Arabe clasico
| Arabe clasico Qur'anic | |
|---|---|
| Estau | {{{país}}} |
| País | {{{país}}} |
| Rechión | {{{rechión}}} |
| Parlau en | |
| Lugars principals | |
| Estatus | |
| Atras denominacions | {{{atras denominacions}}} |
| Charradors | |
| Oficial en | Luenga liturchica d'o islam |
| Reconoixiu en | {{{reconoixiu}}} |
| Regulau por | |
| Vitalidat | {{{vitalidat}}} |
| Escritors principals | |
| Rasgos dialectals | |
| {{{familia1}}} | |
| Codigos | |
| ISO 639-1 | ar |
| ISO 639-2 | ara |
| ISO 639-3 | |
| SIL | ara |
L'arabe clasico ye a forma estandar y literaria d'a luenga arabe.
Ye clamato "al-luga al-`arabiyya al-fushà", «a luenga arabe más elocuent». Ye basata en as modalidatz fablata y literaria en uso en a rechión de Hichaz en o sieglo VII. Ye fixata por l'Alcorán y a poesía arabe preislamica.
Paralelament a l'uso literario y oficial de l'arabe clasico, s'han desenvolicato diferens modalidatz d'arabe dialectal u arabe fablato que han convivito con o clasico en situación de diglosia. Bi ha discusión sobre si istas variedatz dialectals proceden d'una transformación de l'arabe clasico u si bi ha que mirar o suyo orichen dreitament en dialectos preislamicos.
Dende o sieglo XIX l'arabe clasico orichinó a una variedat que a vegatas recibe o nombre d'arabe culto moderno, arabe literal moderno u arabe estandar.