Batalla de Trafalgar

De Biquipedia
Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla.
Batalla de Trafalgar
[[]]

Escena d'a batalla de Trafalgar, en un cuadro de Louis-Philippe Crépin.
Información cheneral
Calendata: Dende o 21 d'octubre de 1805
Puesto: Cabo Trafalgar (Oceano Atlantico, en as costas d'Andalucía)
Resultau: victoria decisiva d'o Reino Uniu
En conflicto
Reino Uniu Primer Imperio Francés
Espanya
Comandants
Horatio Nelson (†)
Cuthbert Collingwood
Pierre Charles Silvestre de Villeneuve
Federico Gravina
Antonio de Escaño
Francisco Javier de Uriarte y Borja
Cayetano Valdés
Dionisio Alcalá Galiano (†)
Cosme de Churruca (†)
Ignacio María de Álava
Francisco Alcedo y Bustamante
Baltasar Hidalgo de Cisneros (†)
Soldaus
Reino Uniu:
27 vaixiellos de linia
4 fragatas
18.000 hombres
Primer Imperio Francés:
18 vaixiellos de linia
Espanya:
15 vaixiellos de linia
27.000 hombres
Baixas
449 muertos
1.241 feritos
3.240 muertos
2.538 feritos
7.000 presoners
22 vaixiellos perditos u capturatos

A batalla de Trafagalgar estió una batalla naval escaicita o 21 d'octubre de 1805 en Cabo Trafalgar (Oceano Atlantico, en as costas d'Andalucía), mientres as Guerras napoleonicas, en a cual luitoron as armatas d'una man d'o Reino Uniu (mandata por Horatio Nelson) y d'atra man d'o Primer Imperio Francés (mandata por Pierre Charles Silvestre de Villeneuve, que mandaba también o conchunto) y d'Espanya (mandata por Federico Gravina). A batalla remató con una victoria decisiva de l'Armata britanica, que disipó o periglo d'una invasión francesa d'a isla de Gran Bretanya trescuzando a Canal d'A Manga, en continar a superioridat naval britanica (que en realidat continó mientres tot o sieglo XIX). En a batalla morioron 449 britanicos (encluyendo-ie a o suyo chefe, l'almirant Horatio Nelson) y mas de 3.000 franco-espanyols, encluyendo-ie destacatos marins espanyols como Dionisio Alcalá Galiano, Cosme de Churruca u Francisco Alcedo y Bustamante. L'almirant francés, Pierre Charles Silvestre de Villeneuve, se convertió en presonero d'os britanicos, recuperando a suya libertat en 1806, ta suicidar-se antis de tornar a París.

Vinclos externos[editar | modificar o codigo]