Palacio de Cnosos
| Palacio de Cnosos Ανάκτορο Κνωσού | |
|---|---|
 Acceso norte con o fresco d'o toro | |
| Situación cheografica | |
| Estau | |
| País | |
| ' | |
| Situación |  Cnosos (Creta, Grecia)
|
| Adreza | |
| Coordenatas | |
| Archidiocesi | |
| Diocesi | |
| Arcipestrau | |
| Advocación | |
| Culto | |
| Orden | |
| Rector | |
| Vicario parroquial | |
| 2.º Vicario parroquial | |
| Mosen | |
| Propietario | |
| Administrador | |
| Director | |
| Coste | {{{coste}}} |
| Vesitable | |
| Altaria | |
| Pisos | |
| Amplaria | |
| Largaria | |
| Superficie | |
| Diametro | |
| Aforo | |
| Altaria s.r.m. | |
| Atras | |
| Alcance | |
| Iluminación | |
| Potencia | |
| Arquitectura | |
| Tipo | Palacio |
| Estilo | |
| Función | |
| Catalogación | |
| Materials | |
| Construcción | |
| Construcción | 2000-1900 aC |
| Fundador | |
| Inicio | |
| Fin | |
| Inauguración | |
| Destrucción | 1380 aC |
| Arquitecto | |
| Incheniero estructural | |
| Incheniero de servicios | |
| Incheniero civil | |
| Atros | |
| Premios | |
| Pachina web | |
| Localización | |
O palacio de Cnosos (griego Ανάκτορο Κνωσού) ye o mas important d'os palacios minoicos de Creta (Grecia). Se troba situau en a localidat de Cnosos, a bels 5 km a o sudeste de l'actual ciudat d'Irákleio. Fue construyiu arredol d'os anyos 2000-1900 aC y tornau a reconstruyir dimpués de sofrir dos destruccions entre 1700 y 1450 aC. Amás d'estar a residencia d'os reis, probablement cumpliba funcions relichiosas y redistribuyiba recursos economicos. A complexidat d'a suya estructura y abundancia de cambras y corredors ha feito que beluns lo identifiquen con o mitico laberinto de Creta.
Historia[editar | modificar o codigo]
Fue construyiu ta allá enta l'anyo 2000 u 1900 aC, ya organizau arredol d'un gran patio central y con sistemas d'abastecimiento y evacuación d'augua. Dimpués d'estar destruyiu sobre 1700 aC, fue reconstruyiu en os siguients anyos. A iste segundo palacio perteneixen a mayoría d'as restas arqueolochicas conservadas. Dimpués d'atra destrucción que arredol d'o 1450 aC estió l'unico d'os grans palacios cretenses que fue reconstruyiu y astí s'establioron os micenicos, dica a suya destrucción en últimas arredol d'o 1380 aC. Dimpués bellas d'as suyas cambras fuoron reutilizadas pa convertir-se en viviendas particulars y almadacens.[1]
Excavacions arqueolochicas y conservación[editar | modificar o codigo]
As primeras excavacions que redescubrioron l'ala ueste d'o palacio de Cnosos fuoron reyalizadas en 1878 por o griego Minos Kalokairinós, pero estió Arthur Evans qui, dende l'anyo 1900, dirichió as excavacions d'o palacio a gran escala, mas que mas dica 1902, encara que tamién fació investigacions adicionals en anyos posteriors dica 1931. Dimpués d'a Segunda Guerra Mundial, as excavacions en o palacio fuoron dirichidas por a Escuela Britanica d'Atenas.
Debiu a la frachilidat d'os materials d'o palacio, Evans y o suyo equipo miroron en primeras de protecher as restos d'a influyencia de l'orache pero a partir de 1925 prencipió un proceso radical de reconstrucción tanto d'as pinturas como d'os elementos arquitectonicos emplegando materials como o fornigón. Istas reconstruccions han estau motivo de controversia, ya que no son reversibles. Belún las ha avaluau positivament por a necesidat de protección d'as restas y porque aduyan a os vesitants a capir millor a estructura y caracteristicas d'o palacio. Manimenos, se critica que en muitas partis d'as restauracions no se distinguen clarament as partis antigas d'as restauradas, asinas como que a exactitut de belunas d'istas reconstruccions no pareixen estar prou refirmadas por as prebas arqueolochicas.
