Cartuixa d'Aula Dei

De Biquipedia
Cartuixa d'Aula Dei

Cartuixa d'Aula Dei
Situación cheografica
Estau
País
'
Situación Penyaflor, Zaragoza, Aragón
Adreza
Coordenatas
Archidiocesi Zaragoza
Diocesi
Arcipestrau Zuera
Información cheneral
Advocación Sant Chuan Baptista
Culto
Orden Cartuixos (1563-2011)
Chemin Neuf (2011-...)
Rector
Vicario parroquial
2.º Vicario parroquial
Mosen
Propietario
Administrador
Director
Coste {{{coste}}}
Vesitable
Altaria
Pisos
Amplaria
Largaria
Superficie
Diametro
Aforo
Altaria s.r.m.
Atras
Alcance
Iluminación
Potencia
Arquitectura
Tipo Monesterio
Estilo Gotico y mudéchar
Función
Catalogación Molimento Nacional
Materials
Construcción
Construcción 1563
Fundador
Inicio
Fin
Inauguración
Destrucción
Arquitecto
Incheniero estructural
Incheniero de servicios
Incheniero civil
Atros
Premios
Pachina web
Localización
Cartuixa d'Aula Dei ubicada en Aragón
Cartuixa d'Aula Dei
Cartuixa d'Aula Dei
Cartuixa d'Aula Dei en Aragón

A cartuixa d'Aula Dei ye un monesterio situau en o municipio aragonés de Zaragoza. D'antis mas perteneixient a la orden d'os Cartuixos, dende 2011 pasó a ahuespedar una Comunidat d'o Chemin Neuf.[1][2][3] Fue declarada Molimento Nacional o 16 de febrero de 1983[4] y en l'actualidat ye Bien d'Intrés Cultural. Se troba situada en a carretera de Penyaflor.

Historia[editar | modificar o codigo]

Obtenió o permiso fundacional en 1563 con o favor y patrocinio de Ferrando d'Aragón, arcebispe de Zaragoza y nieto d'os Reis Catolicos. En 1563 s'estableixió una chicota comunidat de nueu cartuixos en a torre dita de Chuan d'Alagón, que contaba con un oratorio.

Ferrando d'Aragón encargó os plans d'o nuevo cenobio a os mayestros Martín de Mileza y Miguel de Riglos después d'haber estudiau as cartuixas de Catalunya y Valencia. L'arcebispe metió a primera piedra o 29 de febrero de 1564 y a suya construcción duró bels diez anyos. A casa sofrió un chicot incendio y prencipió a habitar-se en zaguerías de 1567 sin haber-ne rematau as obras.

Grabau d'a cartuixa d'Aula Dei

Mientres a Guerra d'o Francés, en 1809, la aplicación d'o decreto napoleonico de supresión de conventos convirtió Aula Dei en un cuartel, tornando de nuevo a comunidat cartuixa en 1814.

L'edificio fue desamortizau en 1835 pasando a propiedat privada y os cartuixos l'albandonoron. En 1903, a comunidat cartuixana tornó ta Aula Dei.[5]

En 2011, daus os pocos cartuixos que i quedaban, decidioron trasladar-se ta a cartuixa de Porta Coeli, en a provincia de Valencia, y ceder o monesterio a un atra comunidad que podese continar con a vocación espritual d'o puesto. En febrero de 2012 s'instaloron en l'inmueble miembros d'a Comunidat d'o Chemin Neuf. Con a marcha d'os cartuixos d'Aula Dei, nomás quedan tres monesterios cartuixos activos en Espanya: a de Miraflores, a de Porta Coeli y a de Montalegre.

Arquitectura[editar | modificar o codigo]

Portalada rococó de Ramírez de Arellano
Ilesia con os frescos de Goya en as parez

O conchunto monastico obedeixe en a suya disposición a un trazau mas que mas renacentista, de tipo monastico amurallau. Interiorment s'organizan as dependencias arredol de tres patios rodiaus de claustros. A dentrada a la hospedería (de 1671) y a procura flanquian una plaza achardinada. Dende aquí se desarrolla o monesterio propiament dito que forma un plano rectangular centrau por a ilesia. Dimpués d'a cabecera d'iste se troba o gran claustro que da paso a las 36 celdas, que son como chicotas casas con a suya capiella, dormitorio, minchador, estudio, huerto, taller y solana. En o centro d'o patio d'ixe claustro ye o fosal, amugau por cipreses. A os dos cantos d'a ilesia se troban os dos claustros menors, o de capiellas pa a celebración d'a misa individual y d'a vida comunitaria, a o que s'ubren as dependencias comunas, refitorio, sala capitular y biblioteca. Istos claustros s'ubren a o patio por meyo d'arcos carpanels entre contrafuertes y se cubren con bovedas de crucería estrelada.[5]

