António de Spínola

Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla.

António de Spínola
14º President de Portugal
15 de mayo de 1974 – 30 de setiembre de 1974
Precediu por	Américo Tomás
Succediu por	Francisco da Costa Gomes
Primer ministro de Portugal
25 d'abril de 1974 – 16 de mayo de 1974
Precediu por	Marcelo Caetano
Succediu por	Adelino da Palma Carlos
Naiximiento	11 d'abril de 1910 Estremoz (Reino de Portugal)
Muerte	13 d'agosto de 1996 Lisbona (Portugal)
Partiu	Independient
Conchuche	Maria Helena Martins Monteiro de Barros
Profesión	Militar
Alma Máter	Colégio Militar de Lisbona
Relichión	Catolica

António Sebastião Ribeiro de Spínola, naixito d'Estremoz (districto d'Évora, Reino de Portugal) l'11 d'abril de 1910 y muerto en Lisbona o 13 d'agosto de 1996, estió un militar y politico portugués, primer President de Portugal dimpués d'a dita Revolución d'os Clavels.

Encara que d'ideolochía conservadora (estió mesmo observador mientres a Segunda Guerra Mundial en o Frent Oriental en as filas d'a Wehrmacht en o setio de Leningrado, a on se trobaban os voluntarios espanyols d'a División Azul) y colaborador d'a Dictadura d'António de Oliveira Salazar (estió combatient voluntario en Angola, Gubernador militar en Guinea-Bissau y Comandant en Cabo de l'Exercito portugués), ya dende prencipios d'os anyos 1970 escomencipió o suyo distanciamiento d'o rechimen dictatorial, dica que o 25 d'abril de 1974 estió qui, en nombre d'o Movimento das Forças Armadas, recibió a rendición de Marcelo Caetano, o zaguer líder d'a dictadura. En estar asinas una d'as caras conoixitas d'a Revolución, presidió a Junta de Salvação Nacional y esdevenió o 15 de mayo de 1974 President de Portugal. Sindembargo, en no cuacar-li a ideolochía de cuchas d'a mayor parte d'os militars revolucionarios, dimitió o 30 de setiembre de 1974, dimpués de fracasar un intento de golpe d'estato o 28 de setiembre a on pareix que simpatizaba con os golpistas. Cuan l'11 de marzo de 1975 fracasó unatro intento de golpe d'estato de dreitas, Spínola se refuchió en Espanya (gobernata alavez por Francisco Franco) y luego en Brasil.

Esdevenió en o suyo exilio president d'o Exército de Libertação de Portugal, una organización d'estrema dreita de caracter terrorista. Sindembargo, en zaguerías d'os anyos 1980, en tiempos d'o president Mário Soares, se reconoixió o suyo papel en os primers intes d'a Revolución d'os Clavels.

Obras

• 1970: Por Uma Guiné Melhor.
• 1971: Linha de Acção.
• 1972: No Caminho do Futuro.
• 1973: Por Uma Portugalidade Renovada.
• 1974: Portugal e o Futuro.
• 1976: Ao Serviço de Portugal.
• 1978: País sem Rumo.