Conte
Conte (u contesa, en femenín), d'o latín comes[1], plegau a traviés d'o francés en muitas luengas, ye un titol de nobleza, d'un gubernant d'un condau.
Alta Edat Meya
[editar | modificar o codigo]Os primers reis de l'alta Edat Meya dioron o titol de conte a toz os oficials d'as suyas casas, uno d'éls dito "conte palacín".
O titol de conte lo reprenioron os companyers d'armas d'os prencipes francos cuan encomenzoron a chestionar bellas civitas ("ciudaz") u pagi ("pagos"), churidiccions administrativas heredadas de l'Imperio Romano. Os contes merovinchios yeran nombraus por o rei con funcions fiscals, militars y chudicials.
En ixas envueltas d'os Carolinchios tot ixo se convertió en hereditario y os pagos (pagi) evolucionoron enta condaus autonomos.
Bels condaus carolinchios d'a Marca Hispanica se convertioron en estaus cristianos independients:
- Condau d'Aragón.
- Condau de Sobrarbe.
- Condau de Ribagorza.
- Condau de Pallars.
- Condau d'Urchel.
- Condau de Besalú.
- Condau de Barcelona.
- Condau de Cerdanya.
Referencias
[editar | modificar o codigo]- ↑ (es) Francho Nagore Laín: Vocabulario de la Crónica de San Juan de la Peña (versión aragonesa, s. XIV), Universidat de Zaragoza, 2021, ISBN 978-84-1340-315-1, p.140.
