Diferencia entre revisiones de «Eneida»

De Biquipedia
Contenido eliminado Contenido añadido
MerlIwBot (descutir | contrebucions)
m Robot Suprimito: hu:Publius Vergilius Maro#Aeneis (strong connection between (2) an:Eneida and hu:Aeneis (epika))
Sin resumen de edición
Linia 71: Linia 71:
[[Categoría:Mitolochía romana]]
[[Categoría:Mitolochía romana]]
[[Categoría:Epopeyas]]
[[Categoría:Epopeyas]]
[[Categoría:Obras literarias de l'Antiga Roma]]

Versión d'o 15:18 19 chun 2014

Eneida

Eneas informa a Dido d'a caita de Troya. (Pierre-Narcisse Guérin, 1815)
Información cheneral
Autor Virchilio
Chenero literario Epica
Subchenero Epopeya
Versión orichinal en Latín
Títol orichinal Aeneis
País Imperio román

A Eneida (en latín: Aeneis) ye una epopeya latina escrita por Publius Vergilius Maro, mas conoixiu como Virchilio, en o sieglo I a. C. A obra li'n acomandó o emperador Augusto, con a finalidat de glorificar, atribuindo un orichen mitico, a l'Imperio que con ell s'encetaba. Con ista fin, Virchilio elabora una reescritura, mas que una continación, d'os poemas homericos, tomando como punto de partida a guerra de Troya y a suya destrucción, y colocando a fundación de Roma como un escayecimiento ocurriu a la traza d'os lechendarios mitos griegos.

Se gosa dicir que Virgilio, en o suyo leito de muerte, encargó cremar a Eneida, ya porque deseyaba separar-se d'a propaganda politica d'Augusto, u bien porque no consideraba que a obra hese aconseguiu a perfección que o poeta quereba.

Bells versiclos d'a Eneida de Virchilio se troban (u trobaban) entallaus en roca en o santuario solar politeísta de Penyalba de Bellestar (Comunidat de Teruel).

Argumento

Mapa d'o viache d'Eneas

A obra tien quasi diez mil hexametros dactilicos, dividius en dotze libros, que a la suya vegada se pueden dividir en dos partes; os 6 primers que narran os viaches d'Eneas dica plegar a Italia, a o estilo d'a Odisea, y os 6 zaguers que narran as suyas conquiestas en Italia, a o estilo d'a Ilíada y d'o Ciclo troyano:

Eneas, principe de Dardania, fuye de Troya dimpués d'haber estau cremada ista por l'exercito aqueu, levada a la suya esposa Creúsa, a o suyo pai Anquises y a o suyo fillo Ascanio. En o camín Creúsa se pierde definitivament y a pantasma d'o difunto principe Hector le diz a Eneas que no plore por ella, pus teneba por o destín una esposa de sangre real.

Chuno, odiando encara a totz os troyanos, tracta d'esvarrar por totz os meyos a la flota de supervivients d'o suyo destín inevitable, Italia. As pelegrinacions d'Eneas duran siet anyos, dica que plegau o zaguer ye aculliu en o reino emerchent de Cartago, gubernau por Dido u Elisa de Tiro. Por Venus y Cupido, Dido se enamora d'Eneas y dimpués d'a partida d'iste por orden de Chupiter, se saca a vida, maldicindo antes a toda a estirpe venidera d'Eneas y clamando o surchimient d'un heroi vengador: d'ista forma se creya o quadro que chustifica a eterna enemistat entre dos lugars chirmans, o de Cartago y o de Roma, la qual cosa sería l'encieto d'as guerras punicas.

En o suyo camín enta Italia se le amaneixe l'alma d'o suyo pai Anquises que le pide que vaiga a veyer-lo a l'Averno: Eneas, acompanyau d'a Sibila de Cumas recorre os reinos de Plutón y Anquises l'amostra toda a gloria d'a suya futura estirpe, os romans.

Plegaus por fin os troyanos en Italia contactan con o rei Latín, qui los recibe pacificament, y recordando una antiga profecía sobre que a suya filla Lavinia se casaría con un forano, decide aliar-se con Eneas y dar-le a Lavinia por esposa.

Turno, rei d'os rútulos, primo y pretendient de Lavinia, trestocau por as Furias, declara a guerra a Eneas. Totz dos exercitos adquieren aliatos y s'enfrentan furament, aduyaus os troyanos por Venus y os rútulos por Chuno, sin que Chupiter intervienga. Se producen muertes en totz dos bandos y en zagueras Eneas mata a Turno.

Veyer tamién

Vinclos esternos