Delegación ta l'Adopción d'una Luenga Internacional Auxiliar
![]() |
Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla. |
A Delegación ta l'Adopción d'una Luenga Auxiliar (en francés: Délégation pour l'Adoption d'une Langue Auxiliaire Internationale) estió un grupo d'academicos que se reunioron a prencipios d'o sieglo XX ta decidir como de todas as luengas auxiliars internacionals s'heba d'esleir ta fer-la servir de forma internacional. A decisión final d'o comité encargau d'a Delegación estió d'adoptar l'idioma esperanto como luenga auxiliar internacional, encara que con bellas reformas. O resultau de ditas reformas respective d'o esperanto ye o que hue lo día se conoixe como ido.
O comité
[editar | modificar o codigo]O comité fue citau en a a ciudat de París en l'anyo 1907, estando-ne os miembros d'o comité:
- Manuel Vicos, president d'o Senau peruano.
- Baudouin de Courtenay, profesor de Lingüistica d'a Universidat de Sant Petersburgo.
- Emile Boirac, d'a Universidat de Dijon, partidario d'o esperanto, conoixiu por a frase déjà vu.
- Charles Bouchard, profesor d'a Facultat de Medicina de París.
- Roland Eotvos, de l'Academia Hongara de Ciencias.
- Wilhelm Förster, president d'o Comité Internacional de Pesos y Mesuras.
- George Harvey, partidario d'o esperanto y editor d'a revista North American Review.
- Otto Jespersen, filologo d'a Universidat de Copenhague.
- S. Lambros, d'a Universidat d'Atenas.
- C. Le Paige, d'a Universidat de Lidje.
- Wilhelm Ostwald, d'a Universidat de Leipzig, futuro ganador d'o Premio Nobel de Quimica.
- Hugo Schuchardt, d'a Universidat de Graz.
O comité escuitó a os representants d'os prochectos lingüisticos que aspiraban a estar a luenga internacional auxiliar, como o matematico italiano Giuseppe Peano qui refirmó a luenga d'a suya propia invención, a Latino sine Flexione (u tamién conoixida como Interlingua de Peano). O esperanto fue representau por Louis de Beaufront, un partidario activo d'ista luenga. Atros idiomas, como o Bolak, Spokil y o Idiom Neutral tamién recibioron d'o ficacio d'o comité.