Xabierre-Latre

De Biquipedia
Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla.
Iste articlo trata sobre Xabierre-Latre, lugar d'o municipio de Candarenas. Ta altros emplegos d'o toponimo "Xabierre" se veiga Xabierre (desambigación).
Xabierre-Latre
Lugar d'Aragón
Entidat
 • País
 • Provincia
 • Comarca
 • Municipio
Lugar
 Aragón
 Uesca
Alto Galligo
Candarenas
Partiu chudicial Chaca
Población
 • Total

79 hab.
Altaria
 • Meyana

709 m.
Codigo postal 22624
Parroquial
 • Diocesi
 • Arcipestrau
 • Parroquia

Chaca
Samianigo
Santos Reis
Coordenadas
Xabierre-Latre ubicada en Aragón
Xabierre-Latre
Xabierre-Latre
Xabierre-Latre en Aragón

Xabierre-Latre (Javierrelatre en castellano) ye un lugar aragonés perteneixient a o municipio de Candarenas, situato en a comarca de l'Alto Galligo (Uesca).[1]

A suya población ye de 79 habitants.

Cheografía[editar | modificar o codigo]

Xabierre-Latre ye situato a 709 metros d'altaria sobre o livel d'a mar.

Historia[editar | modificar o codigo]

Seguntes Agustín Ubieto Arteta, a primera cita d'o lugar ye en 1014, recollita en a edición por Antonio Ubieto Arteta d'o Cartulario de San Juan de la Peña, I (en Textos Medievales, 6, Valencia, 1962), y documenta as formas Xauierrelatre, Xauierre a Latre, Xabier, Isciavier, Iscabier, Escaberri, Exavierre Allatre, Exivierre, Exabirri, Scavir ad latere, Exabirrilateri y Exavierrelatre.[2]

Molimentos[editar | modificar o codigo]

Una plaza d'o lugar

A Ilesia d'os Santos Reis situata en o cabalto d'o lugar y construyita sobre os enrunas d'un antigo castiello. Ye d'estilo romanico (sieglo XII) y tien una sola nau. Destaca l'abside semicercular ubierto con escacato chaqués. A resta d'o templo ye mas recient debito a que s'enampló en o sieglo XVIII.

Intresant ye tamién l'arquitectura popular d'o lugar, sobre tot as casas Mainer, Miguel Diara, casa d'o Boticario (sieglo XVII) y o caserón de Lanapsa (sieglo XIX) con a suya decoración con feguras de cullebras, fardachos y atros animals. Entre as ruinas de Casa Vicient encara puede veyer-se un polito fogaril.

Tamién pueden vesitar-se o museus d'Arte Sacro y de pintura Leoncio Mairal.

Referencias[editar | modificar o codigo]

Vinclos externos[editar | modificar o codigo]