Ilesia de Nuestra Sinyora de Gracia de Zaragoza

De Biquipedia
Ilesia de Nuestra Sinyora de Gracia
Situación cheografica
Estau
País
'
Situación Zaragoza, Aragón
Adreza Carrera Ramón y Cajal, 60
Coordenatas
Archidiocesi Zaragoza
Diocesi
Arcipestrau Santa Engracia
Información cheneral
Advocación Santa María
Culto Ilesia catolica
Orden
Rector
Vicario parroquial
2.º Vicario parroquial
Mosen
Propietario
Administrador
Director
Coste {{{coste}}}
Vesitable
Altaria
Pisos
Amplaria
Largaria
Superficie
Diametro
Aforo
Altaria s.r.m.
Atras
Alcance
Iluminación
Potencia
Arquitectura
Tipo Ilesia
Estilo Barroco
Función
Catalogación Bien d'Intrés Cultural
Materials
Construcción
Construcción 1692
Fundador Diego de Castrillo
Inicio
Fin
Inauguración
Destrucción
Arquitecto
Incheniero estructural
Incheniero de servicios
Incheniero civil
Atros
Premios
Pachina web
Localización
Ilesia de Nuestra Sinyora de Gracia ubicada en Aragón
Ilesia de Nuestra Sinyora de Gracia
Ilesia de Nuestra Sinyora de Gracia
Ilesia de Nuestra Sinyora de Gracia en Aragón

A ilesia de Nuestra Sinyora de Gracia ye una ilesia barroca d'o sieglo XVII situada a ciudat de Zaragoza (Aragón).

Historia[editar | modificar o codigo]

A ilesia, fundada en o zaguer cuarto d'o sieglo XVII por Diego de Castrillo, fació parti d'o hespital de Convalescients, dimpués refundau como hespital de Nuestra Sinyora de Gracia. Apareixe descrita en a Guía de Zaragoza (1860) de Vicente Andrés con as siguients palabras[1]:

Nuestra Sinyora de Gracia. En o hespital d'iste nombre, i hai una polida ilesia, que estió de l'antigo hespital de Convalescients, a on se tresladó o de Gracia, dimpués d'a guerra d'a Independencia, en que fue tot reuniu. Dita ilesia fue fundada por D. Diego Castrillo, auditor qui estió d'a Rota en Roma, y dimpués arcebispe d'ista ciudat, por os anyos 1677 a o de 1686. Consta d'una sola nau: tien en os machons cuatre buenos cuadros que representan a Sant Chuan, a Malena, Sant Cheronimo, y un crucifixo, pintaus en Roma por Jacinto Brandi, pintor de merito en zaguerías d'o sieglo XVII. O cuadro de l'altar mayor, que ye mas moderno, lo fació D. José Lozano. A mayor parti d'istas pinturas las mandó trayer d'Italia o suyo fundador. Ista ilesia tien ueito altars, incluyiu o mayor, y pila bautismal pa os ninos que naixen en a sala d'o establimiento, con o títol de reservaus, y pa os de lechitimo matrimonio, cualas mais por manca de recursos, s'acullen a iste establimiento proximas a o parto.

Descripción[editar | modificar o codigo]

Ye una ilesia construyida en ladriello y tien una sencilla portalada formada por dos pisos, flanquiaus por sencillas pilastras. En o centro d'o segundo piso se troba o escudo d'o suyo fundador y sobre él una capilleta con una imachen d'a Virchen y o Nino con malautos a os suyos piez. I hai un frontón curvo partiu dendima d'a portada y un atro triangular rematando a frontera.

De planta de cruz griega sobre a que i hai una cupula eliptica, en a suya superficie u intradós s'ubren una serie de vanos ciegos y ubiertos que se distribuyen entre niervos radials.

L'interior ye decorau por celosías y lienzos d'estilo barroco. Destaca o suyo retablo de fusta dorada, que representa a la Virchen “salus infirmorum” (salut d'os malautos) y que fue reyalizau por o pintor aragonés José Luzán, mayestro de Francisco Bayeu y Francisco de Goya.

En a cripta d'a ilesia, a la que s'accede por unas escaleras situadas en o costau ezquierdo, descansan as relichiosas que aduyoron a la Mai Ràfols en o día a día d'o hespital mientres os Setios de Zaragoza.

Referencias[editar | modificar o codigo]

  1. (es) Guía de Zaragoza. Vicente Andrés. Zaragoza, 1860.

Vinclos externos[editar | modificar o codigo]