Ilesia de Nuestra Sinyora d'o Portiello de Zaragoza
| Ilesia de Nuestra Sinyora d'o Portiello | |
|---|---|
| Situación cheografica | |
| Estau | |
| País | |
| Situación | |
| Adreza | Plaza d'o Portiello, s/n |
| Coordenatas | |
| Archidiocesi | Zaragoza |
| Diocesi | |
| Arcipestrau | Centro |
| Información cheneral | |
| Advocación | Santa María |
| Culto | Ilesia catolica |
| Orden | |
| Rector | |
| Vicario parroquial | |
| 2.º Vicario parroquial | |
| Mosen | |
| Propietario | |
| Administrador | |
| Director | |
| Coste | {{{coste}}} |
| Visitable | |
| Altaria | |
| Pisos | |
| Amplaria | |
| Largaria | |
| Superficie | |
| Diametro | |
| Aforo | |
| Altaria s.l.m. | |
| Atras | |
| Alcance | |
| Iluminación | |
| Potencia | |
| Arquitectura | |
| Tipo | Ilesia |
| Estilo | Barroco |
| Función | |
| Catalogación | Bien d'Intrés Cultural |
| Materials | |
| Construcción | |
| Construcción | 1702 - 1731 |
| Fundador | |
| Inicio | |
| Fin | |
| Devantadera | |
| Destrucción | |
| Arquitecto | |
| Incheniero estructural | |
| Incheniero de servicios | |
| Incheniero civil | |
| Atros | |
| Premios | |
| Pachina web | |
| Localización | |
A ilesia de Nuestra Sinyora d'o Portiello ye una ilesia que se troba en Zaragoza (Aragón).[1] Ye una ilesia d'estilo barroco construyida entre 1702 y 1731.
Historia
[editar | modificar o codigo]Tien o suyo orichen en a Reconquiesta, en una ilesia adedicada a la Virchen, reconstruyida en estilo barroco entre 1702 y 1731 por José Borgas y Gaspar Serrano. Muit danyada mientres os Seches de Zaragoza por trobar-se en la muralla, amán d'a puerta d'o Portiello, l'edificio actual ye o resultau de reconstruccions y restauracions realizadas entre os sieglos XIX y XX, en particular la feita en 1827, que remató a frontera, en estilo neoclasico. En 1949 o templo fue declarau Molimento Historico-Artistico d'Intrés Nacional.
Descripción
[editar | modificar o codigo]O conchunto consta de tres naus, a central mas ampla que as laterals, divididas en seis trampos, d'os que os dos posteriors corresponden a la cabecera. A os piez d'o templo s'adhibe o nártex, que integran a entrada aporticada con arco de meyo punto y as dos torres baixas, lo que da a l'edificio una impresión d'horizontalidat. As naus tienen a mesma altaria, creyando una planta de salón, y o espacio previo a la cabecera que correspondería a o crucero ye cubierto con una cupula de meya narancha. En a nau central, os trampos de vuelta son de meyo canyón con lunetos, ubiertos sobre os arcos formers que comunican con as naus d'os costaus. A fabrica exterior ye feita de tot de ladriello caravista.
Toda a superficie arquitectonica interior, paramentos, pilars y vueltas, ye enlucida en blanco, y decorada con molduras, rocalla y follamen realizaus en estuco gris en 1728. Iste manto decorativo vechetal pencha mas profusament d'as pichinas d'a cupula, en as que se i fican tallas d'Ester, Chudit, Yael y Debora, as cuatre mullers fuertes d'a Biblia.
O retablo mayor, obra d'o clasicismo manierista, fue trayiu d'o convento de Sant Domingo. D'as abundants piezas d'imachinería, resulta interesant, en a capiella de l'Ecce Homo, una talla d'o sieglo XVII.
Capiella de l'Anunciación y Mausoleu d'as Heroínas
[editar | modificar o codigo]
A capiella de l'Anunciación, convertida en Mausoleu d'as Heroínas d'os Seches de Zaragoza dende o 14 de chunio de 1908, cosira, en o muro dreito, as restas d'Agustina Saragossa i Domènech, Casta Álvarez Barceló y Manuela Sancho Bonafonte, y alza la memoria de cuantas mullers morioron en a esfensa d'a ciudat debant d'as tropas napoleonicas entre o 15 de chunio de 1808 y o 20 de febrero de 1809.
A capiella, obra de l'arquitecto Ricardo Magdalena, conta con o retablo d'a suya advocación disenyau por o escultor Carlos Palao Ortubio y realizau por Jaime Llunch y Antonio Torres. Os relieus laterales, obra de Dionisio Lasuén y execución de Fructuoso Orduna, representan a las heroínas en escenas de luita, atención a los ferius y evacuación de malautos mientres os Seches, destacando-ie a imachen d'a beata Mai María Rafols.
O rei Alifonso XIII presidió o treslau d'as restas d'as heroínas enta a suya ubicación definitiva o 15 de chunio de 1908. O 29 d'octubre de dito anyo, a reina Vitoria Uchenia inauguró a capiella-mausoleu.
Se veiga tamién
[editar | modificar o codigo]Referencias
[editar | modificar o codigo]- ↑ (es) Guillermo Fatás (coord.) Guía histórico-artística de Zaragoza, Concello de Zaragoza, 1991, ISBN 84-86807-76-X, p.268