Colechiata de Sant Pero d'Ayerbe

De Biquipedia
Iste articlo tracta sobre l'antiga colechiata de Sant Pero d'Ayerbe, no entivocar-se con l'actual ilesia de Sant Pero d'Ayerbe.
Colechiata de Sant Pero d'Ayerbe

Torre de l'antiga colechiata
Situación cheografica
Estau
País Aragón
'
Situación Ayerbe, Plana de Uesca‎, Aragón
Adreza Pl. Aragón, 39
Coordenatas
Archidiocesi
Diocesi Uesca‎
Arcipestrau Ayerbe
Información cheneral
Advocación Sant Pero
Culto
Orden
Rector
Vicario parroquial
2.º Vicario parroquial
Mosen
Propietario
Administrador
Director
Coste {{{coste}}}
Vesitable
Altaria
Pisos
Amplaria
Largaria
Superficie
Diametro
Aforo
Altaria s.r.m.
Atras
Alcance
Iluminación
Potencia
Arquitectura
Tipo Colechiata
Estilo Romanico
Función
Catalogación
Materials
Construcción
Construcción Sieglo XII
Fundador
Inicio
Fin
Inauguración
Destrucción
Arquitecto
Incheniero estructural
Incheniero de servicios
Incheniero civil
Atros
Premios
Pachina web
Localización
Colechiata de Sant Pero d'Ayerbe ubicada en Aragón
Colechiata de Sant Pero d'Ayerbe
Colechiata de Sant Pero d'Ayerbe
Colechiata de Sant Pero d'Ayerbe en Aragón

A colechiata de Sant Pero d'Ayerbe estió una colechiata, d'a que actualment nomás se conserva a suya torre y que estió situada en a localidat Ayerbe (Plana de Uesca‎, Aragón)

Historia[editar | modificar o codigo]

Plans d'a colechiata de Sant Pero

En l'anyo 1792, don Pedro Blecua y Paul escribiba:

A ilesia parroquial, con rango de colechiata por l'uso de palmatoria y tornada morada en a muza, que conserva o suyo clero, tiene l'advocación de Sant Pero y Sant Pavlo, y ye toda ella antiguisma, de cantería solida, decentment surtida y adornada. Tiene o suyo capítol eclesiastico de cura president y nueu racioners, patrimonials, en os meses y vacants de Reyal Patronato, por especial gracia d'a suya machestat o sinyor Carlos III, anyo 1766, habendo de proveyer-se a concurso y terna d'o reverendo bispe, lo que las presenta librement en as vacants y meses ordinarios u no reservaus. A suya renta consiste en una porción de trigo y vin, que por congrua contribuyen os diezmadors, a decena d'aceite y frutos menors con o votivo, que tot ascende: a d'o capellán, a 4.300 reyals de vellón, y a de cada racionero, a 2.600, con a obligación d'asistir a tot o ministerio pastoral. I hai tamién sagristán, organista etc., pa o millor servicio d'a ilesia y aumento d'o culto y oficios divinos que diariament se celebran con o correspondient aparato.

Referencias[editar | modificar o codigo]

  1. (es) "Descripción topográfica de la ciudad de Huesca y todo su partido en el Reyno de Aragón". Pedro Blecua y Paul. Guara Editorial, 1987. ISBN 8476110324

Vinclos externos[editar | modificar o codigo]


 
Colechiatas d'Aragón
Santa María d'Abiego | Santa María d'Alquezra | Santa María de Boleya | Santa María de Calatayú | Santa María de Casp | Sant Pero de Boltanya | Santo Sepulcre de Calatayú

Antigas: Sagraus Corporals de Daroca | O Salvador d'Exeya d'os Caballers | Santa María de l'Aínsa | Santa María d'Alcanyiz | Santa María de Berbegal | Santa María de Borcha | Santa María de Mora de Rubielos | Santa María de Rubiuelos de Mora | Santa María de Tamarit de Litera | Santa María d'Uncastiello | Santa María d'o Pilar de Zaragoza | Sant Pero d'Ayerbe | Sant Pero de Fraga | Sant Vicent d'Albelda