Museos de Mequinenza

Iste articlo ye escrito con as normas graficas EFA. Si quiers, puez aduyar cambiando a la grafía oficial de Biquipedia y sacando dimpués ista plantilla.

Museos de Mequinenza

Situación
Coordenatas
País	España
Ciudat	Mequinenza
Información cheneral
Tipo
Director
Construcción	1927 (edificio)
Debantadera	2010
Superficie
Horario	Cabo de semana. Visitas concertadas entre la semana.
Vesitants	7.000 (2019)
Adreza	Avda. María Quintana, s/n 50170 Mequinenza
Telefono	974464705
Pachina web	www.museosdemequinenza.com

Museos de Mequinenza son tres espacios museísticos que se troban en Mequinenza (Zaragoza). Son conformados por o Museo d'a Mina (un d'os poco museos miners situau en l'interior d'una galería autentica restaurada de mas de 1000 metros de recorriu interior en o qual se puede veyer o carbón real), o Museo d'a Historia de Mequinenza y o Museo d'o Pasau Prehistorico con l'obchectivo de difundir o patrimonio menero y historico d'a localidat, y en especial d'o Lugar Viello de Mequinenza, desapareixiu y espaldau baixo o río Ebro dimpués d'a construcción de l'embalse de Ribarroja.

A suya ubicación se troba en o Grupo Escolar María Quintana construiu en 1927, que anteriorment i heba albergado as escuelas de l'antiga población.^[1]

Ambitos d'os museos[editar | modificar o codigo]

Museo d'a Mina: ofreix un recorriu por una mina real excavada en a quala puede conoixer-se o treballo d'os miners en a cuenca carbonífera de Mequinenza entre os zaguers 150 anyos. Cuenta con una gran y variada colección de maquinaria real procedent de diversas explotacions mineras d'a zona.
Museo d'a Historia de Mequinenza: presienta un viache a traviés d'a historia d'a localidat y a suya vinculación con os suyos tres ríos (l'Ebro, o Segre y o Cinca), asinas como a importancia estratechica d'a localidat y o suyo castiello. Cuenta con una parte dedicada a l'abandono y treslado d'o Lugar Viello a la nueva Mequinenza dimpués d'a construcción d'o embalse de Ribarroja, y un espacio dedicau a o patrimonio literario, fotografico y pictorico d'o escritor mequinenzano Jesús Moncada.
Museo d'o Pasau Prehistorico: un espacio-taller que conta con multiples recreacions de chacimientos arqueolochicos trobaus en Mequinenza, asinas como diferents eixemplos d'Arte Rupestre d'o Arco Mediterranio d'a Peninsula Iberica trobaus en o termin municipal.

Museo d'a Mina de Mequinenza.

Construcción[editar | modificar o codigo]

L'edificio estió construiu por meyo d'empento de diversas personalidatz como que a mayestra María Quintana, naixida en Mequinenza y que plegó a estar inspectora de Primera Amostranza en Madrit, o mayestro Maximo Cajal, y o periodista Mariano de Cavia, y se fació sufragó parcialment por meyo d'una conduta popular d'os habitants d'a localidat.^[2] O prochecto estió redactado por Jorge Gallegos en octubre de 1923, encara que fuents bibliograficas atribuyen iste prochecto dreitament a o arquitecto chefe d'a Unidat Tecnica Antonio Flórez. De feito estioron totz dos qui acudioron o día d'a devantadera de l'edificio pa recibir-lo y entregar-lo a o Concello de Mequinenza.

L'adreza d'as obras corrió a cargo d'o arquitecto escolar provincial Regino Borobio, estando feito a devantadera con grans celebracions o 4 d'abril de 1927 y recepcionado definitivament en octubre de 1928. O grupo escolar recibió o nombre de María Quintana a qui se dedicó un busto en bronce realizau por José Bueno. Ye practicament o solo edificio d'o lugar antigo de Mequinenza que sobrevivió a o espaldo d'a población como que conseqüencia d'a construcción de l'embalse de Ribarroya.

Arquitectura[editar | modificar o codigo]

L'edificio que alberga o Museo d'a Historia de Mequinenza tiene planta en forma de Y con un cuerpo central prolargau que se prolonga en a frontera delantera por dos abances laterals y unatro central mas excelent. Orichinalment teneba dos dentradas en os flancos, deseparau a zona escolar d'os ninos en la planta baixa y a d'as ninas en a primera planta. En a parte posterior, se construyó unatro chicot edificio que acullió a cantina escolar y o parvulario.

L'edificio ye de sillería, con cubierta a quatro auguas de tella arabe y alero de fusta resaltau a o estilo d'os palacios renacentistas aragoneses. Os suyos ventanales son ortogonals a excepción de varios en o piso superior que son rematados con un arco rebaixau. Por o suyo aspecto exterior, dentra en contacto con as corrients rechionalistas de l'arquitectura d'o primer tercio d'o sieglo XX.

Reconoixencias[editar | modificar o codigo]

En 2017, os Museos de Mequinenza recibioron o Premi Josep Galán atorgado por o Institut d'Estudis d'o Baix Cinca (IEBC) por "unas magnificas instalacions que mantienen viva a memoria de Mequinenza y por tanto d'o Baixo Cinca”. A gala d'entrega d'o premio se celebró en o Espacio Moncada d'o Museo d'a Historia de Mequinenza.^[3]