Conte
Conte (u Contesa, en femenín), d'o latín comes[1], plegato a traviés d'o francés en muitas luengas, ye un titol de nobleza, d'un gubernant d'un condato.
Alta Edat Meya[editar | modificar o codigo]
Os primers reis de l'alta Edat Meya dioron o titol de conte a totz os oficials de lurs casas, uno d'ellos dito "conte palacín".
O titol de conte lo reprenioron os companyers d'armas d'os prencipes francos quan encomenzoron a chestionar bellas civitas ("ciudatz") u pagi ("pagos"), churidiccions administrativas heredatas d'o Imperio Román. Os contes merovinchios yeran nombratos por o rei con funcions fiscals, melitars y chudicials.
En ixas envueltas d'os Carolinchios tot ixo esdevenió hereditario y os pagos (pagi) evolucionoron enta condatos autonomos.
Bells condatos carolinchios d'a Marca Hispanica esdevenioron estatos cristians independients:
- Condato d'Aragón.
- Condato de Sobrarbe.
- Condato de Ribagorza.
- Condato de Pallars.
- Condato d'Urchel.
- Condato de Besalú.
- Condato de Barcelona.
- Condato de Cerdanya.
Referencias[editar | modificar o codigo]
- ↑ (es) Francho Nagore Laín: Vocabulario de la Crónica de San Juan de la Peña (versión aragonesa, s. XIV), Universidat de Zaragoza, 2021, ISBN 978-84-1340-315-1, p.140