A o largo d'a segunda metat d'o sieglo XX y primerías d'o sieglo XXI s'han habiu de fer diferents treballos de conservación tanto d'as restas antigas como d'as estructuras de fornigón reyalizadas por Evans.[1]
_-_Heraklion_AM_-_01.jpg)
Caracteristicas[editar | modificar o codigo]
A suya superficie ye d'uns 17 000 m² pero a causa de que en muitas partis constaba de cuantas plantas, s'estima que a suya aria total yera de 22.000 m². Disposaba de mas de 1500 cambras. A l'ueste y sud un muro lo delimita, pero no yera una muralla esfensiva. Teneba puertas d'acceso a o norte, ueste y sud. Yera construyiu sobre un chicot tozal, con piedra caliza sobre un armazón de fusta. Entre os suyos elementos caracteristicos pueden destacar-se a existencia de portegaus con columnas y pilars, grans losas de piedra en a parti inferior d'os muros, lucernas, escalas, patios pa proporcionar luz y ventilación y sistemas de drenache d'augua.[2]
Ala ueste[editar | modificar o codigo]
En un gran patio u plaza occidental pavimentada se troban tres pozos (kouloures) a on probablement s'almagacenaba grano. En ista zona se trobaba l'acceso prencipal d'o palacio, conoixiu como «propileu occidental». Iste conduciba a o «corredor d'a procesión» —que tien iste nombre a causa d'a pintura en o muro que representaba portadors d'ofrendas— que se puet veyer en parti por una reproducción ya que l'orichinal ye en o Museu Arqueolochico d'Irákleio. Un corredor estreito que va de norte ta sud desepara en dos partis l'ala ueste d'o palacio. En a parti mas occidental i heba 18 almagacens. Cuan s'excavoron, beluns yeran cuasi vuedos y en atros se troboron grans vaixillas y fragmentos de pinturas murals. Se sabe que i heba unatra planta dencima d'istos almagacens. A l'atro costau d'o corredor se trobaban cuantas cambras con funcions de santuarios —«santuario d'as tres columnas» y «santuario tripartito»— y tamién o denominau «salón d'o trono».[3][4][5] O santuario tripartito pareixe haber estau o santuario prencipal d'o palacio. Constaba d'una cripta de pilars, una cambra a on fue trobada una graniza charra y a dita «sala d'o tresoro», u «repositorio».[6] En o repositorio se troboron, entre atros obchectos, unas figuriellas de fayenza que son conoixidas como «diosas d'as sirpients».[7]
O salón d'o trono[editar | modificar o codigo]
A sala d'o trono, a l'ueste d'o patio central, yera precedida por una antecambra. Tanto l'antecambra como o salón teneban bancos de piedra en os que podría haber-se posau un tercenal de personas. Un fresco con dos grifos simetricos decora a paret, flanqueyando o trono de piedra. D'atra man, Evans reconstruyió en l'antecambra un atro trono, iste de fusta. A o fundo i heba un annexo que podría haber teniu una función de capiella. Debant d'o trono de piedra se troboron bels fragmentos de charras que se suposa que se emplegaban pa cerimonias.[8] Tamién debant d'o trono, pero a un livel inferior y deseparau por columnas y un banco, se troba un espacio conoixiu como banyo lustral, que talment servise pa bel ritual de purificación encara que a suya función no ye guaire clara porque no teneba desauguadero.[6][9]
Aria sud-ueste[editar | modificar o codigo]
L'aria d'o sud d'o palacio se troba a o canto d'o curso d'o río Vlyjiá.[6] Chunto a o debantdito «corredor d'as procesiones», ye o «corredor d'o prencipe d'os lidios», a on se trobaba o fresco conoixiu como «prencipe d'os lidios», cuala reconstrucción ha estau polemica. Istos corredors remataban en un atro propileu, que s'ha dito «gran propileu» u «propileu d'o sud». Astí se troba o fresco conoixiu como «os ritoforos». Demde astí una escala leva ta o «santuario d'as tres columnas».[5][10] A la dreita d'a escala i hai una cambra rectangular que, debiu a la troballa d'obchectos perteneixients a la epoca historica griega, probablement estió un santuario construyiu muito dimpués d'a destrucción d'o palacio.[6]
