Chusé Inazio Nabarro

De Biquipedia
Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla.
Chusé Inazio Nabarro
Chusé Inazio Nabarro
Chusé Inazio Nabarro
Información personal
Calendata de naixencia 1962
Puesto de naixencia Taust (Cinco Villas, Aragón)
Ocupación Escritor y profesor.
Obras *Astí en do l'aire sofla ta sobater as fuellas d'os árbols.
*Pexes e Paxaros.

Chusé Inazio Nabarro García (naixito de Taust, Cinco Villas, o 30 de noviembre de 1962) ye un filologo aragonés, licenciato en Filolochía Hispanica por a Universidat de Zaragoza y miembro d'o Consello Asesor de l'Aragonés y actualment president d'o Consello d'a Fabla Aragonesa.

Tamién ye escritor en aragonés y d'a suya ampla obra cal destacar os poemarios O mirallo de chelo de 1985, En esfensa d'as tabiernas e atros poemas de 1998, Sonetos d'amor e guambra de 2001 y as novelas Reloch de pocha de 2006 y Mesaches de 2012, as dos Premios Ziudá de Balbastro, a mas a mas de Astí en do l'aire sofla ta sobater as fuellas d'os árbols que fue Premio Arnal Cavero de 1989 y Pexes e Paxaros ganadora d'o Premio de Relatos "Luis del Val" de 2011. En 2016 obtenió o premio Pedro Lafuente en aragonés, en a categoría de narración curta, por o suyo treballo Fuellas d'Abisinia.[1]

Treballa como profesor de luenga castellana en un instituto en Uesca.

Obra[editar | modificar o codigo]

Poemarios:

  • 1985: O mirallo de chelo.
  • 1998: En esfensa d'as tabiernas e atros poemas.
  • 2001: Sonetos d'amor e guambra.
  • 2018: O trunfo d’o tiempo.

Ye autor tamién d'as novelas:

Ye autor tamién d'una serie de textos breus publicatos en libros colectivos: Prebatina d'una falordia sin de fadas ni nanez (en III premio literario Val d'Echo, 1984), A lifara (en I premio literario Bal de Xalón, 1988), Cartas dende Cuba (en IV Premio Villa de Sietemo, 1997), Triptico de os tiempos de a postema (en Nuei de tiedas, 1999), Con as fuellas contatas como as balas (en Desde aquí, 1999), Renaximiento (en Zaragoza, de la Z a la A, 2003), Os cuatre cantos de o cuculo (en La torre de papel, 2003), Cans e cochins (en Branquil d'a Cerdanya, 2007) u M'estimarba más no fer-lo (en Capiscol, 2008).

Beluns d'os suyos articlos lingüisticos son: As rebindicazions lingüísticas en a poesía en aragonés (1989), Sobre la sufijación apreciativa en A Lueca, de Juana Coscujuela (1990), Construzions y chiros con o verbo "fer" (1999), Biello idioma de loiras e paxarelas, de tu que se fayó? (arredol d'a koiné aragonesa) (2000), El Aragonés residual de Tauste (2003), O rechimen preposizional d'o verbo e altras peculiaridaz sintauticas en a luenga de Acordanzas de San Pelegrín (2004), O caso de bels femeninos irregulars u poco frecuens en a onomastica aragonesa (2005) u Encara más afinidaz entre l'aragonés e o gascón: cualques añadienzas feitas á radiz de a leutura d'a obra "Dictionnaire bilingue des proverbes gascons" d'André Hourcade (2021).

En 2011 recibió o Premio de Relatos "Luis del Val" por a suya obra Pexes e Paxaros.[2]


Predecesor:
Creación d'o premio
Premio Arnal Cavero
1989
Succesor:
Cleto Torrodellas Mur (en 1990)
Predecesor:
Chusé Antón Santamaría Loriente
Premio de Relatos "Luis del Val"
(en idioma aragonés)

2011[2]
Succesor:
Zésar Biec


Referencias[editar | modificar o codigo]