Diferencia entre revisiones de «Castellanización»

De Biquipedia
Contenido eliminado Contenido añadido
Linia 27: Linia 27:
Asinas que cuan en castellano s'estendilló a soluzión ''j'' belar pa a suya ''x '' e os aragoneses "cultos" prenzipioron á imitar a traza de charrar cortesana e asina dezir ''caja'' en cuenta de ''caixa'', bien poquet le costó á lo pueblo de seguir ixa moda e pasó á dezir ''caja'' pero tamién combirtió ''[[ixada|xada]]'' en ''jada'', u ''remexer'' en ''remejer''.
Asinas que cuan en castellano s'estendilló a soluzión ''j'' belar pa a suya ''x '' e os aragoneses "cultos" prenzipioron á imitar a traza de charrar cortesana e asina dezir ''caja'' en cuenta de ''caixa'', bien poquet le costó á lo pueblo de seguir ixa moda e pasó á dezir ''caja'' pero tamién combirtió ''[[ixada|xada]]'' en ''jada'', u ''remexer'' en ''remejer''.


Podemos seguir a castellanizazión d'as parabras con [[fonetica aragonesa]] en o luengache escrito, que no se corresponde nezesariament con o prozeso de castellanizazión d'o luenchache oral popular, pero que debió estar més tardana.
Podemos seguir a castellanizazión d'as parabras con [[fonetica aragonesa]] en o luengache escrito, que no se corresponde nezesariament con o prozeso de castellanizazión d'o luenchache oral popular, pero que debió estar més tardana. En os testos replegatos por [[A. San Vicente]] ''Instrumentos para una historia social y económica del trabajo en Zaragoza en los siglos XV a XVIII'' beyemos que:
*A F- inizial se conserba bien en os primers testos d'o sieglo XVI, pero entre 1575 e 1626 alterna a suya conserbazión con escribir ''h-''. Dica 1590 a conserbazión ye encara frecuent pero dende 1590 escribir con f- ya ye en casos isolatos y en o zaguer cuarto d'o sieglo XVII no en queda ni rastro.
*A F- inizial se conserba bien en os primers testos d'o sieglo XVI, pero entre 1575 e 1626 alterna a suya conserbazión con escribir ''h-''. Dica 1590 a conserbazión ye encara frecuent pero dende 1590 escribir con f- ya ye en casos isolatos y en o zaguer cuarto d'o sieglo XVII no en queda ni rastro.
*A -ll- resultato de -LY-, -K'L-, -G'L- e -T'L- ya eba encomenzado en zonas surorientals d'Aragón a castellanizarse en o sieglo XV, pero se conserbaba relatibament bien en a Depresión de l'Ebro, Baxo Aragón e Mayestrato. En os testos d'os tiempos de [[Ferrando II d'Aragón|Ferrando II]] alternaba a forma aragonesa chenuina con -ll- (''viello'', ''orella'') con formas coinzidents con o castellán, (''viejo'', ''oreja'', etc...). A fins d'o reinato de Ferrando II d'Aragón as formas aragonesas en os testos como ''abellas'', ''ligallo'', ''ligalleros'', ''manillas'', ''mortalla'', ''mullones'', ''orella'', ''retallos'' e ''stallo'' son relatibament eszezionals.
*A -ll- resultato de -LY-, -K'L-, -G'L- e -T'L- ya eba encomenzado en zonas surorientals d'Aragón a castellanizarse en o sieglo XV, pero se conserbaba relatibament bien en a Depresión de l'Ebro, Baxo Aragón e Mayestrato. En os testos d'os tiempos de [[Ferrando II d'Aragón|Ferrando II]] alternaba a forma aragonesa chenuina con -ll- (''viello'', ''orella'') con formas coinzidents con o castellán, (''viejo'', ''oreja'', etc...). A fins d'o reinato de Ferrando II d'Aragón as formas aragonesas en os testos como ''abellas'', ''ligallo'', ''ligalleros'', ''manillas'', ''mortalla'', ''mullones'', ''orella'', ''retallos'' e ''stallo'' son relatibament eszezionals.

Versión d'o 09:39 13 mar 2009

A castellanizazión, en cheneral, ye o prozeso de sostituzión gradual d'elementos culturals d'un pueblo por os propios d'o pueblo castellano. Anque en muitos casos se puede fablar d'españolizazión, pos ye a cultura castellana la trigada p'a fundamentazión de l'imperio español que con o paso d'os sieglo ha esdebeniu en a Estau español autual.

A castellanizazión ha feito efeuto en muitos territorios e podríamos diferenziar prinzipalmente os peninsulars e os americanos (antimás de Guinea, Filipinas...). O prozeso de castellanizazión más platero ye o d'a sostituzión lingüistica.

