Diferencia entre revisiones de «Articlo definiu»
m →L'articlo definito en aragonés: clean up, replaced: Chazetania → Chacetania |
m robot Añadido: br:Ger-mell strizh |
||
Linia 23: | Linia 23: | ||
[[Categoría:Morfolochía]] |
[[Categoría:Morfolochía]] |
||
[[br:Ger-mell strizh]] |
|||
[[ca:Article definit]] |
[[ca:Article definit]] |
||
[[fr:Article défini]] |
[[fr:Article défini]] |
Versión d'o 09:31 10 nov 2010
L'articlo definito u articlo determinato ye una subcategoría gramatical con función de determinar un nombre que ya se conoix. Formalment va denantes que o sustantivo, con o que concuerda en chenero y numero.
L'articlo definito en muitas luengas neolatinas provién d'o pronombre demostrativo ille, illa, illud. Bi ha articlos definitos derivatos de ipse, ipsa en bellas luengas e dialectos d'as costas d'a Mediterrania occidental.
L'articlo definito en aragonés
- l'Articlo prencipal d'este apartato ye articlo definito en aragonés.
En aragonés actual a forma mayoritaria ye o, os, a, as, que se deriva d'as formas lo, los, la, las trobadas en atras luengas neorromanicas y que encara son cutianas en bellas variedatz de l'aragonés como o cheso, l'aragüesino y o navalés u que se puet sentir coexistindo con o paradigma mayoritario en bellas parzanas d'a Chacetania, Semontanos u Sobrarbe.
L'articlo definito en catalán
- l'Articlo prencipal d'este apartato ye articlo definito en catalán.
En catalán ye normativo l'articlo el, els, la, les cheneralizato dende os nuclios urbans de Barcelona y Valencia. Este sistema se deriva de lo, los, la, les de lo mesmo tipo que en atras luengas neorromanicas e que encara se troba en catalán nordoccidental. En catalán oriental ye present atro paradigma clamato articlo salato común con o sardo e bella variedat occitana e que se deriva d'o latín ipse, ipsa, pero que ha retaculato en a Edat Meya debant d'a espansión d'os derivatos de illum, illa.
L'articlo definito en occitán
- l'Articlo prencipal d'este alpartato ye articlo definito en occitán.
Tamién presenta formas derivatas de lo, los, la, las y presenta unas variants dialectals que tienen paralelismos con o francés, o catalán e l'aragonés.
Referencias
- Manuel Alvar. "ESTUDIOS SOBRE EL DIALECTO ARAGONÉS [sic]" . Institución Fernando el Católico. (1987).
- Anchel Conte et al. "EL ARAGONÉS: IDENTIDAD Y PROBLEMATICA DE UNA LENGUA". Librería General (1982).
- Francho Nagore "GRAMATICA DE LA LENGUA ARAGONESA". Mira Editores. (1989).
- Chabier Tomás Arias "EL ARAGONÉS DEL BIELLO SOBRARBE". Instituto de Estudios Altoaragoneses. (1999)