Ir al contenido

Lista de contes de Barcelona

De Biquipedia
Escudo d'armas d'os reis d'Aragón y contes de Barcelona.

Lista de contes de Barcelona dende a conquista franca de Barcelona y a creyación d'o condau en l'anyo 801 dica os Decretos de Nueva Planta y a integración en o reino d'Espanya en l'anyo 1714.

Contes nombratos por os reis francos

[editar | modificar o codigo]
Sepulcre d'o conte Guifré o Pillós en o monesterio de Ripoll.

Os primers contes de Barcelona yeran nombraus por os reis d'os francos (d'a dinastia Carolinchia) que dende 843 se converten en reis de Francia y, como tals, yeran vasallos suyos.

Contes hereditarios

[editar | modificar o codigo]

Dende a fin d'o sieglo IX os reis perdioron o poder de nombrar a los nuevos contes. Asinas, o títol se trasmitiba de forma hereditaria, a ormino de pais ta fillos. Manimenos, os contes de Barcelona continaban estando vasallos d'os reis de Francia.

Remón Berenguer III en o castiello de Fos (Marià Fortuny, 1857, Reyal Academia Catalana d'Artes Polidas de Sant Chorche, en deposito en o Palacio d'a Cheneralidat de Catalunya).
947-966 : con Mirón I, chirmán de l'anterior

En 988 Borrell II se nega a renovar o pacto de vasallache con o nuevo rei francés, Hugo Capeto, y o conte de Barcelona s'independiza d'o rei de Francia.

992-1057 : con Ermesinda de Carcasona, muller de l'anterior, asociada a lo gubierno por o suyo mariu, rechent d'o suyo fillo Berenguer Remón I y de su nieto Remón Berenguer I
1052-1071 : con Almodis d'a Marca, muller de l'anterior

En 1137 Remón Berenguer IV se casa con Peronella d'Aragón, filla d'o rei d'Aragón Ramiro II, unindo-se dinasticament o reino d'Aragón y o condau de Barcelona y creyando-se a Corona d'Aragón. Dende l'inte os reis d'Aragón son tamién contes de Barcelona.

Abdicación de Peyronela, reina d'Aragón y contesa de Barcelona.

En 1410, Martín I muere sin descendencia lechitima.

Entre o 1462 y o 1472 se desarrolla la guerra contra Chuan II (tamién conoixita como Guerra civil catalana)

Contes que ocuporon a cadiera reyal mientres a guerra contra Chuan II (no reinoron en Valencia, a on continaba reinando Chuan II)

En 1472 Chuan II dentra en Barcelona, obliga a los rebels a reblar y recupera a cadiera reyal.

Con o matrimonio entre Ferrando II y Isabel I de Castiella, en 1469, se produce a unión dinastica entre a Corona d'Aragón y a Corona de Castiella. Dende allora, os contes de Barcelona, a mas de reis d'Aragón (entre d'atros títols), son tamién reis de Castiella.

Entre 1640 y 1652 se desarrolla a Guerra d'os Segadors.

Contes que ocuporon o tron mientres a Guerra d'os Segadors (no reinoron en Valencia, a on continaba reinando Felipe III)

Carlos III de Catalunya, Archiduque Carlos d'Austria.

En 1652 o rei francés refusa a cadiera reyal a cambeo d'o Rosellón.

En 1700, Carlos II muere sin descendencia: prencipia la Guerra de Succesión Espanyola.

Guerra de Succesión Espanyola

[editar | modificar o codigo]

Con a redota de l'Archiduque y a victoria de Felipe V en a Guerra de Succesión (1714) y a promulgación d'os Decretos de Nueva Planta (1716), se deroga o Consello d'a Corona d'Aragón y os estaus d'a Corona d'Aragón excepto a Val d'Arán son encorporatos a lo Reino de Castiella baixo lo gubierno d'o Consello d'a Corona de Castiella, que se convertirá dimpués en o Consello Reyal. Se puet considerar que de facto, naixe o Reino d'Espanya, encara que iste Reino nomás existiba en virtut d'a Constitución. O primero en fer servir o títol de Rei d'Espanya será Chusé Bonaparte en 1808, en virtut de l'articlo 4 d'a Constitución de Bayona, y en plural, Rei d'as Espanyas. O títol de conte de Barcelona ye dende allora un d'os muitos títols hereditarios d'o Rei d'Espanya.

Chuan de Borbón

[editar | modificar o codigo]

Mientres o rechimen franquista (1939-1975), o heredero exiliau a la cadiera reyal espanyola, Chuan de Borbón, emplegó lo títol de Conte de Barcelona. Cuan morió Franco, en 1975, Chuan Carlos I, fillo de Chuan de Borbón, fue proclamau Rei d'Espanya. Dos anyos dimpués, Chuan de Borbón cedió lo títol de Rei d'Espanya y os atros dreitos dinasticos a lo suyo fillo, feito que segnificó a restauración d'a monarquía. En o mesmo acto, li pedió permiso a lo rei (y iste lo se dió) ta continar fendo servir o títol de Conte de Barcelona, y lo fació servir dica la suya muerte en l'anyo 1993.

Se veiga tamién

[editar | modificar o codigo]

Vinclos externos

[editar | modificar o codigo]