Ilesia de Nuestra Sinyora de l'Asumpción de Sallent de Galligo

De Biquipedia
Ilesia de Nuestra Sinyora de l'Asumpción de Sallent de Galligo

Anvista d'a ilesia de Nuestra Sinyora de l'Asumpción de Sallent de Galligo.
Situación cheografica
Estau Espanya
País Aragón
Comarca Alto Galligo
Situación Sallent de Galligo
Adreza
Coordenatas
Archidiocesi Pamplona y Tudela
Diocesi Chaca
Arcipestrau Biescas
Información cheneral
Advocación Asumpción de Nuestra Sinyora
Culto Catolico
Orden
Rector
Vicario parroquial
2.º Vicario parroquial
Mosen
Propietario Ilesia Catolica
Administrador
Director
Coste {{{coste}}}
Vesitable
Altaria
Pisos
Amplaria
Largaria
Superficie
Diametro
Aforo
Altaria s.r.m.
Atras
Alcance
Iluminación
Potencia
Arquitectura
Tipo Ilesia
Estilo Gotico
Función Ilesia
Catalogación Bien d'Intrés Cultural
Materials Piedra picada
Construcción
Construcción 1525-1538
Fundador Chuan de Lanuza III
Inicio 1525
Fin 1538
Inauguración
Destrucción
Equipo disenyador
Arquitecto Juan de Segura
Bernat de Betbedé
Incheniero estructural
Incheniero de servicios
Incheniero civil
Atros
Premios
Pachina web
Localización
Ilesia de Nuestra Sinyora de l'Asumpción de Sallent de Galligo ubicada en Aragón
Ilesia de Nuestra Sinyora de l'Asumpción de Sallent de Galligo
Ilesia de Nuestra Sinyora de l'Asumpción de Sallent de Galligo
Ilesia de Nuestra Sinyora de l'Asumpción de Sallent de Galligo en Aragón

A ilesia de Nuestra Sinyora de l'Asumpción de Sallent de Galligo ye una ilesia d'estilo gotico aragonesa que se troba en a localidat de Sallent de Galligo, en a comarca de l'Alto Galligo y provincia de Uesca. Dende lo punto d'a vista d'a suya adscripción administrativa en a Ilesia Catolica, pende de l'arcipestrau de Biescas en a diocesi de Chaca y de l'archidiocesi de Pamplona y Tudela.

Consagrada a l'Asumpción d'a Virchen, se construyó en a primera metat d'o sieglo XVI por iniciativa de Chuan de Lanuza III, Chusticia d'Aragón, encara que iste no podió veyer la finalización de l'edificio en morir antis de rematar-se la obra. Se construyó sobre una antiga edificación en estilo romanico d'a cual nomás se conserva que un crismón en o capitero d'a frontera prencipal d'o templo.

Descripción[editar | modificar o codigo]

Ye una ilesia que consta nomás que de una sola nau dividida en dos trampos con vuelta de crucería estrelada, con capiellas laterals en toz dos cantos d'o primer trampo y con un abside en forma poligonal. En a suya cabecera se troba una sagristía en o suyo canto norte y poseye un coro a los suyos piez. En o suyo anglo sudoccidental se troba una torre adosada que fa funcions de campanal y que d'antis mas estió la garchola d'o lugar, dica la remodelación de l'edificio en o sieglo XVI; ista torre ye de planta cuadrada y se troba divida en tres cuerpos.

Historia[editar | modificar o codigo]

Chuan de Lanuza III, qui alavez yera Chusticia d'Aragón, decidió construyir en o suyo lugar natal una capiella y ta ixa obra contractó a Juan de Segura, un arquitecto d'orichen bizcaíno que ya heba treballau en a Seu de Sant Pero de Chaca,[1] con qui sinyó un contracto que se conserva y que indicaba las caracteristicas d'a construcción:

...ha de tener un crucero, que se asista sobre ocho ángeles, uno de ellos con el escudo de los Lanuza. Del primero a de haber una inscripción, la que Señoría mande. El crucero ha de tener 28 claves, 8 cruces de Calatrava y 4 ventanas...

A inscripción que se menciona en o contracto se concretó en o Magnificat que amuestra un d'os ánchels d'o crucero.

Sindembargo, en morir Chuan de Lanuza antis de rematar as obras, qui las remató estió Bernat de Betbedé, arquitecto d'orichen biarnés d'a val d'Osal,[2] por un contracto con o Concello de Sallent de Galligo, que indicaba que los dos trampos d'a voveda que faltaban por construyir s'heban de fer con piedra tosca de Sallent, la mejor que se fallara en el termino del dicho lugar.[3]

En 1813, mientres a Guerra d'o Francés, as tropas de l'exercito francés espulloron o templo, con a cual cosa desapareixioron parte d'as choyas y elementos muebles que se i conservaban, amás d'os suyos libros parroquials de baptismos, defuncions y matrimonios.

D'atra man, entre 1993 y 2010 se i fació una amplisma restauración de l'edificio.

Retablos y cuadros[editar | modificar o codigo]

En o canto d'a epistola se troba un cuadro con o Santo Cristo de Burgos y en o canto de l'evanchelio un atro de l'arcánchel Yehudiel, toz dos obras d'o sieglo XVII. Destacan tamién un atro cuadro que amuestra a la Virchen d'o Pilar, a Sant Roque y a Sant Sabastián mártir, d'o mesmo sieglo, un atro de Sant Pascual Bailón d'o sieglo XVIII y finalment un que amuestra a l'arcánchel Sant Miguel a la traza como lo presenta Guido Reni en o suyo cuadro L'arcánchel Sant Miguel en redotando a Satanás.

Tamién bi ha un retablo de primerías d'o sieglo XVII que amuestra escenas de l'Anunciación d'a Virchen, d'a Epifanía y de l'adoración d'os pastors, amás d'un atro retablo en estilo renaixentista con Sant Sabastián mártir, iste zaguero procedent d'a ilesia de Nuestra Sinyora de l'Asumpción d'o lugar de Ruesta.

Retablo mayor[editar | modificar o codigo]

O retablo mayor d'o templo, en estilo plateresco, se construyó en Zaragoza en 1537, colocando-se en o templo lo 21 d'octubre d'ixe mesmo anyo. A suya construcción estió una comanda feita por Chuan de Lanuza en o suyo testamento, estando los suyos autors o fustiaire y escultor florentino Juan de Moreto y los pintors Martín García y Antón de Plasencia, con dibuixos en a tabla de l'alcorisano Damián Forment.

En a predela se troban seis taulas con escenas d'a Pasión de Cristo, o lavatorio d'os piez, l'adoración en o huerto, a prendida de Chesús, a flachelación de Chesús, a coronación con espinas, y Chesús de Nazaret camín d'o Calvario, y en o centro un sagrario barroco adhibiu posteriorment, en o sieglo XVIII. En o primer piso trobamos a Sant Benedet, la plegada de l'Esprito Santo, a dormida d'a Virchen y a Sant Bernal de Claraval; dencima, la Natividat d'a Virchen en Betlem, l'adoración d'os reis, a Resurrección de Cristo y l'Ascensión de Cristo; en a rematada, o Calvario flanquiau por l'arcánchel Sant Gabriel y por l'Anunciación d'a Virchen.

Preside lo retaulo una imachen d'a Concepción d'a Virchen flanquiada por dos ánchels y por os profetas Ezequiel y Isaías. Dencima d'a Virchen se troba Dios con as suyas mans debantadas y ubiertas.

Referencias[editar | modificar o codigo]

Vinclos externos[editar | modificar o codigo]