Ilesia de Sant Chaime de Sant Jaume de Frontanyà

Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla.

Iste articlo ye sobre a ilesia de Sant Chaime de Sant Jaume de Frontanyà, en as comarca catalana d'o Berguedá; ta atros usos, se veiga Ilesia de Sant Chaime.

Ilesia de Sant Chaime Esglèsia de Sant Jaume
Frontera d'a ilesia de Sant Chaime de Sant Jaume de Frontanyà.
Situación cheografica
Estau	Espanya
País	Catalunya
'
Situación	Sant Jaume de Frontanyà (Berguedá)
Adreza
Coordenatas	42°11′13.86″N 02°01′33.34″E
Archidiocesi
Diocesi	Solsona
Arcipestrau
Información cheneral
Advocación	Sant Chaime o Mayor
Culto	Cristianismo
Orden	Agostinos
Rector
Vicario parroquial
2.º Vicario parroquial
Mosen
Propietario	Ilesia Catolica
Administrador
Director
Coste	{{{coste}}}
Visitable	Sí
Altaria
Pisos
Amplaria
Largaria
Superficie
Diametro
Aforo
Altaria s.l.m.
Atras
Alcance
Iluminación
Potencia
Arquitectura
Tipo	Ilesia
Estilo	Romanico
Función	Culto
Catalogación	Bien d'Intrés Cultural
Materials	Piedra picata
Construcción
Construcción	Sieglo XI
Fundador
Inicio
Fin
Inauguración
Destrucción
Arquitecto
Incheniero estructural
Incheniero de servicios
Incheniero civil
Atros
Premios
Pachina web
Localización
Ilesia de Sant Chaime Ilesia de Sant Chaime en Catalunya

A ilesia de Sant Chaime de Sant Jaume de Frontanyà (esglèsia de Sant Jaume de Frontanyà u monesterio de Sant Jaume de Frontanyà en catalán) ye una ilesia romanica catalana, devantada en o sieglo XI y adedicata a Sant Chaime o Mayor, que se troba situata en o municipio de Sant Jaume de Frontanyà (comarca d'o Berguedá). Ye un repui de l'antigo monesterio de Sant Chaime de Sant Jaume de Frontanyà que da o suyo nombre a la localidat y que se troba clavato en bel meyo d'a mesma.

Historia

O monesterio se debató mientres o sieglo XI t'acullir a la comunitat de Sant Jaume Vell (Sant Chaime Viello en aragonés, consagrata en 905), que se trobaba en mal estato, entalto d'a montanya. Se sape que l'anyo 1066 ya se trobaban en o nuevo edificio; sindembargo, en 1068 se conoix una donación d'Arnau Mir de Tost y d'a suya muller en a que s'indica que o templo se trobaba en construcción ("edificatur").^[1] Os sinyors d'o lugar i feban grans donacions, plegando a tener dica seis canonches y un prior. Dende que morió o suyo zaguer prior Arnald Fresc, en 1395, s'inició a suya decadencia, porque os comandatarios prencipioron a apropiar-se d'as rendas que teneba o monesterio. A extinción d'os monestios d'a orden de Sant Agostín dictata por o papa Climent VIII en l'anyo 1592 fació que pasase a pender d'o bispato de Solsona. En o sieglo XVII, s'enronó o monesterio y nomás restan que bels capitels d'o suyo claustro, amás d'a mesma ilesia.

L'edificio

D'o edificio monastico orichinal nomás en queda que a ilesia, que poseye una sola nau, tres absides y transepto. A nau y os brazos d'o transept son en vuelta de canyón; sobre o crucero se troba una cupula ochavata, que forma un cimborio enta l'exterior de dotze caras, o solo d'istas envueltas en Catalunya. En l'abside central bi ha cinco forniculas semicerculars deseparatas por semicolumnas.

Enta l'exterior, a frontera presenta una finestra en forma d'uello de buey sobre a puerta de dentrata formata por dos arcos de meyo punto en degradación, feita con candals y cubierta por una arquivuelta. Os absides tienen una decoración de tres series de cinco arcuacions deseparatas por lesenas en o central y frisos d'arcuacions en os laterals. En o cimborio tamién se i troba un friso con arcuacions.

O campanal quadrato colocato sobre a frontera prencipal fue reedificato en 1572.

En o Museu Diocesano y Comarcal de Solsona se troba una pintura sobre a vida de Sant Chaime o Mayor, de zaguerías d'o sieglo XIII, que en provién.