Soldanato de Rum
![]() |
Iste articlo ye escrito con as normas graficas EFA. Si quiers, puez aduyar cambiando a la grafía oficial de Biquipedia y sacando dimpués ista plantilla. |
Soldanato de Rum سلجوقیان روم Saljūqiyān-e Rūm | ||||
| ||||
Soldanato de Rum antis d'a Tercera Cruzata | ||||
Capital | Nicea Konya | |||
Gubierno | Monarquía | |||
Soldán • 1060-1077 • 1303-1308 |
Kutalmish Mesud II | |||
• División de l'Imperio Selchuzida | 1077 | |||
• Desaparición | 1307 |
O Soldanato de Rum estió un estato islamico creyato en o centro d'a peninsula anatolica dimpués d'unas invasions turcomanas en un territorio que estió una d'as principals rechions de l'Imperio Bizantín, dito Rum por os turcomans.
Dimpués que os selchuquís vencioron en a Batalla de Manziquert res no impediba que os turcomans s'ixemenasen por Anatolia oriental y central. Encomenzó a aber-ie una diferenciación cultural y de concepcions politicas entre as poblacions turcofonas, por un costato os que tendeban a sedentarizar-sen y preferiban un estato civilizato, tendencia representata por os que serán os selchuquís de Rum, y por atro os turcomans y gazis d'Anatolia Central y Oriental, que se preferiban una sociedat menos controlata y més guerrera y resistiban a aceptar d'os selchuquís de Rum (y dimpués os otomans).
Enta l'anyo 1080 un selchuzida se proposó unificar Anatolia y formó o soldanato selchuzida de Rum. En a practica o soldanato de Rum tendió a dominar o nuclio central d'Anatolia y adrezar l'actibidat d'os gazis enta as provincias perifericas, udi, en contacto con os cristianos. En 1176 o soldán de Rum derrotó en Miriokefalon a los bizantins, que fuoron forachitatos d'Anatolia central ya de pa cutio. O soldanato tenió l'apocheu a principios d'o sieglo XIII, dica quan plegoron os mongols. Quan a principios d'o sieglo XIV os mongols perdioron poder e o soldanato de Rum desapareixió, os gazis tornoron a tener fuerza e aproveitoron a nueva plegata de turcomans.
Bibliografía[editar | modificar o codigo]
- Jean Sellier y André Sellier. Atlas de los pueblos de oriente. Acento Editorial.