Café Central

O Café Central (en alemán das Café Central) ye una cafetería d'a ciudat de Viena en Austria. Se troba en o districto d'a Innere Stadt chustament en o numero 14 d'a Herrengasse, en os baixos d'o Palacio Ferstel, obra de l'arquitecto Heinrich von Ferstel, o mesmo puesto a on d'antis mas yera l'edificio d'o Banco Austrohongaro y a Bolsa de Viena (Bank- und Börsengebäude).

Historia

A cafetería ubrió as suyas puertas en 1876, y en zaguerías d'o sieglo XIX se convirtió en un puesto clau de trobada aintro d'a escena intelectual vienesa. Entre os clients habituals d'o establimiento yeran Peter Altenberg, Theodor Herzl, Alfred Adler,^[1] Egon Friedell, Hugo von Hofmannsthal, Anton Kuh, Adolf Loos, Leo Perutz, Alfred Polgar u Leon Trotsky. Nomás en o mes chinero de 1913, Josip Broz Tito, Sigmund Freud, Adolf Hitler, Vladimir Lenin y Leon Trotsky (os dos zaguers clients habituals) pasoron por ista cafetería.^[2]

O Cerclo de Viena, organismo cientifico y filosofico que seguiba as corrients d'o positivismo lochico fació cuantas reunions en ista cafetería dimpués d'a Primera Guerra Mundial.

Una historia famosa s'ista cafetería ye cuan Victor Adler preguntó a o Conte Berchtold, por ixas envueltas menister d'afers foranos d'Austria-Hongría, si existiba a posibilidat de que esclatase una revolución en Rusia, u mesmo aintro d'o sino d'a monarquía d'os Habsburgo, iste replicó fendo a mofla: "Y qui se suposa que va a fer a revolución? Talment o Sr. Bronstein dende o Café Central?" ^[3], fendo referencia a León Trotsky, que en realidat s'apellidaba Bronstein. Trotsky vivió en Viena como emigrant dende octubre de 1907 dica primerías d'a Primera Guerra Mundial y yera un habitual d'o Central, a on gosaba chugar a l'aixedrez.

Dica 1938 a cafetería se deciba popularment a "escuela d'aixedrez" (Die Schachhochschule) ya que no yera guaire dificil trobar astí a-saber-los chugadors d'aixedrez.

O escritor Alfred Polgar escribió en a suya "Teoría d'o Café Central" o siguient:

"O Central no ye una cafetería como a resta d'as cafeterías, sino una forma de veyer o mundo (...) Os suyos habitante son en a suya mayoría chente con un odio por os demás tan intenso como o suyo deseyo d'estar con atras personas que a la vegada tamién quieren estar solencas pero amenistan companyía. Os clients d'o Central s'aiman y menosprecian mutuament (...) A bels autors les succede que cuan son en o Central no se les ocurre cosa. Difuera d'elll, encara muito menos."

A cafetería zarró dimpués de rematar a Segunda Guerra Mundial. En 1975, o Palacio Ferstel s'esbielló y o Central tornó a ubrir-se, manimenos en una localización diferent de l'edificio. En 1986, se tornó a esviellar de raso atra vegada.

Actualment ye un puesto d'intrés turistico y una cafetería popular, marcata por a luenga historia que tien dezaga.

Referencias

↑ Hoffman, Edward (1994). The Drive for Self: Alfred Adler and the founding of Individual Psychology. Reading, MA: Addison Wesley, pp. 52, 77, 85-86, 101
↑ Thunder at Twilight: Vienna 1913/1914 , Frederic Morton.
↑ A. J. P. Taylor, in The Struggle for Mastery in Europe 1848-1918 (1980)

Marboe, Ernst Wolfgang (editor): Café Central. Verlag Müller, 1989, ISBN 3-900784-06-X

Se veiga tamién

Café vienés

Datos: Q694757
Multimedia: Café Central, Vienna / Q694757

[1] Hoffman, Edward (1994). The Drive for Self: Alfred Adler and the founding of Individual Psychology. Reading, MA: Addison Wesley, pp. 52, 77, 85-86, 101

[fmorton_tat-2] Thunder at Twilight: Vienna 1913/1914 , Frederic Morton.

[3] A. J. P. Taylor, in The Struggle for Mastery in Europe 1848-1918 (1980)

[1]

[2]

[3]