Ala este[editar | modificar o codigo]
L'ala este, que yera l'aria residencial d'o palacio, probablement constara de cuatre pisos, dos d'éls a livel inferior a o patio central, uno a o mesmo livel d'o patio y un atro piso superior. L'ala yera dividida por un corredor que va d'este ta ueste; a o norte i heba tallers d'artesanos y, a o sud, cambras residencials. Una gran escala —que s'ha considerau como una obra mayestra de l'arquitectura minoica—, iluminada por una lucerna, levaba ta as cambras reyals. Un corredor levaba ta a «cambra d'os estrals dobles» —que prene o nombre d'o simbolo d'o doble estral grabau en as parez—, que yera dividida por un politiron.[5] En ista sala, a on probablement o rey exerceba as suyas funcions, s'ha restaurau un trono.[5] Una puerta a o sud d'a sala d'os estrals dobles leva a o «megaron d'a reina» a on se troban o fresco d'os delfins y o d'a bailarina. A l'ueste d'o megaron se troba a sala de banyo d'a reina que tamién teneba una lucerna y un sistema pa a circulación de l'augua.[5] A o costau d'a sala de banyo, una puerta permite l'acceso a un corredor, y debant i hai una chicota sala conoixida como «cambra d'o sofá de cheso», a on amás d'una tarima de cheso tamién yera lo que Evans creyió que yera una latrina. A o costau i hai un chicot patio, dito «patio d'as ruecas» por a suya similitut con os simbolos que son grabaus en o muro.[11] En l'aria oriental d'o palacio tamién fuoron trobaus o fresco d'a taurocatapsia[5] y, entre as restas d'una caixa carbonizada, cuantos fragmentos de boire, d'os que belún permitió reconstruyir a estatueta conoixida como l'acrobata, que s'ha interpretau como un blincador de toros.[12] En a zona mas enta o sud d'o megaron d'a reina se troba o «santuario d'os dobles estrals». Ista sala fue transformada pa iste uso dimpués d'a destrucción d'o palacio y funcionó alto u baixo entre os anyos 1380 y 1200 aC. En una esquina d'iste santuario i hai un chicot banyo lustral.[6] En l'aria nord-este i heba espacios destinaus a tallers, entre éls o d'o marmbrista, almagacens de grans charras y tamién o «corredor d'o zatrikion», asinas dito porque en iste puesto fue trobau un obchceto singular dito zatrikion u tablero de chuego de Cnoso.[6]
Zona norte[editar | modificar o codigo]
En o norte se trobaba unatra puerta de dentrada con un propileu. Astí se troba una pintura d'un toro furioso.[13] Chunto a ista dentrada, en a parte exterior d'os muros d'o palacio se construyió un santuario. En esta aria se trobó o fresco d'o «recolector de zafrán»[6] y unatro fresco que probablement representase un banquet cerimonial d'o que feba parti a fegura conoixida como «la parisienne».[14] A puerta norte conduciba dreitament dica a «sala hipostila», d'a cuala s'ha sucheriu que podría estar un puesto de control d'as mercaderías que plegaban a lo palacio. En a cantonada d'o nordueste se trobaba un recinto que s'ha identificau como un banyo lustral.[6]
Tamién en a zona norte ye l'aria teatral, a l'aire libre, a on as gradas forman una L. A suya función no ye d'o tot clara, encara que podría estar albergar bel tipo de cerimonia, reunión u espectaclo.[4][5]
Una «vía reyal», pavimentada, partiba d'o propileu norte y levaba ta os dos puertos de Cnosos: Katsambás y Amnisos.[5]
Patio central[editar | modificar o codigo]
O patio central, arredol d'o que yera estructurau tot o palacio, yera un gran espacio rectangular de 53 x 28 m a l'aire libre, con una orientación norte-sud. Ye posible que amás d'estar un puesto de reunión, estase un puesto de celebración de espectaclos, entre éls, d'a taurocatapsia,[6] encara que no i hai alcuerdo entre os especialistas sobre ista cuestión.[15]
Camín sagrau[editar | modificar o codigo]
