Ir al contenido

Amariello

De Biquipedia
(Reendrezau dende Amariella)
Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla.
Amariello
Cordenadas de color
HTML #FFFF00
RGB (r, g, b) (255, 255, 0)
CMYK (c, m, y, k) (0, 0, 100, 0)
HSV (h, s, v) (60°, 100%, 100%)

L'amariello ye una color; ye a color d'a luz en un ran entre os 565 y os 580 nanometros, encara que en realidat ye a mezcla d'as colors verde y roya, que a o uello humán s'adhiben ta formar a color amariella. A suya color complementaria ye l'azul.

Etimolochía

[editar | modificar o codigo]

Bi ha diferents hipotesis sobre a etimolochía d'a palabra amariello. A mes común la fa derivar d'o latín AMARUS ("triste", "amargo"), con o sufixo -ELLU (que en aragonés esdeviene -iello). D'esta traza a color amariella se relacionaría con a muerte y con as malautías luengas. L'aragonés s'alinia en este aspecto con as luengas iberorromanicas galaicoportugués ((a)marelo), astur-leyonés (mariellu) y castellano (amarillo), a diferencia d'as luengas galorromanicas occitán (auriòl, jaune) y francés (jaune), y o catalán (groc, d'o latín CROCUS, "zafrán").

En aragonés medieval trobamos a palabra amariello con regularidat tanto en textos comercials como literarios, con a curiosa excepción d'o "Libro d'as Marabillas d'o Mundo" en o que leyemos tanto amariello como jaune. Actualment en aragonés cheneral no se pronuncia lo diftongo -ie- en o sufixo -iello esta palabra, ni sisquiera en parlas conservaderas d'a pronunciación d'este sufixo como o chistabín[1] y benasqués[2], que por a suya situación nordoriental extrema podioron tener atras denominacions en o periodo medieval. Manimenos as normas ortograficas de l'Academia de l'Aragonés recomiendan d'escribir a forma historica d'este sufixo[3].

Referencias

[editar | modificar o codigo]
  1. (es) Fernando Blas Gabarda, Fernando Romanos Hernando: Diccionario Aragonés: chistabín-castellano. (Bal de Chistau). Gara d'Edizions, 2008.
  2. (es) Ángel Ballarín Cornel: Diccionario del Benasqués. Institución Fernando el Católico, Zaragoza, segunda edición 1978.
  3. (an) Academia de l'Aragonés Propuesta ortografica de l'Academia de l'Aragonés. EDACAR, 7. Zaragoza, 2010. p 63