Ilesia de Santa Cilia de Montserrat

De Biquipedia
Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla.
Ilesia de Santa Cilia
Esglèsia de Santa Cecília
Abside y frontera lateral d'a ilesia de Santa Cilia de Montserrat
Abside y frontera lateral d'a ilesia de Santa Cilia de Montserrat.
Situación cheografica
Estau
País Catalunya
'
Situación Marganell (Baches)
Adreza
Coordenatas 41°36′42.22″N 01°49′01.26″E
Archidiocesi
Diocesi Sant Feliu de Llobregat
Arcipestrau
Información cheneral
Advocación Santa Cilia
Culto Catolicismo
Orden Orden de Sant Benedet
Rector
Vicario parroquial
2.º Vicario parroquial
Mosen
Propietario
Administrador
Director
Coste {{{coste}}}
Vesitable
Altaria
Pisos
Amplaria
Largaria
Superficie
Diametro
Aforo
Altaria s.r.m.
Atras
Alcance
Iluminación
Potencia
Arquitectura
Tipo Ilesia monastica
Estilo Romanico
Función Culto
Catalogación Bien d'Intrés Cultural
Materials Piedra picata
Construcción
Construcción
Fundador
Inicio 945
Fin
Inauguración
Destrucción
Arquitecto
Incheniero estructural
Incheniero de servicios
Incheniero civil
Atros
Premios
Pachina web
Localización
Ilesia de Santa Cilia ubicada en Catalunya
Ilesia de Santa Cilia
Ilesia de Santa Cilia
Ilesia de Santa Cilia en Catalunya

A ilesia de Santa Cilia de Montserrat ye una ilesia adedicata a Santa Cilia, que se troba situata en o termin municipal de Marganell (Baches, Catalunya). Repui de l'antigo monesterio de Santa Cilia de Montserrat[1] d'a Orden de Sant Benedet, se debantó en estilo romanico arredol de l'anyo 945. Se troba situata a ponient d'a montanya de Montserrat amanata a o castiello de Marro, baixo o mont de Sant Cheronimo y a metat de camín entre can Maçana de Marganell y o monesterio de Montserrat.

Se troba en un puesto notable por a suya situació en un plano orientato enta la val d'o río Llobregat. O templo romanico, composato por tres naus de desigual extensión y tres absides con arcuacions ciegas, se conserva en buen estato gracias a cuantas restauracions y ye un magnifico eixemplar romanico d'o sieglo XI, a sola parte que s'ha conservato d'as antigas construccions.

O casal vecino s'ha refeito cuasi de raso, y dende 1900 dica 1954 i residiba una comunidat de monches d'a Orden de Sant Benedet, filial d'o monesterio de Sant Per de les Puel·les, que en 1954 se trasladó enta o nuevo monesterio de Sant Benedet de Montserrat, ammçan d'a Colònia Puig. Actualment ixe casal s'ha convertito en un refuchio d'excursionistas, amás de locals t'actividaz chovenils.

Historia[editar | modificar o codigo]

Repuis d'o claustro, con a montanya de Montserrat dezaga.

S'erichió arredol de 945 por l'abat Cesario (con confirmación en ixa mesma calendata por Chorche, bispe de Vic),[2] qui entre 966 y 981 preteneba estar l'arcebispe d'a diocesi de Tarragona. En 951, Cesario obtenió un precepto d'o rei Loís IV de Francia, que li confirmaba la dotación inicial asignata por os contes Sunyer I de Barcelona y a suya muller Riquilda, que yeran os suyos protectors. Cuan se debantó, estió o primer monesterio existent en a montanya de Montserrat.

En 956 fue sozmesa canonicament a la diocesi de Vic. En 961 fue consagrata (inicialment n'estió a Santa Cilia, Santa María y Sant Per Apóstol, encara que bien luego desapareixioron ixas advocacions). En 1023, en morir Cesario, cuasi que quedó sozmesa a o monesterio de Ripoll (rechito en ixas envueltas por l'abat Oliva), que fundó contino o vecín priorato de Santa María de Montserrat (l'actual monesterio de Montserrat).[2] Se cedió a o monesterio de Sant Cugat d'o Vallés en 1058 por Remón Berenguer II de Barcelona,[3] ta deseparar-se'n 50 anyadas dimpués. En 1143, o bispe de Vic donó a parroquia de Marganell a o monesterio.

Mientres o sieglo XIV dentró en decadencia, y luego se convertió en un puesto d'hospedache t'os pelegrins de Santa María de Montserrat, dentrando en a orbita d'ista monesterio en 1410, estando annexato en 1539. Os abaz de Santa María paraban cuenta dende alavez d'a casa, a on i residiba nomás que un mosén con os suyos sirvients.

Mientres a guerra d'o Francés, quedó cuasi esboldregata en 1811-1812, dimpués d'estar espullata y cremata dos vegatas,[3] estando esviellata por l'abat Muntadas entre 1862 y 1866, y definitivament restaurata por Josep Puig i Cadafalch en 1928.

Arquitectura[editar | modificar o codigo]

L'edificio que se conserva hue no ye pas l'orichinal, estando una obra ya d'o sieglo XI.[2] Sindembargo, bels autors afirman que as naus d'a ilesia son anteriors a o sieglo XI.[2]

Ye un edificio con planta basilical,[3] que posete tres naus,[3] cubiertas con vuelta de canyón;[3] a nau central ye de mayor longaria que as naus laterls,[3] comunicando-se con istas a traviés d'arcadas de meyo punto.[3] Antiparte, cadaguna d'istas naus remata en un abside semicercular.[3]

Galería d'imachens[editar | modificar o codigo]

Referencias[editar | modificar o codigo]

  1. (es) Jaime Cobreros Aguirre: Las rutas del románico en España. Volumen II: Aragón, Cataluña, Navarra, País Vasco y La Rioja, Grupo Anaya, S.A., Madrit, 2004, 1era edición, ISBN 84-9776-112-X, p.134.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 (Bango Torviso, 1992:56)
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 3,7 (es) Santa Cilia de Montserrat en www.romanicat.net.

Bibliografía[editar | modificar o codigo]

Vinclos externos[editar | modificar o codigo]