Catarina II de Rusia

De Biquipedia
Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla.
Catarina II de Rusia
Emperadriz y Autocrata de Todas as Rusias

Catarina II de Rusia

1762 - 1796
Predecesor Pero III
Succesor Pavlo I

Coronación 9 de chulio de 1762
Naixencia 2 de mayo de 1729
Szczecin, Pomerania
Muerte 17 de noviembre de 1796
Sant Petersburgo, Imperio Ruso
Conchuche/s Pero III
Descendencia Pavlo I de Rusia
Alekséi Bóbrinski
Dinastía Dinastía Romanov
Pai Cristian Augusto d'Anhalt-Zerbst
Mai Chuana Isabel de Holstein-Gottorp
Sinyal

Catarina II de Rusia ye naixita de 1729 de Stettin y morió en Sant Petersburgo en 1796. Procedeba d'a familia d'un prencipe alemán que sirvió en l'exercito prusiano y o suyo nombre de naixetura yera Sofía Augusta Frederica de Anhaslt-Zerbst.

En 1744 fue a Moscú, se convirtió a la ilesia ortodoxa y recibió o nombre de Ekaterina Alecseevna. En 1745 se casó o hereu d'a corona, Per, que con a muerte d'a emperadriz Isabel en 1762 puyó t'a cadiera imperial como Per III.

Bellas fuents dicen que Per yera grillato y infantil. Catarina yera muito mes ambiciosa, culta y intelichent. O matrimonio fue un fracaso, y Catarina trató de ganar-se a simpatía d'os nobles y o pueblo.

En a guerra de 1756-1763 Catarina s'amanó a los britanicos. Per III fació venir muitos forans, y a nobleza rusa s'indignaba. Finalment Per III yera filochermanista temeba a la reina y prebó d'enclaustrar-la. Catarina canalizó o descontento cheneral contra Per III y organizó una revuelta palacina con l'aduya d'Orlov, Panin y Razumovskij. Per III fue derrocato y asesinato. Pa enfortir a suya posición tamién se desfació d'atros posibles pretendients a la cadiera imperial, como o ex emperador Iván VI en 1764. Orlov fue un d'os muitos amants que tenió Catarina. Catarina se mostraba en publico como devota d'a fe ortodoxa tradicional pero tamién aimaba a cultura francesa y s'ubrió a las ideyas ilustratas escribindo-se con Voltaire y Diderot.

Pa millorar a suya imachen debant d'o pueblo ixampló l'Imperio Ruso. As reformas socials no satisfacioron a los campesins y en 1764 secularizoron os biens eclesiasticos. En 1764 tamién fundó l'academia de bellas artes de Sant Petersburgo y recopiló obras d'arte de tota Europa dimpués guardatas en o palacio d'a ermita. Prebó d'imposar orden en a lechislación y empentó a comvocatoria d'una comisión, pa o que preparó un prochecto y reglamento seguindo as ideyas de Montesquieu. En 1767 convocó en Moscú a 652 representants d'as provincias y d'as corporacions pa redactar un codigo inspirato en as ideyas de Montesquieu y Beccaria. Amés instituyó os gobernadoratos, creyó un nuevo cuerpo consultivo, o consello de l'imperio, difundió a cultura y garantió a libertat de culto. Pero ixas reformas yeran vagas y caprichosas, no satisfeban a grant parte d'a población, sozmesa a una explotación feudal y Catarina no deseyaba renunciar a l'absolutismo.

En 1762 forachitó d'o prencipau de Curlandia a lo prencipe Carlos y i posó a Biron. Aproveitó os desordens que i heba en Polonia dimpués d'a muerte d'Augusto pa coronar a Estanislau Poniatowski. En 1768 esclató a guerra ruso-turca y A.Rumjancev conquirió Moldavia y Vlaquia, plegando os exercitos rusos a lo sud d'o Danubio. A.Orlov derrotó a l'armata otomana en Cesme en 1770. En o tractau de paz de Kücük Kainarji en 1774 Rusia s'adchudicó Kerch, y atras fortalezas d'a Mar Negra y d'Azov, amés d'o dreito d'a libre navegación por a Mar Negra y o protectorau ruso sobre os cristianos de l'Imperio Otomán. En 1772 participó en o reparto territorial de Polonia chunto con Austria y Prusia.

O mayor desorden en o reinau de Catarina II estió a revuelta de Pugachev entre 1773 y 1775 en o sudeste de l'Imperio, cuan l'exercito ruso yera ocupato en guerras contra Polonia u l'Imperio Otomán. L'exercito ruso tardó en poder esclafar ixa rebelión y cuasi no lo consigue.

