Idioma indonesio

Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla.

Indonesio Bahasa Indonesia
Atras denominacions:
Parlau en:	Indonesia, Malaisia, Timor Oriental
Rechión:	{{{territorios}}}
Etnia:	{{{pueblo}}}
Parladors:	Mes de 200 millons (en chunto)* *A gran mayoría d'istos parladors lo tien per segunda luenga.
Posición:	[1] (Ethnologue 1996)
Filiación chenetica:	Austronesia Malayo-polinesia Malayica Malaya Indonesio
Estatus oficial
Oficial en:	Indonesia
Luenga propia de:	{{{propia}}}
Reconoixiu en:	{{{reconoixiu}}}
Regulau por:	Pusat Bahasa (Centro d'a Luenga)
Codigos
ISO 639-1	id
ISO 639-2	ind
ISO 639-3	[2]
SIL	ind

L'idioma indonesio (Bahasa Indonesia) ye la variedat standardizata de l'idioma malayo que ye oficial a Indonesia dende a suya independencia en 1945.

Filiación lingüistica

L'indonesio, chunto con altras luengas u variedaz d'o diasistema u conchunto malayo, ye clasificato adintro d'o subgrupo malayico d'o grupo d'idiomas malayopolinesios internos (u grupo sundanés-celebesico), una d'os dos brancas occidentals en que s'estalla la gran familia malayopolinesia d'o filo austronesio.

Estructura d'a luenga

Fonolochía y grafía

Fonemas

Os cuatrons d'astí baixo amuestran os fonemas de l'indonesio muderno.

**Cuatrón d'as vocals**
	Fronteras	Zentrals	Zagueras
Trancatas	iː		uː
Meyas trancatas	e	ə	o
Meyas ubiertas	(ɛ)		(ɔ)
Ubiertas	a

L'indonesio tamién conta con os diftongos /ai/, /au/ e /oi/. Manimenos, en silabas trancatas como a d'o vocable air (augua), no se i produz garra diftongo.

**Cuatrón d'as consonans**
	Labials	Apicals	Postalveolars	Palatals	Velars	Glotals
Nasals	m	n		ɲ	ŋ
Oclusivas	p b	t d			k g	ʔ
Africatas			ʧ ʤ
Fricativas	(f)	s (z)	(ʃ)		(x)	h
Liquidas		l r
Aproximans	w			j

Nota: As vocals entre parentesis son alofonos mientres que as consonants entre parentesis son ampranzas fonemicas y només ocurren en vocables ampratos d'altros idiomas.

Alfabeto

L'indonesio ye un d'os idiomas asiaticos que fa servir l'alfabeto latino, en una adaptación propia. A letra c representa siempre o fonema /ʧ/ (che). A letra g ye siempre /g/ ("dura", como en "garra") y j ye siempre /ʤ/, como a j anglesa. A v sona /f/ y l'h sona /h/ (como l'anglesa). Os digrafos ny, sy y kh, representan os fonemas /ɲ/, /ʃ/ y /x/, respectivament, pareixitos a los d'as grafías aragonesas ñ/ny, (i)x e j, mientres que o digrafo ng, /ŋ/, puet emplegar-se a inicio de parola. A letra e se fa servir ta os fonemas /e/ y /ə/.

Pueden trobar-sen diferencias graficas posteriors a la independencia d'Indonesia, sobretot dimpués d'a reforma de 1972, encara que bellas grafías antigas (mes pareixitas a las holandesas) perviven en cualques nombres propios. Per ixemplo, o nombre de l'antigo president indonesio ye encara escrito a vegatas Soeharto, y Yogyakarta puet veyer-se en ocasions como Jogjakarta.

Lexico

O lexico elemental indonesio ye amanato ta o d'altros idiomas malayo-polinesios d'a zona. As influencias d'altros idiomas, manimenos, ye important, sobretot a de l'holandés, idioma d'on que procede a mayoría de vocables ampratos. O resto provién mes que mes d'o sanscrito, l'arabe, o persa, o portugués y o chinés, amés d'as d'altros idiomas austronesios.

