Ilesia de Nuestra Sinyora d'o Carmen de Zaragoza

Ilesia de Nuestra Sinyora d'o Carmen

Situación cheografica
Estau
País
'
Situación	Zaragoza (Comarca Central, Aragón)
Adreza	P.º de María Agustín, 8
Coordenatas
Archidiocesi	Zaragoza
Diocesi
Arcipestrau	Gran Vía
Información cheneral
Advocación	Virchen d'o Carmen
Culto	Ilesia catolica
Orden	Carmelitas
Rector
Vicario parroquial
2.º Vicario parroquial
Mosen
Propietario
Administrador
Director
Coste	{{{coste}}}
Visitable
Altaria
Pisos
Amplaria
Largaria
Superficie
Diametro
Aforo
Altaria s.l.m.
Atras
Alcance
Iluminación
Potencia
Arquitectura
Tipo	Ilesia
Estilo
Función
Catalogación
Materials
Construcción
Construcción	1963-1965
Fundador
Inicio
Fin
Inauguración	1965
Destrucción
Equipo disenyador
Arquitecto	José Romero Aguirre
Incheniero estructural
Incheniero de servicios
Incheniero civil
Atros
Premios
Pachina web
Localización
Ilesia de Nuestra Sinyora d'o Carmen Ilesia de Nuestra Sinyora d'o Carmen en Aragón

A ilesia de Nuestra Sinyora d'o Carmen ye una ilesia que se troba en Zaragoza (Comarca Central, Aragón). Ye adedicada a Nuestra Sinyora d'o Carmen y tien adchunto l'edificio d'o colechio mayor universitario "Virchen d'o Carmen". O conchunto d'edificios se troba situau en o numero 8 d'o paseyo de Mª Agustín y a suya construcción data d'a decada de 1960, fruito d'un prochecto de l'arquitecto zaragozano José Romero Aguirre.

Descripción

O conchunto formau por a ilesia de Nuestra Sinyora d'o Carmen y o colechio mayor «Virchen d'o Carmen» fue prochectau en 1963 por l'arquitecto José Romero Aguirre y inaugurau en 1965. Se sitúa en una manzana rectangular con frontera prencipal a o paseyo María Agustín y resuelve un complexo programa que comprende ilesia, residencia de relichiosas, colechio mayor, residencia de relichiosos, salón d'actos, piscina, dependencias d'asistencia social y garache. As fronteras incorporan en o suyo desarrollo o complexo programa unificau a traviés d'a composición. Cada parti d'o programa presenta una personalidat propia y reconoixible, que s'integra en o conchunto a traviés de recursos compositivos y l'uso d'os mesmos materials: piedra, ladriello y fornigón. O resultau ye un edificio prochectau dende a modernidad con una gran riqueza compositiva que permite una doble lectura, unitaria y fragmentada.^[1]

A frontera prencipal enta o paseyo s'accentúa respecto a la resta de l'edificio a traviés d'una gran cruz de fornigón que articula os dos cuerpos prencipals que la conforman: o cuerpo horizontal d'o coro que configura o porche d'acceso a la ilesia y o cuerpo vertical d'a residencia de relichiosas. A cruz se desplega y prolonga en altaria a modo de pinaclo, reinterpretando l'elemento vertical tradicionalment situau chunto a las ilesias pa convocar a os fidels. L'interior d'a ilesia sigue as prescripcions d'o Concilio Vaticano II y configura un puesto en penuembra sotilment iluminau para favoreixe a oración individual y comunitaria. Destaca o intresant maneyo d'as fronteras pa ficar a luz en l'interior.^[1]

O colechio mayor y residencia de relichiosos ocupa a parti posterior d'a parcela. Se desarrolla en once plantas, as tres inferiors coincidents en altaria con a ilesia albergan as estancias comunas y as ueito restants as cambras organizadas arredol d'un patio central. En as fronteras de ladriello d'as plantas de cambras, o zarramiento d'o cuerpo d'escusaus se desplaza pa permitir una ubridura lateral de ventilación y iluminación. Iste desplazamiento articula verticalment a composición y dulcifica a retundidat d'o volumen.^[1]

O 24 de marzo de 2009 le'n dioron o status de Bien Catalogau d'o Patrimonio Cultural Aragonés, a traviés d'una orden publicada o 17 d'abril d'ixe mesmo anyo en o Buletín Oficial d'Aragón.^[1]