Ilesia de Nuestra Sinyora d'Altabás de Zaragoza

De Biquipedia
Ilesia de Nuestra Sinyora d'Altabás
Situación cheografica
Estau
País
'
Situación Zaragoza (Comarca Central, Aragón)
Adreza C/ Sobrarbe, 10
Coordenatas 41°39′34″N 0°52′26″U
Archidiocesi Zaragoza
Diocesi
Arcipestrau Rabal
Información cheneral
Advocación Santa María
Culto Ilesia catolica
Orden
Rector
Vicario parroquial
2.º Vicario parroquial
Mosen
Propietario
Administrador
Director
Coste {{{coste}}}
Vesitable
Altaria
Pisos
Amplaria
Largaria
Superficie
Diametro
Aforo
Altaria s.r.m.
Atras
Alcance
Iluminación
Potencia
Arquitectura
Tipo Ilesia
Estilo Neoclasico
Función
Catalogación Bien d'Intrés Cultural
Materials
Construcción
Construcción 1890-1892
Fundador
Inicio
Fin
Inauguración
Destrucción
Equipo disenyador
Arquitecto José de Yarza
Fernando de Yarza
Incheniero estructural
Incheniero de servicios
Incheniero civil
Atros
Premios
Pachina web
Localización
Ilesia de Nuestra Sinyora d'Altabás ubicada en Aragón
Ilesia de Nuestra Sinyora d'Altabás
Ilesia de Nuestra Sinyora d'Altabás
Ilesia de Nuestra Sinyora d'Altabás en Aragón

A ilesia de Nuestra Sinyora d'Altabás ye una ilesia d'estilo neoclasico construyída en as anyadas 1890-1892 que se troba en Zaragoza (Comarca Central, Aragón), en o districto d'o Rabal.[1].

Ye a seu d'a Cofradía del Santísimo Ecce-Homo y de Nuestra Señora de las Angustias.

Historia[editar | modificar o codigo]

Ista ilesia, construyida por Fernando de Yarza entre os anyos 1890 y 1892, sobre un proyecto anterior de 1858[2] de José de Yarza, vino a substituyir a una anterior ilesia de Nuestra Sinyora d'Altabás que se trobaba mas amanada a o puent de Piedra y que fue destruyida mientres os setios de Zaragoza.[3]

Descripción[editar | modificar o codigo]

Conta con una sobria frontera con dos chicotas torres en os laterals y o cuerpo central ye rematau por un frontón triangular. A puerta d'acceso ye adintelada y dencima, centrau, i hai un luneto semicircular de meyo punto. En a frontera no i hai garra decoración y nomás queda crebada por dos cornisas que marcan os cuerpos d'a frontera.

En l'interior a distribución ye de planta basilical de tres naus, estando a central mas devantada que as laterals y cubierta por vuelta de lunetos. Lo mas destacable en o suyo interior ye o Cristo de Fontarrabia y una talla de Sant Gregorio Magno,[4] patrón d'o Rabal, estando a resta d'as tallas d'o sieglo XIX.

Cristo de Fontarrabia[editar | modificar o codigo]

En 1638 en o marco d'a Guerra d'as Trenta Anyadas, tropas francesas a o mando d'o Prencipe de Condé setioron a ciudat de Fontarrabia y a o rescate acudioron tropas aragonesas a o mando d'o capitán Pablo Francés de Urritigoiti, Barón de Montevilla. En rematar a batalla, entre as enruenas se trobó a imachen d'un Santo Cristo horriblement mutilau. O capitán Pablo Francés de Urritigoiti lo pidió, le'n dioron y lo trayió ta Zaragoza. Mando restaurar-lo y lo metioron en una fachendosa capiella d'o convento de Sant Lazaro. Dimpués d'a desamortización, pasó a la ilesia d'Altabás. Tiene fama de miragloso dende antigo y fa parti d'a dita "Rota d'os tres Cristos", chunto a o d'o Pilar y a o d'a Seu.[5]

Catalogación[editar | modificar o codigo]

Ye inscrita en l'Inventario d'o Patrimonio Cultural Aragonés por lo que seguntes a lei 3/1999 de 10 de marzo d'o Patrimonio Cultural Aragonés tien a protección de Bien inventariau d'o patrimonio cultural aragonés.

Se veiga tamién[editar | modificar o codigo]

Referencias[editar | modificar o codigo]