O refitorio ahuespa entre os suyos muros un conchunto de siet lienzos muit poco conoixius dica calendata recient: Os Siet Sacramentos, pintaus arredol de 1780-90 por Jean Bardin (Montbard, 1732 - Orleans, 1809). En 2022 s'han incluyiu en una exposición sobre Bardin[6]

A ilesia ye d'una sola nau, de tres trampos, cubierta con vovedas de crucería estrelada adornada con clases de fusta dorada executadas por Miguel Cabanas. Tien repalmadors decoraus con os escudos de Ferrando d'Aragón. Conta con crucero muit poco pronunciau. Dezaga de l'abside, se sitúa a capiella barroca santo-santorum, cubierta con cupula gallonada muit decorada.

A torre, construyida en 1682, ye obra barroca de tres cuerpos, cuadraus os dos primers, con arcos de meyo punto, uno en cada costau en o segundo d'éls. O tercer cuerpo ye octogonal y se remata en chapistel bulboso.

En l'interior destacan obras como a fachendosa portalada rococó, executada por o escultor zaragozano Manuel Ramírez de Arellano (que yera "donau" d'a cartuixa) arredol de 1770, en a que se representan l'Asumpción de María entre Sant Bruno y Sant Chuan Baptista.

Toda a iglesia fue decorada en o sieglo XVIII, contando con un conchunto de pinturas murals a l'olio pintadas por Francisco de Goya en 1774 muit danyadas mientre os albandonos d'o cenobio en o sieglo XIX y restauradas ya en primerías d'o sieglo XX.[5]

Vesitas[editar | modificar o codigo]

Claustro

Dende l'arribada a o monesterio d'a Comunidat d'o Chemin Neuf en 2012, ye posible conoixer l'arte y a historia que alza iste recinto. Ye posible fer-lo de manera individual os sabados a las 12 sin reserva; u en grupos de minimo 20 personas a traviés de reservas.

As normas d'a orden de Sant Bruno prohiben a dentrada de personas externas a os suyos recintos monasticos; incluso l'ingreso d'os familiars d'os monches ye muit regulada. Isto empachaba a contemplación d'istas obras d'arte dica calendatas recients. Cuan en 1996, con motivo d'a conmemoración d'o 250 cabo d'anyo d'o naiximiento de Goya, o Gubierno d'Aragón decidió organizar vesitas a os frescos d'Aula Dei, a negativa d'a orden relichiosa a autorizar a dentrada de mullers, creyó una viva polemica. A presión ciudadana fació posible a firma d'un convenio (19 de chinero de 1998) que solucionó o conflicto. Permitió l'acceso d'os vesitants (hombres y mullers), a traviés de un pasadizo, mientres doce días a l'anyo (o zaguer sabado de cada mes).

A reina Sofía estió a primera muller en acceder a o recinto sin bula papal; lo fació a traviés d'a puerta prencipal d'o monesterio, por deferencia d'os monches, o 11 de noviembre de 1998. D'antis mas nomás tres mullers heban vesitau a cartuixa, todas ellas con bula papal: a infanta Isabel en 1913, a restauradora Teresa Grasa en 1978 y a secretaria chudicial Inés Lafuente en 1995.

As largas listas d'aspera pa vesitar as pinturas d'Aula Dei, levoron a os colectivos ciudadanos a demandar l'ampliación de l'horario de vesitas, y a reivindicar que l'alcuerdo entre o Gubierno d'Aragón y a Cartuixa s'adapte a la lei de Patrimonio Cultural Aragonés, que, en o suyo articlo 54, diz que o numero minimo de vesitas que debe estableixer-se por os propietarios de biens patrimonials ha d'estar de cuatro a o mes.[7]


Se veiga tamién[editar | modificar o codigo]

Referencias[editar | modificar o codigo]