Museus de Mequinenza
Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla. |
Museus de Mequinenza | |
---|---|
Situación | |
Coordenatas | |
País | España |
Ciudat | Mequinenza |
Información cheneral | |
Tipo | |
Director | |
Construcción | 1927 (edificio) |
Debantadera | 2010 |
Superficie | |
Horario | Cabo de semana. Visitas concertadas entre la semana. |
Vesitants | 7.000 (2019) |
Adreza | Avda. María Quintana, s/n 50170 Mequinenza |
Telefono | 974464705 |
Pachina web | www.museosdemequinenza.com |
Museus de Mequinenza son tres espacios museísticos que se troban en Mequinenza (Zaragoza). Son conformaus por o Museu d'a Mina (un d'os poco museus miners situau en l'interior d'una galería autentica restaurada de mas de 1000 metros de recorriu interior en o cual se puede veyer o carbón real), o Museu d'a Historia de Mequinenza y o Museu d'o Pasau Prehistorico con l'obchectivo de difundir o patrimonio menero y historico d'a localidat, y en especial d'o Lugar Viello de Mequinenza, desapareixiu y espaldau baixo o río Ebro dimpués d'a construcción de l'embalse de Ribarroja.
A suya ubicación se troba en o Grupo Escolar María Quintana construiu en 1927, que anteriorment i heba albergado as escuelas de l'antiga población.[1]
Ambitos d'os museus
[editar | modificar o codigo]- Museu d'a Mina: ofreix un recorriu por una mina real excavada en a cual puede conoixer-se o treballo d'os miners en a cuenca carbonifera de Mequinenza entre os zaguers 150 anyos. Cuenta con una gran y variada colección de maquinaria real procedent de diversas explotacions mineras d'a zona.
- Museu d'a Historia de Mequinenza: presenta un viache a traviés d'a historia d'a localidat y a suya vinculación con os suyos tres ríos (l'Ebro, o Segre y o Cinca), asinas como a importancia estratechica d'a localidat y o suyo castiello. Cuenta con una parte dedicada a l'abandono y treslado d'o Lugar Viello a la nueva Mequinenza dimpués d'a construcción d'o embalse de Ribarroja, y un espacio dedicau a o patrimonio literario, fotografico y pictorico d'o escritor mequinenzano Jesús Moncada.
- Museu d'o Pasau Prehistorico: un espacio-taller que conta con multiples recreacions de chacimientos arqueolochicos trobaus en Mequinenza, asinas como diferents eixemplos d'Arte Rupestre d'o Arco Mediterranio d'a Peninsula Iberica trobaus en o termin municipal.
Construcción
[editar | modificar o codigo]L'edificio estió construiu por meyo d'empento de diversas personalidaz como que a mayestra María Quintana, naixida en Mequinenza y que plegó a estar inspectora de Primera Amostranza en Madrit, o mayestro Maximo Cajal, y o periodista Mariano de Cavia, y se fació sufragó parcialment por meyo d'una conduta popular d'os habitants d'a localidat.[2] O prochecto estió redactado por Jorge Gallegos en octubre de 1923, encara que fuents bibliograficas atribuyen iste prochecto dreitament a o arquitecto chefe d'a Unidat Tecnica Antonio Flórez. De feito estioron toz dos qui acudioron o día d'a devantadera de l'edificio pa recibir-lo y entregar-lo a o Concello de Mequinenza.
L'adreza d'as obras corrió a cargo d'o arquitecto escolar provincial Regino Borobio, estando feito a devantadera con grans celebracions o 4 d'abril de 1927 y recepcionado definitivament en octubre de 1928. O grupo escolar recibió o nombre de María Quintana a qui se dedicó un busto en bronce realizau por José Bueno. Ye practicament o solo edificio d'o lugar antigo de Mequinenza que sobrevivió a o espaldo d'a población como que consecuencia d'a construcción de l'embalse de Ribarroya.
Arquitectura
[editar | modificar o codigo]L'edificio que alberga o Museu d'a Historia de Mequinenza tiene planta en forma de Y con un cuerpo central prolargau que se prolonga en a frontera delantera por dos abances laterals y unatro central mas excelent. Orichinalment teneba dos dentradas en os flancos, deseparau a zona escolar d'os ninos en la planta baixa y a d'as ninas en a primera planta. En a parte posterior, se construyó unatro chicot edificio que acullió a cantina escolar y o parvulario.
L'edificio ye de sillería, con cubierta a cuatro auguas de tella arabe y alero de fusta resaltau a o estilo d'os palacios renacentistas aragoneses. Os suyos ventanales son ortogonals a excepción de varios en o piso superior que son rematados con un arco rebaixau. Por o suyo aspecto exterior, dentra en contacto con as corrients rechionalistas de l'arquitectura d'o primer tercio d'o sieglo XX.
Reconoixencias
[editar | modificar o codigo]En 2017, os Museus de Mequinenza recibioron o Premi Josep Galán atorgado por o Institut d'Estudis d'o Baix Cinca (IEBC) por "unas magnificas instalacions que mantienen viva a memoria de Mequinenza y por tanto d'o Baixo Cinca”. A gala d'entrega d'o premio se celebró en o Espacio Moncada d'o Museu d'a Historia de Mequinenza.[3]
Veiga-se tamién
[editar | modificar o codigo]- Mequinenza
- Lugar Viello de Mequinenza
- Castillo de Mequinenza
- Asedio de Mequinenza
- Embalse de Mequinenza, Mar d'Aragón