Ir al contenido

Ermita d'a Fuent Santa d'a Espunya

De Biquipedia
(Reendrezau dende Fuent Santa)
Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla.
Fuent Santa d'a Espunya

A ermita d'a Fuent Santa d'a Espunya, en picato, con a Penya Montanyesa entazaga
Situación cheografica
Estau
País
'
Situación A Espunya, Aragón
Adreza
Coordenatas
Archidiocesi
Diocesi Balbastro-Monzón
Arcipestrau Sobrarbe-Ribagorza
Información cheneral
Advocación
Culto Cristianismo
Orden
Rector
Vicario parroquial
2.º Vicario parroquial
Mosen
Propietario
Administrador
Director
Coste {{{coste}}}
Visitable
Altaria
Pisos
Amplaria
Largaria
Superficie
Diametro
Aforo
Altaria s.l.m.
Atras
Alcance
Iluminación
Potencia
Arquitectura
Tipo Ermita
Estilo
Función
Catalogación
Materials
Construcción
Fundador
Inicio
Fin
Inauguración
Destrucción
Arquitecto
Incheniero estructural
Incheniero de servicios
Incheniero civil
Atros
Premios
Pachina web
Localización
Fuent Santa d'a Espunya ubicada en Aragón
Fuent Santa d'a Espunya
Fuent Santa d'a Espunya
Fuent Santa d'a Espunya en Aragón

A ermita d'a Fuent Santa d'a Espunya, dita simplament Ermita d'a Fuent/Font Santa en Sobrarbe (ermita de la Fuensanta u ermita de la Fuente Santa en castellano), ye una ermita que se troba en una faixa a una altaria de 885 m, en as garras d'a Penya Montanyesa, d'entre es lugars d'A Espunya (se troba en o municipio d'éste), Sant Lorient y Araguás.

O nombre d'a ermita, seguntes a tradición, diz que se debe a que Sant Veturián, santo d'oríchen italiano, qui plegó per es arredols allá per l'anyada 478, y pareix que es suyos companyeros y decibles cuan facioron una parada en a valle, en o suyo camín ta Araguás, yeban bien asetegatos, y alavez lo santo es trucó tres vegatas con o baculo en a penya, ta fer que en librasen tres churros d'augua per fuerza d'un miraglo y calmar-los asinas.

Dimpués d'este miraglo, a la fuent que b'ha li dicen altrament Fuent d'es Tres Canyos. Lo conchunto el forman la ermita, a fuent y la casa a on gosaba vivir l'ermitano.

Frontera d'a Fuent d'es Tres Canyes, con bellas inscripcions que encluyiban l'anyada que la construyoron, 1692.

A ermita actual ye una edificación de zaguers d'o sieglo XVII, en a cual si se para cuenta, se bi podría leyer a calendata Anno 1681 en o candaliello de l'arcada d'a puerta. Composata d'una nau unica, con a planta cuadrata, y la frontera plana. Uns contrafuertes per os cantos en fan l'aspecto mes compacto.

L'interior de l'edificio el fayoron de vuelta de canyón que suporta un tipico tellato sobrarbenco de dos faldatas, con losas y volandreras bien pesatas, con bastida de fustas per dintro.

A frontera tien una puerta ubierta con arcada de meyo punto en chos d'un balconet, que corresponde con o coro d'o templo, que sobre ela se bi troba una espadanya d'un solo güello t'a campana.

A Fuent Santa ye, seguntes a falordia d'o suyo orichen, dita d'atras trazas Fuent d'es Tres Canyos, y la obra atual de sillería que la fayón en os zaguers anyos d'o sieglo XVII. A frontera d'a fuent leva fetas mutas inscripcions, asinas como Anno 1692, l'anyada d'a suya construcción.

Enta la fuent ésta se beniba la chent enantes, ta progar per a plevia, fendo una liturchia que consestiba en surtir de Sant Beturián d'Asán, porteyando las reliquias d'o santo en alto. Luego, en a fuent, se ficaba lo cofre en l'augua y diz que si en quitar-lo d'ésta, lo cofre pesaba gauire mes (perque ese plegato augua adintro), lo significato yera que heba de plever en es siguients diyas.

Casa de l'ermitano

[editar | modificar o codigo]
O conchunto d'a ermita d'a Fuent Santa, con a casa de l'ermitano en primer termino.

A casa de l'ermitano ye una edificación simple, con un furno de caracteristica chaminera sobrarbenca en o canto d'endazaga.

En o candaliello d'a puerta se bi troba una inscripción en castellano que reza "DOMINGO LECINA, PRIMER ERMITAÑO DE LA FUEN SANTA. 1697".