A gran mayoría d'ampranzas lingüisticas mudernas, debito a la suya historia recient, provienen de l'holandés. O sanscrito abraca, con tot, muitos aspectos d'a vita cutiana, l'arte y a relichión, en especial d'a hinduísta y d'a budista, l'herencio cultural d'as cuals se percibe clarament a buena parti de Chava y Bali. A influencia d'o sanscrito i plegó per medio d'os contactos con la India de fa mes de dos mil anyos, ya siga dreitament u a traviés d'a luenga chavanesa antiga, a on que o numero d'ampranzas sanscritas ye muito mes gran. A relichión islamica, a mayoritaria en o Estato, ye a fuent principal d'o vocabulario d'orichen arabe. A influencia d'o portugués recula ent'os días en os que arriboron t'as ditas islas d'as Especias es primers ploradors y mercaders europeus. Os vocables d'orichen chinés surten d'o contino tracto con chineses en tot lo sudeste asiatico, a ormino referitos a articlos de gastronomía y cultura chinesas. Tot ixe bagache cultural ha feito que de cabo cuan i apareixcan dos u mes sinonimos d'o mesmo concepto. Asinas, l'indonesio conta con tres oríchens diferens t'a parola "libro": pustaka (d'o sanscrito), que alquier connotacions de sapiencia antiga u conoiximientos esotericos; kitab (de l'arabe), asociato a libros relichiosos u de guía moral, mesmo si no son islamicos; y buku (de l'holandés), a parola mes comuna ta cualsiquier libro. En os zaguers decenios, ibi ha tamién ampranzas d'altros idiomas (anglés, chaponés, ecetra.).

Aspectos socioculturals

Situación cheografica

L'indonesio ye parlato a Indonesia y a Timor Oriental (a iste zaguer estato no ye oficial, pero a suya independencia d'Indonesia ye prou recient y i sigue como luenga de treballo). L'idioma se charra sobretot en as zonas urbanas, mientres que en as rurals o normal ye que as diversas etnias charren en o suyo idioma, l'indonesio estando-ie o segundo.

Ye tamién parlato per muita chent d'a diaspora indonesia, mes que mes a los Países Baixos, Malaisia y Filipinas.

Situación social

Encara que a Indonesia se troban idiomas d'importancia historica, literaria y demografica, como lo chavanés, l'indonesio ye o solo que espleita d'o estatus d'oficialidat. Ye l'idioma d'as institucions, d'a educación y d'os medios de comunicación. A Timor Oriental ye reconoixita per a Constitución como una d'as luengas de treballo (chunto con l'anglesa y las dos oficials, o portugués y o tetun). En consecuencia, cuasi tota la población indonesia charra l'indonesio, como primer u segundo idioma, o que l'ha enclabato en a lista d'as diez luengas mes parlatas en o mundo en numero total de parladors.

Variación diatopica

L'idioma ye una variedat standardizata d'o diasistema malayo, y guarda un gran pareixito con a luenga stándard de Malaisia. Adintro de l'indonesio i hai bellas barians rechionals, devez que diferiencias de rechistros entre l'indonesio formal y o coloquial.

Literatura

Se veiga os articlos Literatura malaya y Literatura chabanesa.

Per literatura indonesia gosa a entender-se a literatura malaya d'autors indonesios, sobretot en o bahasa indonesia u stándard d'Indonesia, encara que tamién s'entiende a vegatas como a literatura d'autors indonesios en cualsiquier idioma d'Indonesia (chavanés, sundanés, ecetra.) u mesmo a literatura d'autors indonesios en holandés.

Nombres destacatos en poesía son, d'entre altros, Minangkabau Muhammad Yamin (1903-1962), un d'os pioners en a poesía muderna a Indonesia e impulsor d'o indonesio como idioma fundacional d'o nuevo Estato indonesio, u Anwar Chairil (1922-1949), principal fegura d'a conoixita como Angkatan Empatpuluh Lima ("cheneración de 1945") y un d'os grans revolucionarios en a literatura d'o país, con qui l'indonesio muderno cobró gran vigor literaria.

Pramoedya Ananta Toer (1925-2006) ye estato considerato un d'os principals novelistas en indonesio muderno, amés d'asayista, contaire, critico, historiador y traductor. Tradueito ta muitas luengas d'Occident, estió una fegura de fuerte embrecamiento politico.

L'actual territorio indonesio conta igualment con una antiquisma y rica literatura oral.

Parolas d'orichen malayoindonesio

Cualques parolas en luengas occidentals d'orichen malayo-indonesio son:

arangután, primate hominido. (De orang (h)utan, "hombre d'a selva", per medio de l'holandés)
cacatúa u cacatuga, au psitaciforme. (De kakatua, probablement onomatopeyico)
chunco, tipo d'embarcación d'os mars d'a China. (De jong, "barca gran", per medio d'o portugués junco)
gong, instrumento de percusión d'orichen asiatico. (Posible orichen onomatopeyico)

Tamién son indonesio-malayos nombres propios como lo de Papúa (de papuah, "(pelo) frisato") u lo nombre artistico de Margaretha G. Zelle, Mata Hari, que significa, literalment, uello de l'alba.