Ir al contenido

Cristianismo

Articlo d'os 1000
De Biquipedia
(Reendrezau dende Cristiana)
A cruz ye o simbolo d'o cristianismo.

O cristianismo ye una relichión monoteísta fundamentada en a vida y las amostranzas de Chesús de Nazaret. Ye a mayor relichión d'a Tierra, con 2.100.000.000 practicants, lo que representa cuasi un tercio d'a población humana. Comparte con o chudaísmo o Tánakh, clamau como Antigo Testamento por os cristianos. Por ista razón ye a vegadas clamada como una relichión abrahamanica, chunto a lo chudaísmo y a l'islam.

Brancas d'o cristianismo

[editar | modificar o codigo]

As diferents brancas d'o cristianismo han amaneixiu dende lo mesmo orichen. A mes antiga son os ebionitas, que creyeban en a fegura de Chesús sin deixar de seguir a lei y ritual propios d'o chudaísmo, por o que no acceptoron a Sant Pavlo. Tamién i habió sectas que combinaban cristianismo y gnosis.

Belunas d'as ilesias orientals tienen o suyo orichen en as luitas por o poder entre bispes, uns conseguiban imponer os suyos criterios en os Concilios, y atros no los acceptaban independizando-se y convertindo-se en hereches pa lo cristianismo oficial. Pa pueblos sozmesos a los romanos a herechía ha estau un camín pa expresar o deseyo d'independencia u a independencia (nacionalismo relichioso); ye lo caso d'a Ilesia Copta u d'a Ilesia Siriana. O proceso d'expansión d'o cristianismo fueras de l'Imperio Romano permitió la expansión tanto de formas de cristianismo que obedeixeban a Roma u Costantinoble como de formas hereticas. As formas no ortodoxas u herechías permitiban a los recient convertius desligar-sen d'o poder imperial, fer ilesias nacionals u no ser perseguius en países enemigos de Roma: Ilesia Arriana, Ilesia Armenia, Ilesias Celtas, Ilesia Asiriana, etc...

A rivalidat entre la hierarquía de Roma y Costantinoble produció un proceso contino de deseparación que remató en o sieglo XI.

Dende ixas envueltas d'as Cruzadas y d'a decadencia de l'Imperio Bizantín Roma ha conseguiu que parte d'os fidels d'as ilesias orientals aigan acceptau l'autoridat de Roma, pero mantenendo o suyo rito propio, convertindo-se en lo que se conoixe como uniatas, en oposición a las ilesias orientals que no acceptan l'autoridat papal y que se conoixen como ortodoxas.

As crisis baixomedievals y los cambios socioeconomicos de dimpués d'a Edat Meya facioron que en cualques países d'Europa que deseyaban desligar-sen de Roma prenesen versions d'o cristianismo diferent d'o catolicismo, mirando en a radiz biblica y orichinando una succesión d'ilesias diferents a lo largo d'os sieglos.

Bibliografía

[editar | modificar o codigo]

Se veiga tamién

[editar | modificar o codigo]

Vinclos externos

[editar | modificar o codigo]