Glaciar de Petita Vinhamala
|
Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla. |
| Glaciar de Petita Vinhamala Glacier du Petit-Vignemale | |
 | |
| País |  Occitania
|
| Rechión | Occitania |
| Departamento | Altos Pireneus |
| Municipio | Gavarnía e Gèdra |
| Aria protechida | Parque Nacional d'os Pireneus |
| Cordelera | Pireneu |
| Macizo | Macizo de Camachibosa |
| Val | Val de Gauba |
| Tipo | Glaciar de montanya |
| Estau | En retacule |
| Frent | |
| Pai | |
| Derivaus | |
| Altaria | 2.630 m |
| Largaria | 0,300 km |
| Superficie | 0,05 km² |
| Fondura | |
| Velocidat | |
| Cimas | Petita Vinhamala (3.032 m) |
| Ríos | Gave de Gauba |
.png)  | |
O glaciar de Petita Vinhamala (en francés glacier du Petit-Vignemale) ye un glaciar d'os Pireneus situau en o macizo de Camachibosa, en a versant norte d'a muga entre Aragón y Francia en o departamento d'os Altos Pireneus y en a rechión d'Occitania.
Iste glaciar yera o zaguero d'os Pireneus en poseyer una cascada de seracs, antis que no desapareixese en 2007.
Cheografía[editar | modificar o codigo]
Dende a ruptura d'a cascada de seracs en 2007, o glaciar ye deseparau en dos:
- a parti superior d'o glaciar, exposada a o norte, se troba en un corredor zarrau por a Petita Vinhamala y a punta Chausenque.
- a parti inferior ye exposada a o norueste y se troba a o piet d'o corredor, dende a forqueta d'Osso en dirección ta o glaciar deras Oletas de Gauba.
As auguas d'o suyo deschele alimentan a gave de Gauba.
Historia[editar | modificar o codigo]
En rematar a chicota Edat de Chelo arredol de l'anyo 1850, o glaciar de Petita Vinhamala yera fisicament uniu a o glaciar deras Oletas de Gauba. Se nombraba ta par d'alavez a iste aparato unico como "glaciar Norte d'a Camachibosa". Iste zaguero s'estendillaba por una superficie de 0,60 km² y teneba o frent mas baixo d'os Pireneus a 2.190 metros.
Os dos glaciars s'han deseparau tiempo dimpués, estando a suya ruptura definitiva en primerías d'os anyos 1930.
Encara que se deseparó d'o suyo vecín, o glaciar de Petita Vinhamala continó alimentando-lo a traviés de frecuents cayidas de seracs dica primerías d'os anyos 1980; o glaciar poseyeba alavez una superficie de 0,12 km². Manimenos, debiu a las insuficients acumulacions de nieu, a cascada de seracs que constituyiba una d'as choyas d'os Pireneus se remató de crebar totalment en 2007.
A parti inferior, que permaneixe deseparada d'a resta d'o glaciar, ye en situación de gran vulnerabilidat.
En 2020, as dos zonas de chelo no representaban mas de 0,05 km².