Seu de Notre-Dame de París

De Biquipedia
(Reendrezau dende Seu de Notre Dame de París)
Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla.
Seu de Notre-Dame

Frontera occidental
Situación cheografica
Estau
País
'
Situación París, Francia
Adreza
Coordenatas
Archidiocesi
Diocesi París
Arcipestrau
Información cheneral
Advocación Santa María
Culto Cristianismo
Orden
Rector
Vicario parroquial
2.º Vicario parroquial
Mosen
Propietario
Administrador
Director
Coste {{{coste}}}
Vesitable
Datos tecnicos
Altaria 96 m
Pisos
Amplaria 48 m
Largaria 127 m
Superficie 5500 m²
Diametro
Aforo
Altaria s.r.m.
Atras
Alcance
Iluminación
Potencia
Arquitectura
Tipo Seu
Estilo Gotico
Función
Catalogación Patrimonio d'a Humanidat
Materials
Construcción
Construcción 1163-1345
Fundador Maurice de Sully
Inicio
Fin
Inauguración
Destrucción
Arquitecto
Incheniero estructural
Incheniero de servicios
Incheniero civil
Atros
Premios
Pachina web
Localización
Seu de Notre-Dame ubicada en Francia
Seu de Notre-Dame
Seu de Notre-Dame
Seu de Notre-Dame en Francia

A Seu de Notre-Dame (en francés Seu d'a nuestra Sinyora) ye una seu y basilica de culto catolico, siede de l'archidiocesi de París, a capital de Francia. Adedicada a María, mai de Chesucristo, se sitúa en a chicota isla de la Cité, rodiada por as auguas d'o río Sena. Ye un d'os molimentos mas populars d'a capital francesa.

Se tracta un d'os edificios mas importants y antigos de cuantos se construyoron en estilo gotico. L'uso innovador d'a voveda de crucería y de l'arbotant, os granizos y colorius rosetons y o naturalismo y l'abundancia de decoración escultorica lo diferencian de l'arquitectura romanica.

A suya edificación prencipió en l'anyo 1163 y, arredol de 1260, ya yera completada en a suya mayor parte, encara que se remató en l'anyo 1345 y se modificó de traza frecuent a lo largo d'os sieglos siguients. Entre o decenio de 1790, dimpués d'a Revolución francesa, Notre-Dame sufrió a profanación de parte d'a suya imachinería relichiosa, que quedó danyada u destruyida. A publicación de A Nuestra Sinyora de París por Victor Hugo, manimenos, reavivó l'intrés popular por ella. Eugène Viollet-le-Duc encabezó un prochecto de restauración que prencipió en 1845 y se prolongó entre un cuarto de sieglo. Igualment, en 1963 se procedió a limpiar de follín a frontera y se recuperó a suya color orichinal. Entre 1991 y 2000 se levó a cabo una nueva campanya de limpieza y restauración.

O 15 d'abril de 2019, l'edificio sufrió danyos significativos a causa d'un incendio; o teito s'espaldó por completo, l'agulla prencipal cayió y os rosetons quedoron danyaus.

Bibliografía[editar | modificar o codigo]

  • Pascal Tonazzi, Florilège de Nôtre Da-me de Paris (anthologie), Editions Arléa, París, 2007, ISBN 978-2-86959-795-2
  • VV. AA.: O gotico: arquitectura, escultura, pintura. Editorial H.F. ULLMANN, 2004, ISBN 9783833111693