Castel Nuovo

De Biquipedia
Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla.
Maschio Angioino
Castel Nuovo

Castiello de Castel Nuovo
Situación cheografica
Estau Italia
País
'
Situación Naples
Adreza
Coordenatas
Archidiocesi
Diocesi
Arcipestrau
Advocación
Culto
Orden
Rector
Vicario parroquial
2.º Vicario parroquial
Mosen
Propietario
Administrador
Director
Coste {{{coste}}}
Vesitable
Altaria
Pisos
Amplaria
Largaria
Superficie
Diametro
Aforo
Altaria s.r.m.
Atras
Alcance
Iluminación
Potencia
Arquitectura
Tipo
Estilo Renaixentista
Función Fortaleza
Catalogación
Materials
Construcción
Construcción sieglos XIII-XV
Fundador
Inicio
Fin
Inauguración
Destrucción
Arquitecto
Incheniero estructural
Incheniero de servicios
Incheniero civil
Atros
Premios
Pachina web
Localización
Maschio Angioino ubicada en Italia
Maschio Angioino
Maschio Angioino
Maschio Angioino en Italia

Castel Nuovo, u Castello Nuovo[1], u comunment Maschio Angioino (Masclo Anchevín; en napolitán Castiello Nuovo, u Maschio Angiuino; en o Romance d'as Queixas d'Alfonso V, Castel Nou) ye un castiello historico medieval y d'o Renaiximiento, y uno d'os simbolos d'a ciudat de Naples.

En 2015, iste castiello ye la seu d'a Società Napoletana di Storia Patria, d'o comité napolitano d'o Istituto per la Storia del Risorgimento Italiano, y bi está tamién o Museo Civico de Castel Nuovo.

Historia[editar | modificar o codigo]

Os oríchens y o periodo anchevín[editar | modificar o codigo]

Castel Nuovo de nueiz

A construcción d'o suyo nuclio antigo se debe a la iniciativa de Carlos I de Naples, que en 1266, trespasó la capital dende Palermo a Naples.[2]

A presencia d'una monarquía externa constituyó, a redol d'o poder reyal, un polo urbanistico alternativo, formau por o puerto y los dos castiellos cercanos, Castel Capuano e Castel dell'Ovo. A istos dos castiellos existents, os D'Anchú adhibieron o principal, Castel Nuovo (Chastiau neuf).[2] Dica allora, la residencia reyal de Naples yera Castel Capuano, pero lo rei querié edificar un nuevo castiello ta la cort a man d'o mar y principió en 1279 a construcción d'o Castrum Novum, que se remató 1282. Pero, por la perda d'a corona de Sicilia y otros avenimientos, Carlos I nunca habitó lo castiello.

En 1285, o succesor Carlos II de Naples s'instala con la cort, lo enampla y lo repule. Igualment, o suyo fillo Roberto I de Naples que, a partir de 1309, fa d'o lugar un notable centro de cultura, hospedando a chents de letras como Petrarca, Boccacio, y artistas como Giotto, que pinta en 1332 la capiella (Cappella Palatina).

Os aragoneses[editar | modificar o codigo]

En 1443, Alifonso V d'Aragón, que heba conquiesto o trono de Naples, establió en o castiello una cort ta competir con a cort de Lorenzo de Medici, reconstruyindo la fortaleza completament con a forma actual, y mantenendo la suya función de centro de poder reyal. Os treballos se fizon a partir de 1453 e se rematoron en 1479, dimpués d'a muerte d'o rei.

Descripción[editar | modificar o codigo]

D'a fortaleza d'a casa anchevina se conserva la capiella palatina, cualques torres y las murallas.

