto de Rooney, que heba colocau l'empate transitorio. L'equipo blaugrana conqueriba asinas a suya cuatrena Copa d'Europa en a ciudat an se coronó por primera vegada, 19 anyos dezaga.

L'himno[editar | modificar o codigo]

O himno d'a Liga de Campions d'a UEFA ye una adaptación d'a obra de Händel, Zadok the Priest. a obra ye en os tres idiomas oficials d'a UEFA: anglés, francés y alemán. L'himno se reproduz antes de cada partiu de Liga de Campions, y s'utiliza en simbolo de paz y chugo limpio dentro d'o campo.

O trofeu[editar | modificar o codigo]

A copa que ye entregada a o ganador d'o torneyo ha teniu dos diseños diferents a lo largo d'a historia. a primera versión d'a copa fue entregada dende a primera temporada (1955/1956) dica a temporada 1965/1966. En marzo de 1967, o Comité Executivo d'a UEFA autorizó a o Real Madrid quedar en propiedat iste primer trofeu que fue donado por o diario L'Équipe en os orichens d'a competición.

Economía y finanzas[editar | modificar o codigo]

A competición ye altament rentable t'os clubs que aconsiguen a fase de grupos. a UEFA distribuye parte d'os diners obtenius por os contractos televisivos entre istos clubs. Por eixemplo, os pagos d'a temporada 2004-05 estioron dende 3,8 millons de euros (Sparta Praga) dica 30,6 millons de euros (Liverpool FC).Plantilla:Contrimostrar a UEFA estima que a cantidat de diners repartida en a temporada 2006-07 estió de 430 millons d'euros, solament en a fase de grupos.Plantilla:Contrimostrar Amás, os clubs ingresan mas diners con a venda de dentradas, merchandising, etc.

Cantidaz fixas[editar | modificar o codigo]

Como cantidat fixa, cada club recibió 2 millons de euros, encara que finalment i hai habiu un bonus extra d'un millón de euros mas ta toz os equipos participantes. Cada club recibió 400.000 euros por partiu chugau d'a fase de grupos, un total de 2,4 millons de euros. Por victoria s'abonan 600.000 euros y por cada empate 300.000 euros. Por eixemplo, o Olympique Lyonnais recibió 3 millons de euros gracias a os suyos buenos resultaus en a fase de grupos.

Bonus[editar | modificar o codigo]

Os 16 equipos que se clasificoron t'a primera ronda eliminatoria recibioron un bonus de 2,2 millons de euros cadagún. Atros 2,5 millons de euros estioron ta cadagún d'os ueito equipos cuartofinalistas y os cuatro semifinalistas estioron recompensaus con 3 millons d'euros mas. O AC Milan, ganador d'a UEFA Champions League, recibió 7 millons d'euros, mientres que o Liverpool FC, subcampión, recibió 4 millons de euros. As cifras no incluyen a venda de dentradas t'os partius.

Valor de mercau[editar | modificar o codigo]

Respective a l'atra metat d'os incentivos, a parte que cada club recibió en a temporada 2006/07 dependió d'a suya valor en o mercau nacional, amás d'o numero d'equipos por federación, a posición en os campionatos nacionals en a campanya 2005/06 y d'o numero de partius chugaus en a Liga de Campions 2006/07. O AC Milan recibió a cantidat mas alta d'a temporada en a Champions (39,95 millons de euros) seguiu por Chelsea FC (34,66 millons de euros) y Liverpool FC (32,22 millons de euros).

Donacions[editar | modificar o codigo]

Amás, tamién se realizoron donacions. Os campions nacionals que no plegoron a la fase de grupos d'a Champions recibioron 160.000 euros, mientres que os equipos que participoron en a primera u segunda ronda previa d'a Liga de Campions recibioron 100.000 euros por ronda, fueras d'os clasificaus t'a fase de grupos. No estioron premiaus os equipos que quedoron eliminaus en a tercera ronda previa. Os conchuntos eliminaus disputoron a UEFA Europa League y recibioron as suyas incentivos d'a primera ronda en adebant, mientres que manteneban os pagos recibius en todas dos primeras fases previas.

Vinclos externos[editar | modificar o codigo]