|
Izarren hautsa egun batean bilakatu zen bizigai,
hauts hartatikan uste gabean noizpait ginaden gu ernai.
Eta horrela bizitzen gera sortuz ta sortuz gure aukera,
atsedenik hartu gabe: lana eginaz goaz aurrera,
kate horretan denok batera gogorki loturik gaude.
Gizonak ba du inguru latz bat menperatzeko premia,
burruka hortan bizi da eta hori du bere egia.
Ekin ta ekin bilatzen ditu, saiatze hortan ezin gelditu,
jakintza eta argia; bide ilunak nekez aurkitu,
lege berriak noizpait erditu, hortan jokatuz bizia.
Gizonen lana jakintza dugu: ezagutuz aldatzea,
naturarekin bat izan eta harremanetan sartzea.
Eta indarrak ongi errotuz, gure sustraiak lurrari lotuz,
bertatikan irautea: ezaren gudaz baietza sortuz,
ukazioa legetzat hartuz beti aurrera joatea.
Ez dadukanak ongi ohi daki eukitzea zein den ona,
bere premiak bete nahirikan beti bizi da gizona.
Gu ere zerbait bagera eta, gauden tokitik hemendik bertan
saia gaitezen ikusten: amets eroak bazterturikan,
sasi zikinak behingoz erreta, bide on bat aukeratzen.
Gu sortu ginen enbor beretik sortuko dira besteak,
burruka hortan iraungo duten zuhaitz-ardaxka gazteak.
Beren aukeren jabe eraikiz ta erortzean berriro jaikiz
ibiltzen joanen direnak: gertakizunen indar ta argiz
gure ametsa arrazoi garbiz egiztatuko dutenak.
Eta ametsa bilakaturik egiaren antziduri,
herri zahar batek bide berritik ekingo dio urduri;
guztian lana guztien esku jasoko dute sendo ta prestu,
beren bizitzen edergai; diru zakarrak bihotzik eztu,
lotuko dute gogor ta estu, haz ez dadin gizonen gain.
|
O polvo d'estrelas se convertió en un día chito de vida,
y d'astí surtiemos nusatros.
Y asinas vivimos, creyando y creyando a nuestra oportunidat.
Sin descanso: treballando imos enta debant.
Y a ixa dura cadena toz i semos cerenyament ligatos.
L'hombre tien a necesidat de dominar un arredol concarato,
vive en ixa luita y ixa ye a suya verdat.
Busca con falaguera a sabiduría y a luz, sin aturar:
trobando canserament os camins oscuros,
creyando cabo ta cuan nuevas leis, chugando-se-ie a vida.
O treballo humán ye o conoiximiento: transformar-se conoixendo,
estar uno y chirmanar-se con a naturaleza,
y asegurando as fuerzas, afincando as nuestras radices en a tierra,
pervivir; creyar dende a luita d'o negativo bella cosa positiva,
enantando perén prenendo por lei a negativa.
O desposeyito sabe bien que poliu ye poseyer,
l'hombre vive perén querendo satisfer as suyas necesidaz.
Tamién nusatros somos bella cosa, dende iste puesto an que i somos
intentemos veyer; deixando os barrenatos suenios,
cremando a bruzalla, esleindo un buen camín.
D'o mesmo trallo d'o que surtiemos nusatros en surtirán os de demás,
brancas chovenas que remanirán en ixa luita.
Construyindo, estando amos d'as suyas oportunidaz, cayendo-ie
y tornando a devantar: con a fuerza y a luz d'os feitos
ferán realidat o nuestro suenio con esclateras razons.
Y convertindo-se o suenio a semellanza d'a verdat,
un viello país petenará permenato por un nuevo camín;
firmes y prestos recullirán o treballo por parti de toz,
ta escoscar as suyas vidas; os bafurosos diners no en tienen corazón,
o ligarán cerenyo y preto, ta que no s'impose sobre os hombres.
|