Reinato dimpués d'a revuelta de Pugachev[editar | modificar o codigo]

Catarina II fació cambios en a vida d'os cosacos y en suprimió o hetmanato suyo ya de pa cutio. Os cosacos d'a Volga fuoron obligatos a reasentar-sen en as riberas d'o Terec, a lo norte d'o Caucas. Os cosacos d'o Yaik fuoron rebaptizatos como Cosacos de l'Ural (se cambeó lo nombre a lo río) y a zona de l'Ural fue dominata por una fuerza d'ocupación de l'ueste de Rusia. En o Sech d'o Dnieper exterminoron a la mayoría d'os cosacos zaporizhians. En 1787 os restos d'os cosacos d'o Dniéper fuoron reorganizatos como un exercito cosaco d'a Mar Negra, y fuoron ninviatos a lo Kubán en 1792-1793. Os solos cosacos que no tenioron guaires trastornos estioron os cosacos d'o Don. Os calmucos, que participoron en a revuelta de Pugachev perdioron l'autonomía.

Dimpués d'a revuelta Catarina se refuchió en un conservadurismo social, persiguió a los escritors reformistas mes radicals, augmentó os dreitos y privilechios d'a nobleza y fació pior a situación d'os campesins, que encara yeran mes explotatos. Promulgoron nuevas leis pa confirmar o dreito exclusivo d'a nobleza a poseyer tierras y mantener sozmeso a lo campesinato. Totas as innovacions propuestas quedoron anulatas por a sobirana, que encara que teneba contactos con o movimiento ilustrato en realidat yera una autocrata. En 1785 afavorió a la nobleza con a exención d'impuestos y d'o servicio militar. A clase burguesa fue dividita en 6 grupos diferents.

Potemkín se convertió en o segundo gobernant dimpués de Catarina dica a suya muerte en 1791. Catarina siguió estendendo l'Imperio enta o sud a costa de l'Imperio Otomán, o Khanato de Crimea y os pueblos d'o Caucas. En 1783 os rusos ocuporon Crimea y o zaguer khan renunció a los suyos dreitos politicos. Dende as posicions d'a Linia Cosaca que ya teneba Rusia en o Caucas dende tiempos de Per I prebó d'abanzar mes enta o sud, en dos direcions enta o centro y por a costa caspiana. En 1784 fue fundata Vladicaucás en a marguin occidental de l'alto Terec. Os abances no estioron guaire duraders y os cosacos habioron de retroceder atra vegata dica a linia d'o Terec.

Encara que se luitaba contra l'Imperio Otomán y os tartaros de Crimea, Catarina II tenió una actitut favorable con os tartaros d'a Volga. En 1783 establió en Oremburg un Consello Central Espiritual Musulmán p'atender as necesidaz d'os subditos musulmans de l'Imperio, encomenzando una epoca de colaboración entre a clase comercial tartara y o gubierno ruso, creyando-se colonias comercials tartaras en Asia Central.

Catarina II no veyió con buenos uellos a revolución francesa de 1789, y s'esforzaba por mantener un maximo de poder. Dica preparaba una intervención militar en Francia. En Kherson s'entrevistó con l'emperador austriaco Chuse II y encomenzó una nueva guerra contra os otomans entre 1787 y 1791 en a que os rusos vencioron a los otomans. Por o tractau d'Iaşi o territorio entre o Bug y o Dniéster, con a fortaleza de Ocakov fue anexionato a Rusia. Dimpués en 1793 se produció o segundo reparto de Polonia y l'Imperio Ruso s'anexionó Lituania, Volinia y Podolia. En octubre de 1794 os polacos se sublevoron contra os rusos, fuoron esclafatos y se produció o tercer reparto, con l'anexión de Curlandia a Rusia.

Talló o poder d'o senau divindo-lo en 6 departamentos. Trató d'organizar millor l'administración dividindo o país en 50 gubernii, separando-la de l'audiencia y fendo atras reformas.. O creixient descontento d'os campesins no fue tenito en cuenta y encara fació mes gran o suyo estato de servitut. Milloró o sistema escolar y creyó institutos especials.

Aduyó economicament a los enciclopedistas franceses y mantenió correspondencia con filosofos y pensadors d'a epoca como d'Alembert y Grimm. Tamién practicó a literatura.

Bibliografía[editar | modificar o codigo]

  • Mayench A.M. Catalina de Rusia. Barcelona 1959.
  • Vallotton. Catalina II. Madrid 1960.
  • John Ure. Los Cosacos. Ariel pueblos.
  • Felipe Fernández-Armesto. LOS HIJOS DE ZEUS. PUEBLOS, ETNIAS Y CULTURAS DE EUROPA. Editorial Grijalbo, 1996.

Vinclos externos[editar | modificar o codigo]

Wikisource
Wikisource
En Wikisource bi ha un texto sobre Catarina II de Rusia.

Predecesor:
Per III
Emperador de Rusia
1762 - 1796
Succesor:
Pavlo I