Monesterio de Sant Pero lo Viello
Sant Pero lo Viello | |
---|---|
Situación cheografica | |
Estau | |
País | |
' | |
Situación | Uesca, Aragón |
Adreza | |
Coordenatas | |
Archidiocesi | |
Diocesi | Uesca |
Arcipestrau | Uesca |
Información cheneral | |
Advocación | Sant Pero |
Culto | |
Orden | Exclaustrato |
Rector | |
Vicario parroquial | |
2.º Vicario parroquial | |
Mosen | |
Propietario | |
Administrador | |
Director | |
Coste | {{{coste}}} |
Visitable | |
Altaria | |
Pisos | |
Amplaria | |
Largaria | |
Superficie | |
Diametro | |
Aforo | |
Altaria s.l.m. | |
Atras | |
Alcance | |
Iluminación | |
Potencia | |
Arquitectura | |
Tipo | Monesterio |
Estilo | Romanico |
Función | |
Catalogación | Bien d'intrés cultural |
Materials | |
Construcción | |
Construcción | Sieglo XII |
Fundador | |
Inicio | |
Fin | |
Inauguración | |
Destrucción | |
Arquitecto | |
Incheniero estructural | |
Incheniero de servicios | |
Incheniero civil | |
Atros | |
Premios | |
Pachina web | |
Localización | |
O monesterio de Sant Pero lo Viello ye un monesterio romanico d'o sieglo XII situato en o casco antigo d'a ciudat de Uesca (Aragón). Considerato Molimento Nacional dende 1886, a suya arquitectura y escultura lo converten en un d'os conchuntos historicos mas importants d'o romanico aragonés.
Lo que estió a suya Sala Capitular fa a función de panteyón reyal, con os sepulcres de dos reis d'Aragón: Alifonso I o Batallero y o suyo chermano y succesor, Remiro II o Monche.
Historia
[editar | modificar o codigo]Encara que restas arqueolochicas trobatas en iste puesto revelan que astí habió bel tipo de templo u necropoli romana, bi ha que asperar dica zaguerías de l'Alta Edat Meya dica trobar o bayo historico d'o edificio.
En conquerir a ciudat de Uesca en 1096, os cristianos d'o Reino d'Aragón troboron, en o puesto a on que hue ye o monesterio, un templo cristiano visigodo adedicato a Sant Pero y que heba estato emplegato mientres o dominio arabe por os mozarabes d'a ciudat (alavez dita Wasqa). A o templo le deciban "o viello" istos cristianos que heban plegato con a reconquiesta, nombre que encara s'alza en os nuestros dias.
O templo fue donato a la orden d'os beneditins, que quisioron esviellar-lo y convertir-lo en un monesterio mas d'alcuerdo a os cánons esteticos d'a epoca, ye decir, lo que se diz actualment estilo romanico. O comencipio d'a suya construcción se sitúa en l'anyo 1117, mientres o reinato d'Alifonso I o Batallero y poco antis d'a conquiesta d'a ciudat de Zaragoza (1118).
Se puet considerar que en zaguerías d'o sieglo XII l'edificio yera rematato de tot, encara que dimpués le anyadiroron atros elementos (pinturas, esculturas, retablos, etc.), como ye habitual en iste tipo de construccions.
L'edificio
[editar | modificar o codigo]L'edificio tien dos partis prencipals: a ilesia y o claustro.
A ilesia ye formata por tres naus y os suyos respectives absides. O retablo mayor ye de fusta policromata feito por Chuan d'Alí (artista navarro) en primerías d'o sieglo XVII. As capiellas que rodian a iglesia amuestran intresants obras d'arte de diferents periodos:
- Retablo d'a Virchen de l'Asperanza (sieglo XVI), d'estilo renaixentista.
- Retablo d'os santos Chusto y Pastor (sieglo XVII), d'estilo barroco.
- Retablo de l'Anunciación (sieglo XV-XVI), d'estilo gotico.
- Pinturas murals d'o sieglo XIII.
- Sillería de madera d'o coro (sieglo XVII)
O suyo claustro rectangular ye formato por arcos de meyo punto y columnas dobles con elaboratos capitels (38 en total, 18 orichinals y a resta reproduccions d'o sieglo XIX) que representan a vida de Chesús de Nazaret, asinas como atras escenas de caracter alegorico y historico. Iste claustro tien en a suya parti este cuantas capiellas en desigual estato de conservación:
- Capiella de Santa Ana y Sant Chusé (sieglo XIII); en a actualidat se troba zarrata.
- Capiella de Sant Benedet (sieglo XIII).
- Capiella de Sant Bertolomeu u Panteyón Reyal. Ista estió a sala capitular d'o monasterio. Astí se troban as restas d'os reis d'Aragón:
- Alifonso I o Batallero y o suyo chermano y succesor:
- Remiro II o Monche, en un sarcofago romano d'o sieglo II.
As antigas cambras d'os monches (situatas en a zona ueste d'o claustro) s'adedican hue a acubilar diferents piezas de gran valor artistico y historico d'o monesterio (piezas d'orfebrería, chicotas estatuas, etc.).
Mencions en textos medievals
[editar | modificar o codigo]Amanix en os documentos lingüisticos de l'Alto Aragón que Tomás Navarro estudió:
En l'anyo 1452 un tal Ferrera Gil dixaba escrito en o suyo testamento:
En atros textos sobre propiedaz y heredaz podemos leyer tamién San Per el Viello, por eixemplo en un texto d'o 13 de febrero de 1311 escrito en Uesca y en o que confirmaban a posesión d'un vinyero a lo monesterio de Santa Clara de Uesca:[2]
Se veiga tamién
[editar | modificar o codigo]Vinclos externos
[editar | modificar o codigo]- Se veigan as imáchens de Commons sobre o Monesterio de Sant Pero lo Viello.
- (es) Románico Aragonés: San Pedro el Viejo de Huesca.
Referencias
[editar | modificar o codigo]- ↑ Federico Balaguer Nuevos datos sobre las capillas del claustro de San Pedro el Viejo. [1]
- ↑ Agustín Ubieto Arteta Documentos: Monasterio de Santa Clara, de Huesca Estudios de Edad Media de la Corona de Aragón. Vol 8. Consejo Superior de Investigaciones Científicas, Escuela de Estudios Medievales, 1967
- Monesterios d'a provincia de Uesca
- Monesterios d'a Plana de Uesca
- Monesterios d'a diocesi de Uesca
- Arquitectura romanica en Aragón
- Molimentos de Uesca
- Ilesias d'a provincia de Uesca
- Ilesias parroquials d'a diocesi de Uesca
- Ilesias d'a Plana de Uesca
- Ilesias d'Aragón adedicadas a sant Pero
- Ilesias catolicas romanas d'Aragón