Conte

Conte[1][nota 1] (u contesa[1][nota 2] en femenín), d'o latín comes[2], plegau a traviés d'o francés en muitas luengas, ye un titol de nobleza, d'un gubernant d'un condau.
Alta Edat Meya
[editar | modificar o codigo]Os primers reis de l'alta Edat Meya dioron o titol de conte a toz os oficials d'as suyas casas, uno d'éls dito "conte palacín".
O titol de conte lo reprenioron os companyers d'armas d'os prencipes francos cuan encomenzoron a chestionar bellas civitas ("ciudaz") u pagi ("pagos"), churidiccions administrativas heredadas de l'Imperio Romano. Os contes merovinchios yeran nombraus por o rei con funcions fiscals, militars y chudicials.
En ixas envueltas d'os Carolinchios tot ixo se convertió en hereditario y os pagos (pagi) evolucionoron enta condaus autonomos.
Bels condaus carolinchios d'a Marca Hispanica se convertioron en estaus cristianos independients:
- Condau d'Aragón.
- Condau de Barcelona.
- Condau de Besalú.
- Condau de Cerdanya.
- Condau de Pallars.
- Condau de Ribagorza.
- Condau de Sobrarbe.
- Condau d'Urchel.
Notas
[editar | modificar o codigo]Referencias
[editar | modificar o codigo]- ↑ 1,0 1,1 (an) Diccionario aragonés-castellano-catalán. Versión preliminar. Estudio de Filología Aragonesa. Edacar num. 14. Zaragoza. Edicions Dichitals de l'Academia de l'Aragonés. ISSN 1988-8139. Octubre de 2024.
- ↑ (es) Francho Nagore Laín: Vocabulario de la Crónica de San Juan de la Peña (versión aragonesa, s. XIV), Universidat de Zaragoza, 2021, ISBN 978-84-1340-315-1, p.140.