Castellanizazión de l'aragonés

O prozeso de castellanizazión d'a luenga aragonesa ye un feito istorico estudiau de traza poco combinzente pa qui conoixe a reyalidat de l'aragonés. Muitas bezes se cai en prechudizios ideolochicos que anulan a personalidat d'a propia luenga aragonesa.

Mecanismos de sostituzión lingüistica

A sostituzión lingüistica pende d'o cambio en a frecuenzia d'emplego d'os usos lingüisticos pertenexientes á un sistema lingüistico por os d'otro. As bariables que influyen en dita sostituzión son muitas (cheografía, natalidat, prestichio, escuela, meyos de comunicazión, exerzito,...), de difízil estudio e pior cuantificazión.

A soztituzión ye más fázil entre luengas d'una mesma familia e de fázil intercomprensión, caso de l'aragonés e d'o castellano, pero tamién puede estar entre diferentes familias.

Toda sostituzión pasa por un entendimiento prebio. Sólo se puede alquirir un uso lingüistico si éste se comprende, anque s'alquiera mal debiu á o rudio (conchunto d'interferenzia fisicas e psicolochicas que deforman o mensache).

Metamos diferentes casos de sostituzión lingüistica en o causo de l'aragonés e d'o castellán:

Sustituzión foneticas

Bi ha interpretazión seguntes as que cuan en Aragón as modas lingüisticas se cantioron por o castellano, S.XV, a distanzia entre o castellano e l'aragonés á nibel fonetico yeran minimas (considerando nomás a forma, pos a fonetica istorica ye diferente, poco l'importaba á un ziudadano, qui quiera que fuera, de do beniban as parolas).

En primeras o conchunto de fonemas d'as dos luengas coinzidiban:

L'aspirazión d'a f en castellano, que no se daba en aragonés, yera una diferenzia fonetica agún importán, pero as dos luengas sonarían mui parellanas. A diberchenzia d'os usos yeran plateras en aspeutos en os que a fonetica aragonesa e a fonetica castellana tenioron sieglos enantes eboluzions diberchents... chent por xente, royo por roxo, palla por paxa, fillo por hixo...

Asinas que cuan en castellano s'estendilló a soluzión j belar pa a suya x e os aragoneses "cultos" prenzipioron á imitar a traza de charrar cortesana e asina dezir caja en cuenta de caixa, bien poquet le costó á lo pueblo de seguir ixa moda e pasó á dezir caja pero tamién combirtió xada en jada, u remexer en remejer.

Podemos seguir a castellanizazión d'as parabras con fonetica aragonesa en o luengache escrito, que no se corresponde nezesariament con o prozeso de castellanizazión d'o luenchache oral popular, pero que debió estar més tardana. En os testos replegatos por A. San Vicente Instrumentos para una historia social y económica del trabajo en Zaragoza en los siglos XV a XVIII beyemos que:

  • A F- inizial se conserba bien en os primers testos d'o sieglo XVI, pero entre 1575 e 1626 alterna a suya conserbazión con escribir h-. Dica 1590 a conserbazión ye encara frecuent pero dende 1590 escribir con f- ya ye en casos isolatos y en o zaguer cuarto d'o sieglo XVII no en queda ni rastro.
  • A -ll- resultato de -LY-, -K'L-, -G'L- e -T'L- ya eba encomenzado en zonas surorientals d'Aragón a castellanizarse en o sieglo XV, pero se conserbaba relatibament bien en a Depresión de l'Ebro, Baxo Aragón e Mayestrato. En os testos d'os tiempos de Ferrando II alternaba a forma aragonesa chenuina con -ll- (viello, orella) con formas coinzidents con o castellán, (viejo, oreja, etc...). A fins d'o reinato de Ferrando II d'Aragón as formas aragonesas en os testos como abellas, ligallo, ligalleros, manillas, mortalla, mullones, orella, retallos e stallo son relatibament eszezionals.
  • A -it- que probién d'a eboluzión d'os grupos -CT- e -ULT- latins ya se podeba trobar como -ch- en testos en aragonés baxomeyebal, pero encara se podeba trobar testos sin castellanizazión d'a -it- en 1480. A soluzión castellana predomina ya en os testos entre 1490 e 1494 e se fa de feito esclusiba dende 1495. Dica 1516 os casos con fonetica aragonesa son eszezionals (cuita, feito, sobredito, susoditos, ditos, dita). A soluzión autotona no se rechistra ni en os diplomas de 1575-1625 ni en os d'o zaguer cuarto d'o sieglo XVII.

Bibliografía

Jose María Enguita Utrilla e Maria Luisa Arnal Purroy LA CASTELLANIZAZIÓN DE ARAGÓN. Archivo de Filología Aragonesa LI 1995.