Batalla de Brunete
Batalla de Brunete | |
---|---|
Guerra Civil Espanyola | |
![]() Mapa d'operacions melitars d'a batalla de Brunete. | |
Información cheneral | |
Calendata: 6 de chulio – 27 de chulio de 1937 | |
Puesto: Espanya | |
Resultato: Incierto | |
En conflicto | |
![]() |
![]() |
Comandants | |
José Miaja | José Enrique Varela |
Soldatos | |
80.000 hombres 105 avions. |
65.000 hombres 105 avions. |
Guerra Civil Espanyola | |
Cuartel de la Montaña • Alcázar de Toledo • Xixón • Oviedo • Guipuzcua • Mérida • Sigüenza • Badajoz • Estremadura • Mallorca • Sierra Guadalupe • Irún • Monte Pelato • Talavera • Santuario de Nuestra Señora de la Cabeza • Villarreyal • Cabo Espartel • Lopera • Madrit • Operación Úrsula • Ciudat Universitaria de Madrit • A Coruña 1º • A Coruña 2º • Malaga • Jarama • Ofensiva d'o Norte • Machichaco • Guadalachara • Guernica • Bilbau • Segovia • Brunete • Santander • Belchit • El Mazuco • Cherchel • Teruel • Palos • Bielsa • Aragón • Linia XYZ • Ebro • Catalunya • Menorca |
A batalla de Brunete estió una batalla d'a Guerra Civil espanyola, entre as tropas de l'Exercito Popular Republicán d'os republicans y os melitars sublevatos de l'Exercito espanyol. A batalla prencipió o 6 de chulio de 1937 y remató o 27 de chulio, sin que denguno d'os dos bandos tenese una victoria clara. Ista batalla, en a parte oriental d'a provincia de Madrit, prene o suyo nombre d'a localidat de Brunete, y estió una ofensiva republicana ta aliviar a presión que feban os sublevatos sobre a ciudat de Madrit, a capital d'a Segunda Republica, a mas de ta desbiar recursos d'os sublevatos en os suyos ataques ta Asturias y Cantabria. Fue a primera operación melitar republicana dimpués d'estar Francisco Largo Caballero sustituito como chefe d'o Gubierno por Juan Negrín.
Antecedents[editar | editar código]
Dende chunio de 1937, os sublevatos dedican os suyos esfuerzos a la conquiesta d'os territorios republicans en o norte, en a mar Cantabrica. Asinas, o 16 de chunio cayó a ciudat de Bilbau en mans d'os sublevatos, sin que o clamato Cinturón de Fierro construito ta esfender a ciudat sirva ta parar o suyo abanze. Dimpués, as tropas partioron ta Vizcaya y Cantabria, con l'obchectivo de conquerir luego Asturias y rematar a presencia d'as tropas lleials en o norte.
Antiparte, dimpués d'os Feitos de Mayo en Barcelona, cayó o Gubierno de Francisco Largo Caballero, que fue sustituito en a Presidencia d'o Gubierno por o tamién melitant d'o Partido Socialista Obrero Español Juan Negrín, que contaba con o soporte d'o Partido Comunista de España.
Tanto o Estato Mayor de l'Exercito Popular Republicán (EPR) como o nuevo Gubierno deseyaban una victoria en o frent u, a o menos, una estabilización d'as linias en o norte. Asinas, se preparó una ofensiva d'o EPR, ta que os sublevatos hesen de retirar parte d'as suyas tropas ta embiar-las ta o sud, encara que tamién ta millorar a situación de Madrit, con o frent de batalla en os propios arrabals d'a ciudat. Por ixo tamién se descartó una ofensiva en Estremadura, a on tamién s'heba estudeyato un ataque.
Antiparte, tamién heba un obchectivo de tipo de politica forana: si o EPR podeba demostrar a suya capacidat melitar en combate yera mas fácil que o Gubierno francés ubriese a muga con Francia, a on en ixas calendatas bi heba muitos suministros melitars ta l'EPR detenitos por a indecisión d'as potencias europeas en o Comité de No Intervención.
Sindembargo, os concellers sovieticos de l'EPR no creyeban pas que una ofensiva fuese aconsellable. Por ixo, a planificación d'as operacions melitars la facioron nomás dos melitars espanyols: Vicente Rojo Lluch y Manuel Matallana. A rechión prevista ta l'ataque yera Brunete, arredol de 28 km a l'ueste de Madrit, ta que o treslato d'as tropas republicanas antis d'a batalla no fese periglar as esfensas d'a ciudat.
Plan d'operacions d'o EPR[editar | editar código]
O Estato Mayor de l'Exercito Popular Republicán, dirichito por José Miaja pretendeba atacar con o V Cuerpo y o XVIII Cuerpo dende o sector norte d'a carretera Majadahonda-Villanueva del Pardillo-Valdemorillo-El Escorial ta dimpués penetrar t'o sud dica Móstoles y Navalcarnero. Antiparte, un segundo ataque d'o II Cuerpo partiría dende o sud, dende Caravanchel y Usera, ta trobar-se con o XVIII Cuerpo en Alcorcón.
Con iste plan d'operacions, as tropas d'os sublevatos que setiaban a ciudat de Madrit serían aislatas d'as suyas linias de comunicacions, y podrían rendir-se.
Antiparte, un ataque de diversión se faría en a zona d'Aranjuez, a o sud d'a operación principal, ta lograr absorber reservas d'os sublevatos y privar que plegasen refuerzos a o sector principal d'o ataque.
Orden de batalla[editar | editar código]
Exercito Popular Republicán[editar | editar código]
- Comandant d'a operación: José Miaja.
- V Cuerpo d'Exercito: Juan Modesto Guilloto.
- XVIII Cuerpo d'Exercito: Enrique Jurado (dimpués Segismundo Casado).
- 10ª División: José María Enciso Madollel.
- 15ª División: Janos Galicz (sovietico d'orichen hongaro).
- 34ª División: José María Galán (chirmán de Francisco Galán, o chefe d'a Sublevación de Chaca).
- Reserbas:
Sublevatos[editar | editar código]
- Exercito d'o Centro: Andrés Saliquet Zumeta, encara que o mando en a batalla estió de José Enrique Varela Iglesias, chefe d'o VII Cuerpo d'Exercito.
- VIICuerpo d'Exercito: José Enrique Varela Iglesias.
- 71ª División: Ricardo Serrador Santés. Os suyos miembros yeran falanchistas y marroquís.
- VIICuerpo d'Exercito: José Enrique Varela Iglesias.
- Refuerzos en prencipar a ofensiva republicana:
- I Cuerpo d'Exercito: coronel Juan Yagüe Blanco, que lo mandó mientres a batalla.
- 11ª División: José Iruretagoyena Solchaga.
- 12ª División: Carlos Asensio Cabanillas (creyata ta participar en ista batalla).
- 13ª División: Fernando Barrón Ortiz.
- 14ª División: Juan Yagüe Blanco.
- 150ª División: Eduardo Sáenz de Buruaga.
- I Cuerpo d'Exercito: coronel Juan Yagüe Blanco, que lo mandó mientres a batalla.
- Refuerzos plegatos d'o Frente Norte (brigadas con grandaria de división):