O castiello, en parte reconstruyito por Alifonso V d'Aragón se presenta de planta irregularment trapezoidal y esfenso por cinco grans torres. As tres torres an se troba la entra son as torres de «San Giorgio», de «Mezzo» y de «Guardia» (d'ezquierda a dreita), tanimientres as dos d'o costau enta o mar son as torres de l'«Oro» y de «Beverello» (encara d'ezquierda a dreita). A redol d'o castiello bi está lo fueso d'esfensa.[3]

Arco de triunfo[editar | modificar o codigo]

Relieu con la entra d'Alifonso V en Naples
Arco de triunfo d'Alifonso V, de Castel Nuovo

Entre as dos torres que esfienden la entra bi ha un arco de triunfo, que celebra la conquiesta d'o reino de Naples por Alifonso V en 1443 y a suya entra en a capital. Ye una obra d'o renaiximiento italiano, que remera a l'arquitectura d'os emperadors romanos.[4][5] Consta d'un arco inferior con columnas corintias. Encima, un relieu con a entra d'Alifonso V en Naples. Superpuesto, un arco entre columnas chonicas. Encima, las estatuas d'as cuatro virtuz (Templanza, Chusticia, Fortaleza, Magnanimidat). L'arco está coronau por una estatua de sant Miguel.

Capiella palatina[editar | modificar o codigo]

Frontera d'a capiella d'o palacio dende l'interior d'o patio d'o castiello

A capiella d'o palacio ("Cappella palatina"), u ilesia de Sant Sabastián u de Santa Barbara, ye d'arquitectura gotica d'a epoca anchevina (sieglo XIV). La frontera sobre o patio interno presenta un portico renaixentista, con relieus feitos por Andrea dell'Aquila y Francesco Laurana, y un rosón refeito en epoca aragonesa. L'interior tiene frescos de Giotto, enta 1330, que representan historias d'o Viello y Nuevo Testamentos. A mas, unos versos anonimos d'enta 1350 describen a labor de Giotto.

Bi ha tamién esculturas d'os artistas que treballoron en l'arco de triunfo, eixemplos excelents d'o Renaiximiento napolitano.

Sala d'os Barons[editar | modificar o codigo]

Sala dei Baroni, Castel Nuovo

En orichen, "Sala del Trono", ye la sala principal d'o castiello. Cullió o nombre de Sala d'os Barons (Sala dei Baroni) porque i esdevino la conchura d'os barons contra lo rei Ferrando I, fillo d'Alifonso. En 1486, o rei convidó a todos conchuraus en ista sala con o pretesto de fer una fiesta de nueiz, ta zarrar as hostilidaz. Os barons i vinioron, pero lo rei ordenó a las suyas chents d'armas que trancasen las puertas, fendo-los p8resos a todos y mandando matar a belunos d'ellos, entre los cuals, Francesco Coppola, conte de Sarno, y los suyos fillos.[5]

Prisions[editar | modificar o codigo]

Bi ha dos zonas debaixo d'a Capiella Palatina: o fueso d'os crocodilos y d'a prisión d'os barons. O fueso de crocodilos estió o silo de grano d'a cort aragonesa, pero tamién ta i ficar a los presos con pena mas severa. 

Museu Civico[editar | modificar o codigo]

En 1990 se inauguró un museu, que s'enceta en a capiella Palatina, pasa por la sala de l'Armería dica lo primer y segundo nivel d'o castiello, istos zaguers destinaus a la pintura y escultura.

En a primer planta están os frescos y pinturas relichiosos, d'o sieglo XV a XVIII, con importants artistas seguidors de Caravaggio e importants exponents d'o barroco napolitano, como Luca Giordano. En a segunda planta, están as obras d'o sieglo XVIII a XX. La exposición sigue un orden tematico: historia, paisaches, retratos, anviestas de Naples.

Biblioteca de la Società Napoletana di Storia Patria[editar | modificar o codigo]

En a segunda y tercer plantas está la Biblioteca d'a Società Napoletana di Storia Patria. Poseye fondos de libros, iconografías, decumentos y pergaminos. Conserva o primer libro impreso en Italia, De civitate Dei de Agostín d'Hipona, realizau en 1465.

Vinclos externos[editar | modificar o codigo]

Referencias[editar | modificar o codigo]

  1. Valeria Rosa, Napoli e la magica atmosfera della Piazza del Plebiscito. [1]
  2. 2,0 2,1 Mura e castelli di Napoli, Pubblicomit, 1999
  3. Il Maschio Angioino, De Feo Italo, Azienda Autonoma di cura e Turismo, 1969
  4. Adolfo Avena, Il restauro dell'arco d'Alfonso d'Aragona in Napoli, Danesi - Roma, 1908
  5. 5,0 5,1 Napoli aragonese tra castelli, vicoli e taverne, Editrice Electa, 1999