L'aria teatral d'o palacio yera conectada por una vía pavimentada dica o dito «chicot palacio de Cnosos», un edificio situau a bels 230 m d'o palacio prencipal que teneba un especial carácter relichioso. S'ha sucheriu que por iste camín discurriba una procesión en a que se tresladaban obchectos sagraus dende un edificio enta atro debant d'a estallera.[16]
As tauletas de linial B[editar | modificar o codigo]
Entre as troballas destacadas d'o palacio, se troban uns 3000 fragmentos de tauletas d'archila con inscripcions en linial B. Fuoron trobadas en cinco arias diferents: l'aria amanada a la dentrada d'o norte d'o palacio; l'aria occidental —tanto en os almagacens occidentals como en atras cambras, y mesmo belunas pueden haber cayiu d'un piso superior—; a «cambra d'as tauletas de carros»; l'aria oriental —que tienen mas que mas relación con as uelladas— y «l'arsenal» —istas relacionadas con carros y armamento.[17]
Ya que o linial B ye una forma arcaica d'o griego y que nomás ha puesto conservar-se por haber-se cueto por o fuego, as tauletas perteneixen a la destrucción d'a fase micenica d'o palacio, pero s'ha discutiu muito a calendata exacta en a que ista se produció. Bels autors, entre os que ye Evans, as sitúan enta 1400 aC y atros, como Leonard Robert Palmer, arredol d'o 1200 aC. D'atra man, un estudio de Jan Driessen identifica diferents livels de destrucción relacionaus con as tauletas .[18][19]
Referencias[editar | modificar o codigo]
- ↑ 1,0 1,1 (gr) Palacio de Cnosos en knossosdocumenta.gr
- ↑ Marina Martos Fornieles (2015), El palacio de Cnosos, pp.374,378,379, en Thamyris, nova series: Revista de Didáctica de Cultura Clásica, Griego y Latín, (6), pp. 365-397.
- ↑ (gr) Mantenimiento-restauración d'os almagacens occidentals en a pachina knossosdocumenta.gr.
- ↑ 4,0 4,1 (es) «Arquitectura minoica. Edificios conectados en un paisaje vivo». John C. McEnroe (2018). Arqueología e historia. Madrit: Desperta Ferro Ediciones, 17. p.36. ISSN 2387-1237.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 5,6 5,7 (es) Grecia. Guía de arqueología, Furio Durando, pp.203-208, Madrit, Libsa, 2005, ISBN 84-662-1106-3.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 6,5 6,6 6,7 6,8 (fr) Les ruines du palais de Cnossos à Héraklion en Crète, en la pachina viagallica.com
- ↑ (es) Lugares de culto y santuarios de época postpalacial en la Creta Minoica: una revisión crítica, Carmen Poyato Holgado (1989), p.122.
- ↑ (es) La Diosa del sol y la realeza en la Antigua Creta, Nanno Marinatos, pp.91,92,94,99, Madrid: Machado (2019), ISBN 978-84-7774-331-6.
- ↑ (es) El palacio de Cnosos, Marina Martos Fornieles (2015), p.389.
- ↑ (gr) Propileus d'o sud en a pachina knossosdocumenta.gr
- ↑ (en) El palacio de Cnosos: los apartamentos reales, en a pachina odysseyadventures.ca
- ↑ (en) The ROM ‘Minoan’ Goddess: The Minoan Relations, en a pachina d'o Museu Reyal d'Ontario
- ↑ (en) Knossos, en a pachina smarthistory.org, Serta German
- ↑ (en) Minoan woman or goddess from the palace of Knossos (“La Parisienne”), Senta German
- ↑ (es) «Arthur Evans. El hombre que creyó en la leyenda de Minos». Francisco Gracia Alonso. Arqueología e historia. Madrid, 2018. Desperta Ferro Ediciones (17): p.14. ISSN 2387-1237.
- ↑ (gr) O hicot palacio de Cnosos, en a pachina odysseus.culture.gr/
- ↑ (en) The Classification of the Knossos Tablets, John Chadwick, pp.21-22, en Minos: Revista de filología egea, n.º. 11, 1972, ISSN 0544-3733.
- ↑ (es) Los orígenes del pueblo griego. Luis García Iglesias, p.92.
- ↑ (es) Introducción al griego micénico, Alberto Bernabé y Eugenio R. Luján, p.3, Zaragoza, Universidat de Zaragoza, 2006, ISBN 84-7733-855-8.
Vinclos externos[editar | modificar o codigo]
Se veigan as imáchens de Commons sobre Cnossos.- (en)(gr) Ministerio de Cultura Griego
- (gr) O treballo d'o Comité Cientifico de Cnosos en o palacio y o puesto arqueolochico
- (en) Myths of Crete and Pre-Hellenic Europe, Donald A. Mackenzie, 1917.
- (gr) Texto en Internet Sacred Text Archive.
- (en) The Great Palace of Knossos.
