Pardina de Lorés

De Biquipedia
Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla.
Pardina de Lorés
Despoblau d'Aragón
Entidat
 • País
 • Provincia
 • Comarca
 • Municipio
Despoblau
 Aragón
 Uesca
Alto Galligo
Candarenas
Partiu chudicial Chaca
Población
 • Total

0 hab.
Altaria
 • Meyana

880 m.
Codigo postal 22624
Parroquial
 • Diocesi
 • Arcipestrau

Chaca
Samianigo
Coordenadas
Pardina de Lorés ubicada en Aragón
Pardina de Lorés
Pardina de Lorés
Pardina de Lorés en Aragón

A pardina de Lorés ye una pardina despoblada d'o municipio de Candarenas, situada en a comarca de l'Alto Galligo (Uesca).

Se troba a 3,5 kilometros a o sureste de Bernués, en o mesmo puesto a on habió d'estar situau o monesterio de Santo Tomás. Bi ha dos grans edificacions rodiadas d'as ruinas d'atros edificios auxiliars.

Toponimia[editar | modificar o codigo]

L'orichen d'iste toponimo sería l'antroponimo latino LORIUS.[1]

Historia[editar | modificar o codigo]

A primera mención documental de Lorés ye o 26 de marzo de 992 cuan Sancho Garcés Abarca y a suya muller, a castellana Urraca, ceden cuantas villas a o monesterio de Santa Cruz d'as Serors, entre as que se trobaban Rompesakos, et Osia et Loresse. En 1065 se fa referencia a un molín d'aceite situau en Loresse.

O día 16 d'agosto de 1097, Pero I d'Aragón cede o lugar de Lorés, que antis perteneixeba a la contesa donya Sancha, a o monesterio de Santa Cruz d'as Serors. Como atros lugars d'a redolada, Lorés tamién fació voto a Sant Indalecio en 1187.

Ya ye o 20 de chinero de 1200 cuan Estefanía, abatesa de Santa Cruz d'as Serors, cede a María d'Asnamuerta y a o suyo hillo Domingo as casas y heredat de Lorés, difueras d'a iglesia. Istos a cambeo habrán de bosar tributos a o suyo monesterio, entre atras condicions: "VI arrobos minors tritici et VI arrobos minors avena in mense augusti". Como testigos d'a transacción se trobaban "Garcia, abbati de Lores (...) et de villa de Lores, don Ennecho, fratre de illo abbati de Lores, et don Gil de Lores".

Mientres o sieglo XIV a ilesia de Lorés teneba a categoría de rectoría. Se sabe tamién que l'1 de setiembre de 1405 a parroquia fue vesitada por chents de Uesca pa replegar diners pa la suya seu.

Referencias[editar | modificar o codigo]

  1. (es) Geografía medieval de Serrablo. José Miguel Navarro López. Colección «A Lazena de yaya», 15. ISBN 84-8127-104-7

Vinclos externos[editar | modificar o codigo]